Ηχογράφηση από τη Μαρία Σακαρίκου:
Παράξενα και τρομακτικά γεγονότα έχουν καταγραφεί μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν στην κατοχή τους κάποια κούκλα, η οποία τους έφερνε δυσκολίες και προβλήματα. Συμβάντα πραγματικά, κατά τα οποία ένα αθώο παιχνίδι έκανε πολλούς να αψηφήσουν την κοινή λογική. Κούκλες που έγιναν έμπνευση για ταινίες τρόμου, πυροδότησαν το ενδιαφέρον των ειδικών και έγιναν βασανιστήριο για πολλές οικογένειες.
Κούκλες που ακόμα «ζουν», συνήθως φυλαγμένες σε κάποιο μουσείο ή σε χώρο ασφαλή, μακριά από πιθανή επαφή με κάποιον που ίσως δεν γνωρίζει για το κακό που μπορούν να προξενήσουν. Διαβολικές υπάρξεις, σατανικά όντα και ένας υποχθόνιος κόσμος που κρύβεται πίσω από την αθωότητα ενός παιχνιδιού. Κούκλες που περπατούν και κινούνται μόνες τους, που συνδέονται με παραφυσικά γεγονότα, περίεργους θορύβους και ανεξήγητες συμπεριφορές ανθρώπων που έζησαν μαζί τους.
Annabelle
Η Annabelle είναι μια στοιχειωμένη κούκλα κατά την ομολογία των γνωστών ερευνητών παραφυσικών φαινομένων, Ed και Lorraine Warren. Η κούκλα θεωρείται στοιχειωμένη από κάποιον δαίμονα και έγινε αφορμή να δημιουργηθούν δύο σειρές ταινιών τρόμου, The Conjuring και η ομώνυμη Annabelle. Για το λόγο αυτό και για την τρομακτική ιστορία που τη συνοδεύει, η Annabelle είναι μία από τις πιο γνωστές κούκλες στο είδος της. Η ιστορία της, την κάνει πιο ιδιαίτερη και τρομακτική γιατί συσχετίζεται με την δολοφονία ενός ανθρώπου. Μια ιστορία διαμάχης, αίματος, φρίκης και καταστροφής.
Σύμφωνα με τις ομολογίες των Warrens, η κούκλα δόθηκε το 1970 σε μία φοιτήτρια νοσηλευτικής. Όταν άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα, ένα μέντιουμ είπε στη φοιτήτρια ότι στην κούκλα κατοικεί το πνεύμα ενός μικρού νεκρού κοριτσιού με το όνομα Annabelle. Παρόλα αυτά, η ιστορία που διηγείται ο δημιουργός της ομώνυμης ταινίας, καθώς και το παρουσιαστικό της κούκλας, διαφέρουν πολύ από την πραγματικότητα. Από το 1970 και μετά η κούκλα πέρασε στην κατοχή των Warren. Βρίσκεται μέχρι και σήμερα ασφαλισμένη στο μουσείο των ερευνητών, Warren’s Occult Museum. Λέγεται ότι όσοι την έχουν δει από κοντά βίωσαν ψυχικές διαταραχές και άσχημα όνειρα, μετά την επίσκεψή τους στο μουσείο.
Robert
Η κούκλα άνηκε στον Robert Eugene Otto, έναν εκκεντρικό καλλιτέχνη, ο οποίος προέρχονταν από μία εξέχουσα οικογένεια. Φαίνεται πως η κούκλα κατασκευάστηκε από την εταιρεία Steiff Company της Γερμανίας. Αγοράστηκε από τον παππού του Otto, ενώ βρισκόταν σε ένα ταξίδι του στη Γερμανία το 1904 και δόθηκε ως δώρο γενεθλίων στον τότε νεαρό εγγονό του. Το ναυτικό ρούχο που φοράει η κούκλα, είναι πιθανότατα ένα από τα παιδικά ρούχα που φορούσε ο μικρός Otto. Το σπίτι όπου «έζησε» η κούκλα άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες και σήμερα εκεί στεγάζεται ξενώνας.
Σύμφωνα με το μύθο, η κούκλα έχει υπερφυσικές δυνάμεις, παράδοξες ικανότητες που της επιτρέπουν να μπορεί να κινείται, να αλλάζει εκφράσεις στο πρόσωπο και να βγάζει ήχους γέλιου. Ιστορίες υποστηρίζουν ότι μετακινούσε είδωλα βουντού και είχε επίγνωση των πραγμάτων που έκανε. Άλλες ιστορίες αναφέρουν ότι μετά τον θάνατο του Otto η κούκλα εξαφανιζόταν και εμφανιζόταν ξανά. Ο Otto είχε αρκετές ατυχίες στη ζωή του και είχε κατηγορήσει την κούκλα για αυτές. Ο θρύλος λέει πως η κούκλα έγινε η αιτία για να προκαλέσει στον ιδιοκτήτη της αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, σπάσιμο κόκαλων, απώλεια εργασίας και διαζύγιο.
Από το 1994, ο Robert βρίσκεται στο μουσείο East Martello στο Key West της Καλιφόρνια και αποτελεί μεγάλο τουριστικό αξιοθέατο. Θεωρείται ότι όσοι επισκέπτονται την κούκλα βιώνουν με κάποιο τρόπο και εκείνοι μία σειρά από ατυχή γεγονότα στην περίπτωση που δεν σεβαστούν τον Robert. Οι προειδοποιήσεις κατά την επίσκεψη στο μουσείο είναι οι εξής: Μην τραβήξετε φωτογραφία αν πρώτα δε ζητήσετε άδεια και μη δείξετε ασέβεια στο πρόσωπο της κούκλας γιατί είχε την άσχημη συνήθεια να κρατά κακία. Η ιστορία του Robert αποτέλεσε έμπνευση για την πιο στοιχειωμένη κούκλα σε γνωστή σειρά ταινιών, τον Chucky.
Η στοιχειωμένη κούκλα του Pulau Ubin
Η ιστορία ξεκινά το 1914 κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Βρετανοί συνέλαβαν ένα ζευγάρι Γερμανών στη Σιγκαπούρη που θεωρούσαν ότι ήταν κατάσκοποι. Η κόρη του ζευγαριού έφυγε τρέχοντας και κατάφερε να ξεφύγει, αλλά μόνο για να πέσει από έναν απότομο βράχο στο Pulau Ubin και να πεθάνει. Οι ντόπιοι κατασκεύασαν στη μνήμη της μία λειψανοθήκη με έναν βωμό από πορσελάνη και μία κούκλα Barbie, που σύμφωνα με πληροφορίες περιέχει τον σταυρό του κοριτσιού. Η κούκλα, λέγεται ότι κρατά το πνεύμα και την ψυχή του παιδιού ζωντανή. Το ομοίωμα, που κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι στοιχειωμένο, με τη πάροδο του χρόνου έχει γίνει τοπική θεότητα. Παρόλα αυτά, η κούκλα θεωρείται καλοπροαίρετη, βοηθά την κοινότητα και την προστατεύει από την κακοτυχία. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν της με προσφορές και δώρα.
Okiku
Σύμφωνα με τον σύγχρονο ιαπωνικό μύθο το 1918 ένας έφηβος ονόματι Eikichi Suzuki, αγόρασε μία μεγάλη κούκλα από το Hokkaido, για την μικρότερη αδερφή του, Okiku. Το κορίτσι και η κούκλα έγιναν από την αρχή αχώριστες, με την πρώτη να δίνει το όνομά της στη νέα της φίλη. Η κούκλα είχε ύψος περίπου 40 εκατοστά και ήταν ντυμένη με ένα κλασικό κιμονό. Τα μαλλιά της ήταν μαύρα μέχρι τους ώμους και τα μάτια της έντονα μαύρα και διαπεραστικά. Γενικά η εξωτερική της όψη ήταν μαγευτική.
Μερικά χρόνια αργότερα η Okiku πέθανε. Τα πράγματα τότε έγιναν πιο οδυνηρά για την οικογένεια. Η κούκλα άρχισε να παρουσιάζει μια ανεξήγητη και άκρως αδιανόητη συμπεριφορά. Τα μαλλιά της άρχισαν τα μακραίνουν. Οι γονείς τότε άρχισαν να πιστεύουν ότι το φάντασμα της κόρης τους καταλάμβανε την κούκλα. Σήμερα, η κούκλα βρίσκεται σε ένα ειδικό ιερό στον ναό Mannenji στο Hokkaido και δεν είναι ανοιχτή για το κοινό. Οι ιερείς κόβουν συχνά τα μαλλιά της Okiku που μακραίνουν ακόμη.
Mandy
Ένα ραγισμένο πρόσωπο και ένα υποχθόνιο χαμόγελο. Με τα περίεργα μάτια της που μοιάζουν σα να σε παρακολουθούν και τις ανατριχιαστικές μαρτυρίες που τη συντροφεύουν, η Mandy κατατάσσεται στα πιο τρομακτικά παιχνίδια που έχουν υπάρξει. Ο ιδιοκτήτης της την βρήκε κατά λάθος σε μια αποθήκη στο υπόγειο του σπιτιού του, όταν έψαχνε απεγνωσμένα να βρει από που προερχόταν ο ήχος ενός μωρού που έκλαιγε τις νύχτες. Δώρισε την πορσελάνινη κούκλα σε μουσείο και παραδόξως το κλάμα του μωρού εξαφανίστηκε όταν η Mandy έφυγε από το σπίτι.
Οι μαρτυρίες από το προσωπικό του μουσείου, θέλουν την κούκλα να ικανοποιείται παρασύροντας τους επισκέπτες και κάνοντας διάφορα κόλπα στους εργαζόμενους. Οι αναφορές είναι αρκετά παράξενες αφού ακούγονται συχνά βήματα, χωρίς να υπάρχει κάποια παρουσία. Το φαγητό του προσωπικού χάνεται και το βρίσκουν ξανά συνήθως σε συρτάρια. Διάφορα μικρά αντικείμενα χάνονται και ύστερα βρίσκονται σε περίεργα μέρη. Για τους λόγους αυτούς, αποφασίστηκε πως η Mandy έπρεπε να απομονωθεί σε ένα ειδικό γυάλινο δοχείο προβολής.
Οι άνθρωποι που την έχουν δει από κοντά αναφέρουν ότι τα μάτια της φαίνονται να σε ακολουθούν όταν περπατάς γύρω από το έκθεμα της. Παρόλο που κανείς δε την έχει δει να κινείται, με κάποιο τρόπο το αρνάκι που έχει πάντα στην αγκαλιά της βρέθηκε έξω από το κλειδωμένο έκθεμα, στο πάτωμα. Επιπλέον, πολλοί επισκέπτες έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα είτε με τη φωτογράφιση είτε με τη βιντεοσκόπηση της κούκλας. Ξαφνικά, η μπαταρία των συσκευών τελειώνει, κάμερες και κινητά παρουσιάζουν δυσλειτουργίες. Το προσωπικό προτείνει πάντα να ρωτούν πρώτα τη Mandy αν το επιτρέπει.
Η κατασκευή και η δημιουργία της κούκλας παραμένει ακόμα μυστήριο. Κατασκευάστηκε στην Αγγλία ή τη Γερμανία μεταξύ 1910 και 1920. Μεταφέρθηκε στο μουσείο Quesnel το 1991 και είναι ελεύθερη για επίσκεψη από το κοινό.
Η κούκλα του Hougang
Η κούκλα με τα δεμένα μάτια, βρέθηκε ακουμπισμένη σε ένα δέντρο, δίπλα από έναν πολυσύχναστο δρόμο στο Hougang της Σιγκαπούρης, τον Ιούνιο του 2014. Τα μάτια της είναι καλυμμένα με ένα λευκό πανί, με λέξεις γραμμένες από μαύρο μελάνι, στα αραβικά που μεταφράζονται ως «Εις το όνομα του Θεού». Η εμφάνισή της προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και έκανε μεγάλη αίσθηση παγκοσμίως. Στην προσπάθεια να γίνει γνωστή η πραγματική ιστορία της κούκλας, πολλές τρομακτικές εικασίες ήρθαν στην επιφάνεια.
Λέγεται πως η κούκλα ήταν δαιμονισμένη και κυκλοφορούσε μόνη της στο σπίτι, όταν ο ιδιοκτήτης έλειπε. Μιλούσε Μαλαισινά με μία ενήλικη γυναικεία φωνή και το κεφάλι της βρισκόταν συχνά γυρισμένο σε διαφορετική κατεύθυνση. Εκείνος έδεσε τα μάτια της κούκλας και την άφησε μακριά ώστε να μην μπορεί να τον ακολουθήσει ξανά στο σπίτι του. Η θεωρία λέει ότι θα στοιχειώσει και θα ακολουθήσει όποιον της λύσει τα μάτια. Ο ιδιοκτήτης της κούκλας παραμένει άγνωστος, όπως και η τύχη του.
Υπάρχουν όμως δύο πραγματικά και σημαντικά γεγονότα που ίσως συνδέονται με τη φρικιαστική ιστορία της κούκλας. Στην περιοχή που βρέθηκε, σημειώθηκε η αυτοκτονία ενός άνδρα που βρέθηκε κρεμασμένος δίπλα από μία πολυκατοικία και μία υπόθεση δολοφονίας. Και τα δύο αυτά γεγονότα έλαβαν χώρα την ίδια μέρα που βρέθηκε η κούκλα. Λίγο αργότερα στο διαδίκτυο έκανε την εμφάνισή της, από άγνωστο χρήστη, η φωτογραφία της κούκλας με τα μάτια λυμένα. Από την ανακάλυψή της και μετά, κανείς δε ξέρει που βρίσκεται, ούτε έχει ξαναδεί ή ξανακούσει κάτι για την κούκλα.
Η κούκλα που γέρασε
Όταν οι κούκλες παλαιώνουν, το χρώμα τους ξεθωριάζει, εμφανίζονται ρωγμές και γενικά υπάρχει μία φυσική διαδικασία λόγω της φθοράς ή και της παραμέλησης. Στη συγκεκριμένη κούκλα όμως, δεν έχει όμως συμβεί το ίδιο, αφού φαίνεται πως έχει γεράσει όπως ένας άνθρωπος. Οι θεωρίες και οι εικασίες για το ποιόν της συγκεκριμένης κούκλας είναι άκρως ανατριχιαστικές και παραφυσικές. Η οικογένεια που την είχε στην κατοχή της παραμένει ανώνυμη.
Σύμφωνα με την ιστορία, ένα μέσο ζευγάρι είχε αγοράσει την κούκλα ως δώρο για την μικρή τους κόρη. Το κοριτσάκι αγάπησε την κούκλα όμως, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα παιχνίδια, όταν το παιδί μεγάλωσε η κούκλα ξεχάστηκε. Οι γονείς παρόλα τα χρόνια που είχαν περάσει αποφάσισαν να μη την πετάξουν, αλλά να την κρατήσουν στην σοφίτα μαζί με άλλα παιχνίδια των παιδιών τους. Έτσι, μαζί με τις αναμνήσεις, έκλεισαν σε ένα κουτί και το συγκεκριμένο παιχνίδι της κόρης τους, η οποία ήταν σε άριστη κατάσταση. Περίπου 11 χρόνια αργότερα, όταν η οικογένεια καθάριζε την σοφίτα του σπιτιού, έπεσαν πάνω σε μία περίεργη και γερασμένη κούκλα. Αναγνώρισαν το παιδικό παιχνίδι της κόρης τους από τα ρούχα.
Είχε γεράσει με τον τρόπο που γερνά ένας άνθρωπος. Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που είχε εξίσου αλλάξει ήταν τα μάτια της κούκλας, που πλέον είχαν κάτι το ανατριχιαστικό. Το ζευγάρι είχε πει ότι, ένιωθαν μια παρουσία, κάτι που δεν μπορούσαν να εντοπίσουν, κάτι σαν πνεύμα. Η οικογένεια αμέσως ξεφορτώθηκε την κούκλα αλλά λέγεται ότι βρήκε καινούργιους ιδιοκτήτες. Είναι άγνωστο το πως είναι σήμερα η κούκλα ή το που βρίσκεται.
Charley
Το 1968 μία περίεργη κούκλα ανακαλύφθηκε στην σοφίτα ενός παλιού βικτοριανού σπιτιού στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Βρέθηκε σε ένα μέρος γεμάτο εφημερίδες μαζί με ένα κιτρινισμένο από τον χρόνο χαρτί, που περιείχε μία θρησκευτική προσευχή. Η εφημερίδα είχε ημερομηνίες από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, αλλά η πραγματική ηλικία της κούκλας δεν μπόρεσε να προσδιοριστεί. Η κούκλα προστέθηκε στην συλλογή από άλλες κούκλες – αντίκες που είχε η οικογένεια, και της έδωσαν το όνομα Charley.
Ο Charley άρχισε να μετακινείται. Οι γονείς κατηγόρησαν τα παιδιά τους, αλλά εκείνα υποστήριζαν ότι δεν είχαν ιδέα για το πως άλλαζε θέσεις η κούκλα. Η μικρότερη κόρη τους, 4 χρονών, έκανε μία εκπληκτική για τους γονείς δήλωση. Ο Charley, είχε μιλήσει με το μικρό κορίτσι ένα βράδυ που σηκώθηκε για να πάει στο μπάνιο. Όπως ήταν φυσικό, οι γονείς δεν το πίστεψαν και απέδωσαν το γεγονός στην αυξημένη φαντασία του παιδιού τους. Μετά από αυτό, όλα τα παιδιά της οικογένειας άρχισαν να φοβούνται και δεν πλησίαζαν κοντά στο σημείο που βρισκόταν ο Charley.
Λίγο αργότερα ο μικρός τους γιός καλύφθηκε από γρατζουνιές τις οποίες επέμενε ότι του της έκανε η κούκλα. Η αλήθεια δεν ανακαλύφθηκε ποτέ, αλλά οι γονείς προκειμένου να βάλουν ένα τέλος στο χάος έβαλαν την κούκλα ξανά στη σοφίτα, στο σημείο που την είχαν βρει. Μετά από αυτό, τα πράγματα επανήλθαν πάλι στο φυσιολογικό και η κούκλα ξεχάστηκε. Όταν το σπίτι πουλήθηκε και μετά, ο Charley άλλαξε πολλές φορές χέρια. Φημολογείται ότι εξακολουθεί να κινείται, αλλά αυτό κυρίως συμβαίνει με την παρουσία παιδιών. Σήμερα, βρίσκεται στο κατάστημα Local Artisan και το κοινό μπορεί να τον επισκεφθεί.
Πηγή που χρησιμοποιήθηκε:
Παρόμοια άρθρα:
- Πύλες της Κολάσεως: Μέρη που θεωρούνται πέρασμα για τον κάτω κόσμο
- Συμφωνία με τον Διάβολο
- Εξορκισμός: Πραγματικότητα ή παραπλάνηση;
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
