Αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. Η μισή συνταγή της ύπαρξης μας. Κι όμως πολλοί νομίζουν πως δικαιούνται να αποφασίζουν για αυτό.. Είναι το σώμα μας και η εικόνα του, της οποία το μυαλό μας τράβηξε μια άκρως διαστρεβλωμένη λήψη.
Κι αφού λοιπόν τα πρότυπα ομορφιάς έχουν οδηγήσει πληθώρα ανθρώπων στην αντίληψη ότι η αξία της ύπαρξης τους καθορίζεται από το μέγεθος του τζιν τους (το οποίο πρέπει αυστηρά να αγγίζει συγκεκριμένα νούμερα), τελευταία επικρατεί έντονη προσπάθεια να αντιστραφούν αυτές οι ιδέες.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία αποτυπώνει αυτή την προσπάθεια. Στον τεράστιο χείμαρρο του διαδικτύου, βρίσκεις όλο και πιο συχνά μηνύματα που προωθούν τις καμπύλες και απορρίπτουν το πολύ αδύνατο σώμα. ( κοκαλιάρικο όπως το χαρακτηρίζουν) Πιστέψτε με δεν ανήκω στον πληθυσμό που τρώει απεριόριστα και δεν παχαίνει ( reaction: λυπάμαι), όμως δεν θεωρώ σωστή μια τέτοια αντιμετώπιση.
Τα ερωτήματα είναι πολλά. Ποιος θέτει τα πρότυπα; Ποιοι τα αποτελούν; Με ποιον απώτερο σκοπό; Ωστόσο, αυτά εξακολουθούν να φέρουν χαοτικές απαντήσεις.
Το μυαλό σου όμως, πάρα το χάος που το διέπει, έχεις τη δυνατότητα να το ελέγξεις. Να το κατευθύνεις, έτσι ώστε τελικά να φωτογραφίσεις το σώμα σου με έναν φακό υψηλής ευκρίνειας, που δεν θολώνει ούτε οξύνει το τοπίο. Η αλλοίωση της εικόνας οφείλεται στις γνώμες του περίγυρου. Μα αυτός δεν σε γνωρίζει καλύτερα από εσένα. Σταμάτα κι εσύ να χλευάζεις το <<διαφορετικό>>, προκειμένου να πιστέψεις στην ομορφιά του εαυτού σου.
Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να προωθούμε την απόλυτη συμμετρία γιατί η ζωή δεν έχει γραμμική πορεία. Δεν είναι ούτε μια ευθεία γραμμή, μα ούτε και τέλειες κυκλικές ιστορίες με αρχή και τέλος. Τα σχήματα και οι γραμμές, που την χαρακτηρίζουν είναι απεριόριστα και ποικίλα. Για αυτό ας σταματήσουμε να στηρίζουμε ένα και μοναδικό σχήμα.
Δεν είναι λίγοι αυτοί, οι οποίοι κρίνουν έντονα κάτι που θεωρούν αντιαισθητικό και μη συμβατό με τα γούστα τους. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως με το να εκφράσουν την άποψη τους, όσο σκληρή ή απόλυτη κι αν είναι αυτή, θα σε βοηθήσουν να μεγιστοποιήσεις την αυτοπεποίθηση σου. (Μιας και θα ακολουθήσεις τις -αντικειμενικές πάντα- συμβουλές τους, θα κάνεις τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να ικανοποιείς την αισθητική τους, αφού η δική σου δεν έχει καμία σημασία σήμερα…). Κι από την άλλη, είναι κι αυτοί που χτυπούν στην αδυναμία σου, ώστε να σε δουν να πέφτεις, διότι νομίζουν πως έτσι θα ανεβούν εκείνοι.
Κατάλαβε όμως κάτι. Ρίχνοντας κάτω εκείνον, δεν πρόκειται να σηκωθείς. Διότι είστε μια αλυσίδα, ένα ντόμινο. Αν πέσει ο πρώτος θα πέσει κι ο τελευταίος. Κι ενδιάμεσα κανείς δεν μένει όρθιος. Η δύναμη κάθε κρίκου έχει υπολογιστεί έτσι ώστε να υπάρχει ισορροπία στην αλυσίδα.
Σταματήστε λοιπόν να προσπαθείτε να εξαλείψετε την ανασφάλεια προωθώντας το περιθωριοποιημένο και θάβοντας το διαδεδομένο. Δεν είναι μόνο οι γυναίκες με καμπύλες αληθινές. Οι αδύνατες δεν είναι κόκαλα. Είναι άνθρωποι με υπόσταση και συναισθήματα. Και αναιρώντας το αυτό, μπορεί να παραβλέπεις τη μαγεία τους.
