Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν μεγαλώσεις ή ωριμάσεις, θα υπάρχει πάντα ένα μικρό κομμάτι μέσα σου, που θα παραμένει πάντα παιδί! Ας δούμε κάποια διαχρονικά παιχνίδια που σίγουρα όλες οι γενιές έχουν παίξει κάποια στιγμή στη ζωή τους.
«Παλέρμο»
Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα 50 ομαδικά παιχνίδια όλων των εποχών, αν και επινοήθηκε μόλις το 1986 από έναν φοιτητή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Μόσχας.
Ρόλοι :
Κ είναι ο κρυφός Δολοφόνος.
Q είναι ο φανερός Δολοφόνος.
A είναι ο Ρουφιάνος.
Οι Πολίτες είναι οποιαδήποτε νούμερα 2-10.
Στην αρχή πρέπει να οριστεί ένας αφηγητής. Ο αφηγητής λοιπόν ξεκινάει και λέει :
“Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο και όλοι κλείνουν τα μάτια τους (όλοι κλείνουν τα μάτια τους και ο αφηγητής). Οι δύο Δολοφόνοι ανοίγουν τα μάτια τους και κοιτιούνται μεταξύ τους (οι δολοφόνοι ανοίγουν τα μάτια και χωρίς να μιλήσουν κοιτάνε ο ένας τον άλλο για να ξέρουν ποιοι είναι). Οι Δολοφόνοι κλείνουν τα μάτια τους. Ο φανερός Δολοφόνος σηκώνει το χέρι του (χωρίς να γίνει αντιληπτός από τους διπλανούς του) και ο Ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια του και τον βλέπει. Ο Ρουφιάνος κλείνει τα μάτια του και ο φανερός Δολοφόνος κατεβάζει το χέρι του. Και μια νέα μέρα ξημερώνει στο Παλέρμο και όλοι ανοίγουν τα μάτια τους.”. Σε κάθε πράξη κατά την διάρκεια της νύχτας ο αφηγητής αφήνει λίγο χρόνο για να κάνουν οι παίχτες αυτά που είπε.
Στόχος :
Οι Πολίτες μαζί με τον Ρουφιάνο πρέπει να βγάλουν τους Δολοφόνους από το παιχνίδι, ενώ από τους δολοφόνους πρέπει να μείνει τουλάχιστον ένας μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, δηλαδή να βγάλουν έξω όλους τους Πολίτες και τον Ρουφιάνο.
«Παιχνίδια μνήμης»
Υπάρχουν πολλά παιχνίδια μνήμης. Το συνηθέστερο είναι αυτό της αφήγησης. Ξεκινάει κάποιος μια ιστορία, πχ «προχθές πήγα στη θάλασσα και..» και ο επόμενος συνεχίζει «και έκανα μπανιο…» και μετά ο μεθεπόμενος μέχρι να συνεχιστεί η ιστορία. Χάνει ο παίκτης που επειδή έχει αδύναμη μνήμη, επαναλαμβάνει ένα προϊόν που έχει ξαναειπωθεί.
«Παντομίμα»
Το διασκεδαστικό και διαχρονικό παιχνίδι που μπορεί να ξεκινήσει για να «ενώσει» παρέες άγνωστες μεταξύ τους -συνήθως σε κάποιο party- και να εξελιχθεί σε πόλεμο! Σίγουρα,όμως ,σε όλους μας αρέσει. Συνήθης θεματική του είναι οι ελληνικές ή ξένες ταινίες. Οι παίχτες χωρίζονται σε δυο ομάδες και ένας από την κάθε ομάδα αναλαμβάνει μίμος. Οι αντίπαλοι του δίνουν μυστικά έναν τίτλο και αυτός προσπαθεί με κινήσεις παντομίμας να κάνει τους συμπαίκτες του να τον βρουν μέσα σε ένα προκαθορισμένο χρόνο. Μια παραλλαγή του παιχνιδιού με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα, επιβάλλει στον μίμο που δεν θα καταφέρει να περιγράψει την λέξη του , «ποινή» ένα σφηνάκι οποιουδήποτε ποτού.
«Αναπτήρας»
Ένα κλασικό παιχνίδι για μεγάλες παρεξηγήσεις… Οι οδηγίες τόσο απλές όσο και η παρεξήγηση και ο τσακωμός που θα δημιουργήσουν (με τη διασκεδαστική πάντα έννοια). Κάποιος ξεκινάει κρατώντας τον αναπτήρα, ή κάτι άλλο, τέλος πάντων. Τον δίνει σε κάποιον τυχαία στην ομάδα και του ζητάει να τον δώσει σε αυτόν που θεωρεί ότι είναι ο πιο… (εδώ η φαντασία μπορεί να φτάσει σε ακραία σημεία όπως και οι παρεξηγήσεις) Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται σε κάθε παράδοση και ο αναπτήρας κάνει βόλτες. Όταν καταλήξει στα χέρια του ίδιου προσώπου για τρίτη φορά, τότε αρχίζουν οι αποκαλύψεις και αρχίζουν να αποκαλύπτονται οι ερωτήσεις που κάνατε, σε όλη την ομάδα.
«Ποιος είμαι;»
Είναι ιδανικό παιχνίδι για το καλοκαίρι καθώς μπορεί να παιχτεί και με μόλις δυο άτομα. Γράφεις το όνομα ενός προσώπου σ΄ ένα post it και το κολλάς στο κούτελο του συμπαίκτη σου. Εκείνος πρέπει μέσα από ερωτήσεις που σου κάνει, να βρει το όνομα που είναι γραμμένο στο post it. Το πιο ωραίο σημείο του παιχνιδιού είναι αυτό που οι ερωτήσεις ξεφεύγουν από τη σφαίρα της λογικής κι αρχίζουν να είναι κάτι παραπάνω από σουρεαλιστικές.
«Μπουφ»
Οι παίκτες κάθονται σε κύκλο. Ο πρώτος παίκτης ξεκινάει να μετράει από το ένα και συνεχίζει πάντα ο διπλανός του. Όταν όμως φτάσουμε σε αριθμούς που είναι πολλαπλάσιοι του 7 (14,21,28) ή τελειώνουν σε 7 (17,27,37) ή και τα δυο (το παράδειγμα τυχαίο, η κάθε ομάδα μπορεί να αποφασίσει ό,τι θέλει) ο παίκτης που είναι η σειρά του λέει «Μπουφ» αντί για το νούμερο και η φορά του παιχνιδιού αλλάζει! Όποιος μπερδευτεί, υφίσταται μια προκαθορισμένη τιμωρία.
Διαχρονικά είναι και κάποια παιχνίδια που παίζονται με τη βοήθεια τράπουλας..
«Tichu»
Πολύ ενδιαφέρον και όχι τόσο διαδεδομένο. Το Τίτσου (Tichu) είναι ένα από τα πιο δημoφιλή παιχνίδια με τράπουλα. Παίζεται με 4 παίκτες, χωρισμένους σε 2 ομάδες και στόχος είναι η κάθε ομάδα να μαζέψει περισσότερους πόντους από την άλλη παίζοντας με στρατηγική. Όταν μία ομάδα φτάσει πρώτη στους 1000 πόντους είναι και η νικήτρια.
«Snap»
Παιχνίδι αντανακλαστικών, που μπορεί εύκολα να σε κάνει να αισθανθείς άχρηστος αν δεν είσαι σε εγρήγορση συνεχώς. Κάθε παίκτης φωνάζει σκατά όταν συμπληρώσει 4 κάρτες και τις πετά. Οι υπόλοιποι πρέπει σε ταχύτητα αστραπή να τοποθετήσουν τα χέρια τους στη μέση του τραπεζιού. Αυτός που βάζει τελευταίος τα χέρια του είναι κορόιδο και θα κάνει ό,τι συμφωνήσει η παρέα. Tip: Πάντα βάλτε μια χαζογκόμενα στην παρέα. Θα ταραχθεί που πρέπει να χαλάσει την πόζα και να είναι alert. Και θα χάνει. Απλό. Προειδοποίηση: Οι γείτονες ίσως να μην εκτιμήσουν το γεγονός ότι κάθε τόσο κάποιος τσιρίζει μέσα στα άγρια μεσάνυχτα (ιδανική ώρα να παίξεις) ΣΚΑΤΑΑΑΑ!
Αυτό το… παιδί μέσα σου λοιπόν, δεν θα βαρεθεί ποτέ, μα ποτέ, να παίζει με τη παρέα του, ευχάριστα και διασκεδαστικά παιχνίδια που είτε θα σας κάνουν να χρησιμοποιήσετε τον νου, είτε να γελάσετε, είτε απλά να πιείτε ένα σφηνάκι παραπάνω!
«Όνομα|Ζώο|Πράγμα»
Ένα από τα παιχνίδια, που όταν βαριόμασταν μικρά, οι γονείς, μας έβαζαν να παίξουμε. Έβαζες κάποιον να ξεκινάει την αλφαβήτα, από μέσα του, και τον σταματούσες όταν ήθελες. Στο γράμμα που θα σταματούσε ο παίχτης , έπρεπε όσο πιο γρήγορα μπορούσες, να βρεις όνομα, ζώο, πράγμα, επάγγελμα κλπ από αυτό. Αν έβρισκες με τον αντίπαλό σου το ίδιο έπαιρνες 5 βαθμούς, διαφορετικά 10 και εάν δεν είχε γράψει κανένας κάτι σε οποιαδήποτε κατηγορία τότε έπαιρνες το 20άρι! Κάπως έτσι συνεχιζόταν το παιχνίδι μέχρι να τελειώσουμε όλα τα γράμματα. Άλλο ένα παιχνίδι με βαθμό επικινδυνότητας, μιας και δεν έχουν τσακωθεί λίγες παρέες επειδή υπήρχε κάποιος που τελείωνε, πραγματικά, πολύ γρήγορα!
«Juke Box»
Παρόμοιο με το προηγούμενο παιχνίδι αλλά περισσότερο το προτιμούν εκείνοι που αγαπούν τη μουσική! Παίζεται από 2 ομάδες. Ένας παίκτης ξεκινάει να λέει από μέσα του την αλφαβήτα μέχρι να τον σταματήσει κάποιος άλλος, οπότε και αποκαλύπτεται το γράμμα στο οποίο είχε φτάσει. Τότε η κάθε ομάδα πρέπει να βρει και να πει κάτι σχετικό με μουσική (τραγουδιστή, τίτλο, συγκρότημα κλπ) Πχ στο Μ η μια ομάδα έχει ένα λεπτό να βρει τραγουδιστή/τρια που το όνομά του (μικρό ή επίθετο) να αρχίζει από Μ. Η άλλη ομάδα απαντάει και αυτή και όποια στερέψει έχασε! Σε περίπτωση που η άλλη ομάδα πει και όνομα και επίθετο από το ίδιο γράμμα, κάνει διπλό. Τότε η πρώτη πρέπει να απαντήσει με δύο ονόματα ή ένα διπλό! Στα συγκροτήματα, πιάνεται αν τουλάχιστον μία λέξη από το όνομά της αρχίζει από αυτό το γράμμα. Αν μέσα στον προκαθορισμένο χρόνο μια ομάδα δεν απαντήσει, χάνει.
«Πατ κιουτ»
Το απόλυτο drinking game το οποίο πρέπει να παίξετε μόνο σε σπίτι και να μην οδηγήσει κανείς μετά, αν και μάλλον κανείς δεν θα μπορεί να σηκωθεί από τον καναπέ μετά απ’ αυτό! Θα χρειαστείτε ένα σφηνοπότηρο και ένα κέρμα των 20 cents. Από μια -όχι πολύ μεγάλη- απόσταση, πρέπει να σημαδέψετε το κέρμα στο σφηνοπότηρο, χτυπώντας το στο τραπέζι με σκοπό να κάνει “γκελ” και να μπει στο ποτήρι. Ο κάθε παίκτης έχει μια προσπάθεια κάθε φορά. Όποιος τα καταφέρει και το βάλει, ορίζει ποιος θα πιει ένα σφηνάκι.
Τα παιχνίδια είναι η καλύτερη επιλογή που έχεις όταν συναντηθείς με φίλους για να διασκεδάσεις , να γελάσεις και να θυμηθείς ξανά για λίγο τα παιδικά σου χρόνια. Λίγος παλιμπαιδισμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
