Η ιδέα για την κατοχή του ανθρώπου από δαιμόνιες οντότητες και ο εξορκισμός τους έχει τις ρίζες της στα αρχαία χρόνια και είναι αρκετά διαδεδομένη. Μία πιθανή θεωρία είναι ότι η αντίληψη αυτή σχετίζεται με τη θρησκεία του σαμανισμού. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει τον εξορκισμό ως ένα από τα θαύματα που πραγματοποίησε ο Ιησούς, όταν έστειλε τους αποστόλους του να διώξουν τα δαιμόνια. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που η πρακτική του εξορκισμού έχει αναγνωριστεί από το Χριστιανισμό και τον Καθολικισμό. Μία τέτοια πράξη συναντιέται ακόμα και σήμερα, με το μυστήριο της βάπτισης, καθώς πριν από το βάπτισμα πραγματοποιείται μία εξορκιστική διαδικασία για την απόταξη του Σατανά.
Σύμφωνα με την καθολική εκκλησία, ο εξορκισμός μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από εντεταλμένο ιερέα και μετά από ειδική άδεια. Θεωρείται επικίνδυνη πράξη και μπορεί να γίνει μόνο από συγκεκριμένα άτομα. Στον Προτεσταντισμό η διαδικασία είναι πιο άτυπη και απλή. Θεωρείται πως όλοι μπορούν να τελέσουν έναν εξορκισμό, άσχετα από το βαθμό ιεροσύνης. Πολλές άλλες θρησκείες, όπως ο Ινδουισμός, δεν παραδέχονται το φαινόμενο της δαιμονικής κατοχής και αποδίδουν τα γεγονότα σε άλλους παράγοντες, όπως τη σχιζοφρένεια. Αντίθετα, στην Κίνα θεωρούν ότι η ψυχωτική αυτή συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα της κατοχής του ατόμου από κάποια δαιμόνια ύπαρξη.
Η άποψη αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων
Ο Πλάτωνας μιλούσε για δύο είδη τρέλας του ανθρώπου. Αυτή της θείας προέλευσης και αυτή της φυσικής. Ο Ιπποκράτης, από την άλλη, χώριζε με μία κάθετη γραμμή την γνώση από την πίστη και επέκρινε τις μαγικές μεθόδους, καθώς θεωρούσε ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι αποτέλεσμα παθολογικών αιτιών. Η πεποίθηση της κατοχής του ανθρώπου από άλλες οντότητες έχει ενσωματωθεί σε πολλές θρησκείες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κατά το μεσαίωνα, όταν ξεκίνησε το κυνήγι των μαγισσών, πολλοί άνθρωποι θανατώνονταν αν η συμπεριφορά τους κρινόταν παράξενη ή μη κανονική.
Χαρακτηριστικά κατεχόμενου
Ο εσωτερικός «πόλεμος» που συμβαίνει στο δαιμονισμένο άτομο γίνεται για την επικράτηση του κακού. Το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με την ψυχική του δύναμη και την πίστη του στον Θεό. Ο δαίμονας έχει τον πλήρη έλεγχο, αν και η πορεία της διαδικασίας του εξορκισμού κρίνεται εν τέλει από τη θέληση του ίδιου του ατόμου. Ο δαιμονισμένος αποκτά την ικανότητα να μιλά σε γλώσσες που δεν γνωρίζει, ακόμα και αρχαίες διαλέκτους. Πολλές φορές φαίνεται να έχει υπερφυσικές δυνάμεις και να γνωρίζει πράγματα για την προσωπική ζωή κάποιου, ειδικά του εξορκιστή. Η φωνή του αποκτά τη χροιά του δαίμονα και χρησιμοποιεί ύβρεις κατά του Θεού. Ένας τύπος εξορκισμού που χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, είναι αυτός που βρέθηκε το 1415 στο Αββαείο του Μέττεν στη Βαυαρία:
«Crux sancta sit mihi lux / Non draco sit mihi dux
Vade retro satana / Nunquam suade mihi vana
Sunt mala quae libas / Ipse venena bibas»
«Είθε ο Άγιος Σταυρός να είναι το Φως μου / Ας μη με καθοδηγεί ο δράκοντας
Ύπαγε οπίσω Σατανά / Μην με ωθείς στον πειρασμό ποτέ με μάταια πράγματα
Αυτό που μου προσφέρεις είναι το κακό / Πιες εσύ το δηλητήριο»
Ο εξορκισμός των κακών δυνάμεων εκτελείται και σε άλλες ιεροτελεστίες, όπως αυτή της βασκανίας. Στα ορθόδοξα προσευχητάρια περιλαμβάνονται προσευχές τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιούν όλοι όσοι πιστεύουν στο Χριστιανισμό.
Ψυχικές διαταραχές και εξορκισμός
Η διανοητική ασθένεια στην ψυχοπαθολογία ορίζεται ως μία σειρά διαταραχών στη συμπεριφορά του ατόμου. Οι νευρολογικές διαταραχές και η κατάθλιψη, ως αποτέλεσμα αυτών, επηρεάζουν το άτομο συναισθηματικά και μπορεί να εμφανίσει σημάδια σχιζοφρένειας και πολλαπλές διαταραχές προσωπικότητας. Η υπόθεση κατοχής και εξορκισμού είναι, εν μέρει, θέμα της θρησκευτικής ψυχολογίας. Η αυθυποβολή είναι εμφανής, τόσο στα αρχαία χρόνια όσο και στη σύγχρονη εποχή.
Ο ψυχολόγος Μπάρι Μπάιερσταιν είχε αναφέρει πως η θεώρηση σχετικά με την κατοχή του ατόμου είναι λανθασμένη. Η συμπεριφορά του κατεχόμενου είναι αποτέλεσμα επιληψίας ή προέρχεται από άλλη νευρολογική διαταραχή. Τα συμπτώματα αυτά παρουσιάζονται και στο Malleus Maleficarum, εγχειρίδιο ιεράς εξέτασης κατά την περίοδο του 15ου αιώνα, στο κυνήγι των μαγισσών.
Επομένως, κατά την άποψη πολλών ψυχολόγων, η αντίληψη ότι κάποια σκοτεινή, ανώτερη δύναμη έχει καταλάβει το άτομο οφείλεται κυρίως στη διαταραχή προσωπικότητας. Η ιδέα του δαιμονισμού δε μπορεί να συμβάλλει στη θεραπεία του ασθενούς. Θεωρείται επίσης επικίνδυνη λόγω των περιπτώσεων ανθρώπων που πέθαναν κατά την διάρκεια τέλεσης εξορκισμού. Είτε σε περίπτωση κατοχής από δαιμονικές οντότητες είτε όχι, συνιστάται μεγάλη προσοχή στην εφαρμογή του εξορκισμού.
Αληθινοί εξορκισμοί
Ο παγκόσμιος τύπος εδώ και πολλά χρόνια έχει καταγράψει αληθινά γεγονότα εξορκισμών. Φωτογραφίες, μαρτυρίες και βίντεο έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας, αποδεικνύοντας ότι ο δαιμονισμός και ο εξορκισμός υπάρχουν στ’ αλήθεια.
Η περίπτωση της Anneliese Michel
Το 1975 στη Γερμανία, ένα ακραίο περιστατικό εξορκισμού απέβη μοιραίο για την 16χρονη τότε Anneliese Michel. Η αρχή έγινε όταν, μετά από μία σοβαρή επιληπτική κρίση, η κοπέλα μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της επιληψίας και της κατάθλιψης, με πολλά φάρμακα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η κατάσταση της επιδεινώθηκε δραματικά. Η συμπεριφορά της έγινε επικίνδυνη, άρχισε να καταναλώνει έντομα, έβγαζε τα ρούχα της, μιλούσε για όνειρα με δαίμονες και άκουγε φωνές να την καλούν στην κόλαση. Έγινε επιθετική, άρχισε να αυτοτραυματίζεται και η αποστροφή της προς οτιδήποτε θρησκευτικό, είτε εικόνες, είτε σταυρούς, έκανε τους γονείς της να πιστέψουν πως ήταν δαιμονισμένη.
Σταμάτησαν τη φαρμακευτική αγωγή. Μέσα σε 2 χρόνια πραγματοποιήθηκαν πάνω της 67 εξορκισμοί, 1-2 κάθε εβδομάδα για 4 ώρες την κάθε φορά. Η πραγματική ιστορία, ίσως για πρώτη φορά, ξεπέρασε κατά πολύ αυτή της μεταφοράς της στον κινηματογράφο με την ταινία Ο εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ. Χαρακτηριστικό σημείο σε μία κρίση της ήταν η προσπάθειά της να προσευχηθεί στην Παναγία. Ο δαίμονας, όπως υποστήριζε η μητέρα της, ήταν πιο δυνατός και δεν την άφηνε, αναγκάζοντάς την να χτυπά το κεφάλι της στο πάτωμα και τους τοίχους.
Το κορίτσι πέθανε στα 22 της χρόνια από αφυδάτωση και ασιτία. Οι γονείς της και οι 2 ιερείς που έλαβαν μέρος στους εξορκισμούς δικάστηκαν στις 30 Μαρτίου του 1978, για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Καταδικάστηκαν με 6 μήνες φυλάκιση με αναστολή. Μετά τη δίκη, η εκκλησία κράτησε για 30 χρόνια τις κασέτες που ηχογραφήθηκαν στις τελετές του εξορκισμού μυστικές. Σχεδόν 100 λεπτά του τελετουργικού έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας και πολλά από αυτά μπορούμε να βρούμε ελεύθερα στο ίντερνετ.
Η περίπτωση της οικογένειας Smurls
Η υπόθεση της οικογένειας Smurls πήρε τρομερή δημοσιότητα στις ΗΠΑ, έγινε βιβλίο, ταινία και τράβηξε τα βλέμματα των τότε ερευνητών παραφυσικών φαινομένων, Ed και Lorreine Warren. Όλα ξεκίνησαν με την αγορά του νέου σπιτιού της οικογένειας. Μετά από ενάμιση χρόνο παραμονής τους, άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα γεγονότα. Παράξενες μυρωδιές, ανεξήγητες φωτιές, αντικείμενα που μετακινούνταν μόνα τους, βήματα, σκιές, μουσική από το ραδιόφωνο χωρίς να είναι στην πρίζα και πολλά άλλα μυστήρια. Η οικογένεια κάλεσε τους ερευνητές οι οποίοι είπαν πως το σπίτι έχει κυριευτεί από 4 πνεύματα. Κατέφυγαν στην εκκλησία και μετά από 2 αποτυχημένους εξορκισμούς, το 1987 αποφάσισαν να αλλάξουν σπίτι.
Η περίπτωση της Clara Germana
Το 1906, η δεκαεξάχρονη, ορφανή Clara Germana ζούσε σε ένα μοναστήρι. Ήταν τότε που άρχισε να εκδηλώνει κάποιες περίεργες συμπεριφορές. Η υπερβολική της δύναμη την έκανε να μπορεί να σκαρφαλώνει στους τοίχους και να αιωρείται. Γνώριζε τα πάντα για την ζωή του καθενός, ακόμα και αγνώστων, τα μυστικά και τις αμαρτίες τους. Χτυπούσε τις μοναχές και τις πετούσε μακριά. Η ίδια λέγεται πως παραδέχτηκε αργότερα ότι είχε κάνει συμφωνία με το Σατανά για να του παραδώσει το σώμα της. Ο επιτυχημένος εξορκισμός της από δύο ιερείς διήρκησε 48 ώρες. Μάλιστα, λέγεται πως παραλίγο να πνίξει έναν από τους εξορκιστές της με το ίδιο του το ράσο.
Η περίπτωση της Julia
Στο κοντινό 2008, ο Dr. Richard Gallagher, ένας πιστοποιημένος ψυχίατρος, καθηγητής ψυχιατρικής κλινικής στη Νέα Υόρκη και ενταγμένος στη Διεθνή Ένωση Εξορκιστών, διέγνωσε πως μία ασθενής του είχε καταληφθεί από δαίμονα. Για λόγους απορρήτου την είχε ονομάσει Julia. Η γυναίκα, έχοντας ήδη στο παρελθόν της ανάμειξη σε σατανικές τελετές, άρχισε να προβλέπει το μέλλον όλων με όσους ερχόταν σε επαφή. Μιλούσε γλώσσες που δεν γνώριζε, ακόμα και λατινικά. Η φωνή της ήταν παράξενη και μπορούσε να αιωρείται πάνω από το κρεβάτι κατά τη διάρκεια του εξορκισμού της. Εκδήλωσε ακραία φρασεολογία, ύβρεις και επιθετικότητα. Παρόλο που λέγεται ότι ο εξορκισμός τη βοήθησε, η γυναικά δεν έχει σταματήσει ακόμα να παλεύει με τους δαίμονές της.
Η περίπτωση της οικογένειας Perron
Η ιστορία της οικογένειας Perron ξεκίνησε το 1970, όταν μετακόμισαν στο νέο τους σπίτι στο Rhode Island των ΗΠΑ. Αμέσως μετά την εγκατάσταση της οικογένειας, περίεργα γεγονότα άρχισαν να τρομάζουν τα μέλη της. Απόκοσμοι θόρυβοι και άγνωστες δυνάμεις τους τραβούσαν από τα κρεβάτια τους τις νύχτες. Η μητέρα, Carolyn, μετά από την επιμονή των υπολοίπων να μην εγκαταλείψουν το διαμέρισμα, λέγεται ότι καταλήφθηκε από κάποιον δαίμονα. Οι ανεξήγητες μελανιές και τα σημάδια που έβρισκε στο σώμα της όταν ξυπνούσε το πρωί είχαν γίνει μέρος της ζωής της.
Την περίπτωση ανέλαβε για άλλη μία φορά το ζευγάρι Ed και Lorraine Warren. Ανακάλυψαν ότι στο σπίτι είχαν γίνει εγκλήματα και δολοφονίες. Μάλιστα, εκεί είχε ζήσει μία μητέρα η οποία είχε θυσιάσει το παιδί της στο διάβολο. Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Οι δημοσιογράφοι περνούσαν ώρες έξω από το σπίτι ώστε να μπορέσουν να μιλήσουν με κάποιον από την οικογένεια ή τους Warren.
Μετά από αρκετή προσπάθεια, οι Warren δεν κατάφεραν να τους απαλλάξουν από τα βάσανά τους. Εξορκισμοί, αγιασμοί και προσευχές δεν στάθηκαν ικανά να διώξουν το κακό. Το 1980 η οικογένεια εγκατέλειψε το σπίτι και μετακόμισε στην Georgia. Λέγεται πως το κακό τους ακολούθησε και στη νέα πόλη, αλλά τα γεγονότα δεν ήταν τόσο έντονα. Η ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με την ταινία The Conjuring- 2013.
Η περίπτωση του Michael Taylor
Ο Michael Taylor ζούσε μια ήσυχη και θρησκευόμενη ζωή μαζί με την γυναίκα του, Christine, στο δυτικό Yorkshire της Αγγλίας. Το 1974, η Christine, τον κατηγόρησε πως είχε σχέση με μία γυναίκα από τη χριστιανική αδελφότητα, στην οποία ήταν μέλος. Μετά το περιστατικό, η συμπεριφορά του άλλαξε. Έγινε βίαιος, έβριζε και φερόταν παράξενα. Οι ιερείς της αδελφότητας αποφάσισαν πως είχε καταληφθεί από δαιμόνια και ξεκίνησαν να του κάνουν εξορκισμό.
Η τελετή πραγματοποιήθηκε στις 5-6 Οκτωβρίου του 1974 στην εκκλησία του Saint Tomas. Ο εξορκισμός κράτησε όλη τη νύχτα. Οι ιερείς έδιωξαν τουλάχιστον 40 δαίμονες. Τον άφησαν να γυρίσει σπίτι του αλλά πίστευαν πως ακόμα 3 δαίμονες δεν τον είχαν εγκαταλείψει. Αυτοί της βίας, της δολοφονίας και της παραφροσύνης.
Εκείνο το βράδυ ο Taylor δολοφόνησε άγρια τη σύζυγο του, βγάζοντάς της τα μάτια και τη γλώσσα και σχίζοντάς της σχεδόν ολόκληρο το πρόσωπο. Στη συνέχεια, έπνηξε τον σκύλο τους. Τον βρήκε εν τέλει στο δρόμο, γυμνό και καλυμένο με αίματα, ένας αστυνομικός. Στη δίκη του αθωώθηκε λόγω παραφροσύνης. Πέρασε τα επόμενα 4 χρόνια σε νοσοκομεία και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει 4 φορές. Η παράξενη φύση της υπόθεσης προσέλκυσε σημαντική δημοσιότητα.
Η περίπτωση της Anna Ecklund
Η δαιμονική κατοχή της Anna Ecklund θεωρήθηκε αποτέλεσμα των μαγικών βοτάνων που της έβαζαν στο φαγητό εν αγνοία της. Το 1912, σε ηλικία 14 χρονών, ξεκίνησαν τα σημάδια του δαιμονισμού της. Μιλούσε γλώσσες άγνωστες στην ίδια, έβγαζε περίεργους ήχους και μπορούσε να σκαρφαλώνει στους τοίχους και να συμπεριφέρεται σαν ζώο. Την είχαν καταραστεί, ήταν βέβαιο. Ξεκίνησε η διαδικασία του εξορκισμού και για ένα διάστημα ηρέμησε. Το 1928 η κατάσταση επιδεινώθηκε και το συμπέρασμα τότε ήταν ότι είχε καταληφθεί από περισσότερους δαίμονες, αυτή τη φορά. Ο εξαντλητικός εξορκισμός των 23 ημερών που υποβλήθηκε στο μοναστήρι Earling της Iowa, ήταν επιτυχής.
Τα επόμενα χρόνια η Ecklund έζησε μία φυσιολογική και ήρεμη ζωή με την ταυτότητά της κρυμμένη. Ο Πατέρας Theophilus Riesinger που θεράπευσε την κοπέλα, έγινε παγκοσμίως γνωστός εξορκιστής. Ο ιερέας Carl Vogl, το 1936 θα δημοσιεύσει ένα κείμενο με την ανατριχιαστική περιγραφή της κατοχής του κοριτσιού. Το όνομα αυτού: «Begone Satan: A Soul Stigging Account Of Diabolical Possession in Iowa».
Η περίπτωση του Ronald Doe
Η ιστορία του Ronald Doe (ψεύτικο όνομα) ή αλλιώς Ronald Hunkeler, ξεκίνησε την δεκαετία του ’40, όταν ο ίδιος ήταν 13ων ετών. Το ψεύτικο όνομα τού δόθηκε ώστε να τον προστατέψουν από τη δημοσιότητα. Τα γεγονότα σόκαραν τόσο πολύ την κοινωνία της εποχής που η ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με την τρομερή επιτυχία The exorcist του 1973.
Όλα ξεκινούν το 1949, μετά από τη συμμετοχή του παιδιού στο παιχνίδι καλέσματος πνευμάτων, Ouija. Τότε αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα στο σπίτι όπου έμενε, σε μία μικρή περιοχή της Cottage City, Maryland. Παρατηρούνται θόρυβοι, μυστήριοι ήχοι και αντικείμενα που κουνιούνται μόνα τους. Μετά από ανεξήγητα τραύματα και μώλωπες που εμφανίζονται στο σώμα του, πραγματοποιείται ο πρώτος εξορκισμός, από τον Πατέρα Hughes. Ο εξορκισμός, βέβαια, διακόπηκε πρόωρα , αφού ο Ronald έκοψε το χέρι του παπά με ένα ελατήριο του κρεβατιού.
Γρατζουνιές και μία πληγή στο στήθος του αγοριού εμφάνισαν τις λέξεις «Saint Louis». Πιστεύοντας ότι είναι σημάδι, η οικογένεια μετακομίζει στο St. Louis στο Missouri. Με ειδική άδεια θα πραγματοποιηθούν άλλοι 30 εξορκισμοί σε περίοδο 2 μηνών, σε ψυχιατρική πτέρυγα ενός νοσοκομείου της πόλης. Στη διάρκεια κάποιου εξ αυτών εμφανίστηκαν στο σώμα του οι λέξεις, «evil» και «hell». Η κατάσταση έγινε επικίνδυνη. Ο Roland έγινε βίαιος, άρχισε να μιλάει με παράξενη φωνή σε λατινική γλώσσα και έσπασε τη μύτη ενός από τους βοηθούς του ιερέα που τελούσε τον εξορκισμό. Η διαδικασία στέφθηκε με επιτυχία και ο δαίμονας εξαφανίστηκε από το σώμα του.
Την ίδια χρονιά, φήμες ήθελαν να υπάρχει ένα ημερολόγιο με λεπτομέρειες από τα γεγονότα. Κάποιος ψυχίατρος που ήταν παρών στον εξορκισμό, είχε γράψει 16 σελίδες για ό, τι είχε δει. Το ημερολόγιο δόθηκε στη δημοσιότητα αλλά μόνο οι 9 σελίδες λέγεται ότι υπάρχουν. Σύμφωνα με ψυχιάτρους, ο Ronald υπέφερε από σοβαρή ψυχική ασθένεια. Για τους ιερείς, όλο αυτό ήταν μία δυνατή δαιμονική κατοχή. Για τους συγγραφείς, σκηνοθέτες και παραγωγούς ταινιών, αυτό ήταν μία υπέροχη ιστορία προς εκμετάλλευση με σκοπό το κέρδος.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
Παρόμοια άρθρα:
- Charles Manson: Ένας serial killer που σκότωνε με το μυαλό
- Πύλες της Κολάσεως: Μέρη που θεωρούνται πέρασμα για τον κάτω κόσμο
- Bohemian Grove: Το τάγμα των ισχυρών ανδρών και οι σκοτεινές τελετές
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project
