Πηγή εικόνας: pixabay.com
Manhattan Transfer, John Dos Passos, εκδόσεις Μεταίχμιο

Το Manhattan Transfer είναι το χρονικό της πόλης της Νέας Υόρκης στις αρχές του εικοστού αιώνα. Ένα παθιασµένο µυθιστόρηµα στο οποίο ο συγγραφέας ανατέµνει ισότιµα τις ζωές των πλούσιων χρηµατιστών και των µεταναστών που αγωνίζονται για τον επιούσιο και παρακολουθεί από κοντά τους αγώνες τους να ενταχθούν στη «νέα» µοντέρνα κοινωνία πριν αυτή τους καταπιεί.

Χρησιµοποιώντας τεχνικές που δανείζεται από τον κινηµατογράφο και ενσωµατώνοντας τεχνουργήµατα της λαϊκής κουλτούρας της δεκαετίας του ’20, ο Dos Passos συνθέτει µια λαµπρή εικόνα της Νέας Υόρκης, η οποία αποτελεί συγχρόνως κοινωνιολογική καταγραφή της εποχής αλλά και ένα καινοτόµο κείµενο µυθοπλασίας.

Σχεδόν εκατό χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου, το Manhattan Transfer εξακολουθεί να αποτελεί ένα αριστούργηµα της σύγχρονης λογοτεχνίας και έναν διαρκή φόρο τιµής στις δύο όψεις του αµερικάνικου ονείρου.

ΠΡΟΛΕΤΕΡΚΑ, FLEUR JAEGGY, εκδόσεις Άγρα
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

Δεν έχανε την ισορροπία της. Ποτέ δεν την έχασε. Όπως κι ο πατέρας. Ήξεραν πάντα να διακρίνουν τα χιλιοστά που χωρίζουν την ισορροπία από την απελπισία. […] Η ίδια η στιγμή, το παρόν πάνω στο Προλετέρκα, είναι το μόνο πράγμα που μετράει. Το δικό της, το δικό μου παρελθόν δεν έχουν σημασία. Δύο γυναίκες και το πλήρωμα. Δεν είναι ώρα να διηγούμαστε την ιστορία της ζωής μας, δεν υπάρχει χρόνος. Η ζωή ξεκίνησε τη στιγμή που επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. Η αρχή είναι το Προλετέρκα. […] Η είσοδος στον Βόσπορο. Είναι το τέλος του ταξιδιού. Τρεις νύχτες μένουν. Τρία βράδια στην τραπεζαρία. Δύο σταθμοί. Ισταμπούλ και Αθήνα. Το Προλετέρκα μού παρέχει λίγο ακόμα χρόνο για να γνωρίσω τον Γιοχάννες. Είναι η τελευταία ευκαιρία να μάθω κάτι για τον πατέρα μου. Να συνειδητοποιήσω ποιός είναι ο πατέρας μου. Και το αποφεύγω.

ΠΡΟΛΕΤΕΡΚΑ είναι το όνομα ενός πλοίου. Δεμένο στη Βενετία, περιμένει να μεταφέρει στην Ελλάδα μια ομάδα αξιοσέβαστων Ελβετών τουριστών. Ανάμεσά τους, ένας κύριος που κουτσαίνει ελαφρά και η κόρη του, που δεν έχει κλείσει ακόμη τα δεκαέξι. Πατέρας και κόρη είναι τελείως αποξενωμένοι, ωστόσο ανάμεσά τους υπάρχει ένας δεσμός που ανάγεται σε μια μακρινή εποχή, θαρρείς προγενέστερη της ύπαρξής τους. Οι δεκατέσσερις μέρες της κρουαζιέρας είναι ο χρόνος που έχει στη διάθεσή της η κόρη για να γνωρίσει αυτόν τον απόμακρο πατέρα, αλλά και για ν’ ανακαλύψει κάτι εξίσου άγνωστο, που μέχρι τότε απλώς το ονειρευόταν: την ίδια τη ζωή. Αυτή η αφήγηση ενός ταξιδιού μύησης στη ζωή, που αναδύεται στη μνήμη σαν μια περιπλάνηση στη χώρα των νεκρών, είναι γραμμένη σε μια αυστηρή και νευρώδη πρόζα, που επιβεβαιώνει τη μοναδική θέση της Φλερ Γιέγκυ στο τοπίο της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας.
Το Προλετέρκα τιμήθηκε με τα βραβεία Vailate Alberico Sala 2001, Donna Città di Roma 2001, Vittorini 2002 και Viareggio 2002.
[ Οπισθόφυλλο των εκδόσεων Χατζηνικολή, 2004 ]
Φωτεινό σκοτάδι, Κείμενα για τον κινηματογράφο, Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδόσεις Πατάκη
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

Γραμμένα στο μάκρος σαράντα ετών (από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι σήμερα) και με διάφορες αφορμές (συνεργασίες σε περιοδικά, συμμετοχές σε συνέδρια κ.λπ.), τα κείμενα του τόμου αποτελούν τεκμήρια της ισόβιας, παθιασμένης σχέσης ενός θεατή-αναγνώστη με το θείο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας: από τον Μπόρχες του Μπερτολούτσι και τον Κόνραντ του Κόππολα ώς το μοναχικό και αέναο κινηματογραφικό ταξίδι του Αντρέι Ταρκόφσκι, από τη φθορά και τον θάνατο στις ταινίες του Σαμ Πέκινπα ή τις αφηγήσεις του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ και του Αλαίν Ρεναί ώς τους γεωμετρικούς τόπους των ταινιών του Βέντερς, τους κύκλους του Χίτσκοκ και τις γραμμές των οριζόντων του Φορντ, από τα νουάρ του Σαμπρόλ και τον κοσμογονικό Πολίτη Κέιν του Ουέλλς ώς τον περισπουδάστως ταπεινό Λόγο του Ντράγιερ και τον ταπεινά περισπούδαστο Κέντζι Μιζογκούτσι, αλλά και από τον Δημήτρη Μαυρίκιο και τον Νίκο Παναγιωτόπουλο ώς την Τώνια Μαρκετάκη και τη Φρίντα Λιάππα…

Με γενναιόδωρα πανοραμίκ ή φειδωλά γκρο πλαν, ο Αχιλλέας Κυριακίδης ανατέμνει την κινηματογραφική γλώσσα, τους κώδικες και το συμβολικό οπλοστάσιο αγαπημένων κινηματογραφιστών και ταινιών, και ανιχνεύει τα χαρακτηριστικά κινηματογραφικών ειδών αλλά και τις σχέσεις του κινηματογράφου με τη λογοτεχνία ή τις συγγενικές τέχνες της εικόνας (ζωγραφική, φωτογραφία). Τριάντα πέντε διαφανείς κριτικές δομημένες από την πένα ενός πολύτροπου δημιουργού (συγγραφέα, μεταφραστή, σεναριογράφου, κινηματογραφιστή), με επίκεντρο την τέχνη του κινηματογράφου, όλες τους κομμάτια μιας ατέλειωτης ακόμη τοιχογραφίας παζλ με θέμα αυτή τη θαυμάσια περιπέτεια που λέγεται τέχνη – ή ανθρώπινη ζωή.

Τικ Τακ, τικ τακ, ο χρόνος περνά…, M. J. Arlidge, εκδόσεις Διόπτρα
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

«Έχεις μία ώρα ζωή».

Αυτά ήταν τα μόνα λόγια που ακούστηκαν στην τηλεφωνική συνομιλία. Έπειτα η κλήση διακόπηκε. Μήπως πρόκειται για φάρσα; Μήπως είναι λάθος ο αριθμός; Μήπως δεν απάντησε ο σωστός άνθρωπος; Οτιδήποτε άλλο πέρα από την ανατριχιαστική αλήθεια… ότι κάποιος παρακολουθεί, καραδοκεί, μεθοδεύει το τέλος της ζωής σου την επόμενη ώρα.

Γιατί όμως;
Την απάντηση στο ερώτημα καλείται να δώσει η Έλεν Γκρέις, η επιθεωρήτρια με τη μακρά ιστορία στο κυνήγι δολοφόνων. Ωστόσο, σε αυτή την υπόθεση ο δολοφόνος φαίνεται να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την αστυνομία και τα θύματα. Χωρίς κάποιο κίνητρο, δίχως κάποια ένδειξη ή ένα στοιχείο –τίποτε άλλο πέρα από τον απόλυτο φόβο– μία ώρα μπορεί να φανεί ατελείωτη…

Η σειρά των βιβλίων:
Α μπε μπα μπλομ #1
Το σπίτι με τις κούκλες #3
Αν σε πιάσω, καίγεσαι #4
Στο στόμα του λύκου # 5
Φτου και βγαίνω #6
Μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά #7
Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; #8
Τικ Τακ, τικ τακ, ο χρόνος περνά… #9

«Το νησί», Victoria Hislop, εκδόσεις Ψυχογιός
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ
Σε μια κρίσιμη φάση της ζωής της, η Αλέξις, επιθυμώντας να μάθει την ιστορία της οικογένειάς της, επισκέπτεται την Κρήτη. Το μόνο που ξέρει ως τώρα είναι πως η μητέρα της έχει μεγαλώσει σ’ ένα μικρό χωριό εκεί προτού εγκατασταθεί για πάντα στο Λονδίνο.
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΒΑΘΙΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
Το μόνο στοιχείο που διαθέτει για να ξετυλίξει το κουβάρι του παρελθόντος είναι ένα γράμμα που της δίνει η μητέρα της. Της υπόσχεται πως, αν το παραδώσει σε μια παλιά της φίλη, θα μάθει όλη την αλήθεια.
ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗ.

Παράπλευρες απώλειες, Λευτέρης Σοφίας-Εκδόσεις Ελκυστής
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

Ο Θωμάς Τούφας είναι ένας παράτολμος αστυνομικός ερευνητής του οποίου οι ικανότητες βρίσκονται υπό αμφισβήτηση. Όταν η Κατερίνα Γεωργίου θα βρεθεί δολοφονημένη και πεταμένη σε έναν κάδο στο κέντρο της Πράγας, ο Τούφας αποσπάται από τη Δίωξη Εγκλημάτων της Αθήνας στην πρωτεύουσα της Τσεχίας για να παρακολουθήσει τις έρευνες που διεξάγουν οι τοπικές αρχές.

Ένας οξύθυμος άντρας που έχει στην κατοχή του ένα κλαμπ κοντά στον τόπο του εγκλήματος, ο πρώην της νεαρής κοπέλας που είναι εθισμένος στα ναρκωτικά, ένας τζογαδόρος που γνωρίζει πολλά αλλά λειτουργεί προς όφελός του, καθώς και ένα πρόσωπο διψασμένο για εκδίκηση, συνθέτουν το παζλ ενός ανεξέλεγκτου κυνηγητού που οδηγεί σε ένα καλά φυλαγμένο μυστικό από το παρελθόν της κοπέλας. Ο Τούφας θα δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με τον επιθεωρητή της υπόθεσης και θα βρεθεί αναμεμειγμένος σε μια έρευνα που φαίνεται να δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς για την εξουσία; Αξίζει άραγε να γνωρίζεις την αλήθεια όταν το τίμημα για αυτήν είναι πολύ ακριβό;

Αυτονόητα της Μαρίας Γεωργαλά Καρτούδη – Εκδόσεις Φίλντισι
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

«Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται».

«Είναι φως φανάρι».

«Θέλει και ρώτημα;»

Όλα όσα ευκόλως παραλείπονται τα θεωρούμε «αυτονόητα».

Τι είναι όμως τα αυτονόητα;

Μικρές καθημερινές συνήθειες, που νοηματοδοτούν και επιδιορθώνουν τη σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους.

Συμφωνημένες συνήθειες που κάνουν τη ζωή μας, σε όλα τα επίπεδα, πιο εύκολη, που οριοθετούν, που βασίζονται σε πανανθρώπινες αξίες, όπως η αγάπη, η φιλία, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η αυταπάρνηση και που, λόγω της άκριτης συνεχούς χρήσης τους, αποδυναμώνονται και «απειλείται» κατ’ επέκταση η ατομική αλλά πολύ περισσότερο η κοινωνική ισορροπία και ευημερία.

Αυτονόητα που τα ξεχνάμε και δεν χαρίζουμε λίγο από το χρόνο μας, για να τα «ξε-

σκονίσουμε», να τους ξαναδώσουμε νόημα και σημασία, να τα υπερασπιστούμε, να τα αναδιατυπώσουμε.

Ξεχασμένα αυτονόητα, όπως η απλή «Καλημέρα», το «Ευχαριστώ», το «Παρακαλώ», η «Συγγνώμη», που είτε δε λέγονται καθόλου, είτε λέγονται και ακυρώνονται την ίδια στιγμή από τη συμπεριφορά μας.

Η ιδέα γεννήθηκε μέσα από δεκάδες αφορμές αγένειας, έλλειψης κοινής λογικής,

έλλειψης παιδείας, κοινωνικής αδιαφορίας και αριβισμού.

Γεννήθηκε στο σπίτι, στο λεωφορείο, στην αγορά, στον επαγγελματικό μας χώρο, στην προσωπική μας ζωή, στον ελεύθερό μας χρόνο, την ώρα που πίνουμε έναν καφέ.

Γεννήθηκε επειδή ό,τι θεωρούμε δεδομένο δεν είναι απαραίτητα δεδομένο και για τους άλλους, αφού η λέξη είναι μία αλλά οι ερμηνείες της άπειρες.

Τα αυτονόητα ως ευκόλως εννοούμενα δεν πρέπει να παραλείπονται εφ’ όσον διασφαλίζουν την κοινωνική ευημερία και συνοχή.

«Ο Βασίλης και ο Άγιος Βασίλης», Ντομένικα Μίκαϊτς, εκδόσεις Διάπλαση 
Οι νέες εκδόσεις βιβλίων της εβδομάδας

Πώς είναι άραγε ο Άγιος Βασίλης από κοντά; Έτσι όπως τον βλέπουμε κάθε Χριστούγεννα στα μαγαζιά; Γελάει μ’ εκείνο το βροντερό γέλιο, χο-χο-χο; Έχει δώρα για όλους;

Αυτές τις απορίες είχε κι ο μικρός Βασίλης και έτσι αποφάσισε πως έπρεπε να τον γνωρίσει. Κι όταν επιτέλους τον συνάντησε, ο Άγιος Βασίλης τού έκανε το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να επιθυμήσει.

Όμως κι ο Βασίλης δεν φάνηκε αχάριστος. Ανταπέδωσε με τη σειρά του το δώρο κάνοντας κάτι που άφησε τον Άγιο Βασίλη έκπληκτο και συγκινημένο…

Μια τρυφερή ιστορία για τη σημασία της προσφοράς, της ευγνωμοσύνης και της ανταπόδοσης.

«Το στραβό έλατο» του Νάσου Αθανασίου,Εκδοτική  Αθηνών

Από όλα τα όμορφα έλατα του δάσους, ένα αστεράκι επέλεξε να πηγαίνει να κουρνιάζει μόνο σε ένα, στο ίδιο πάντοτε στραβό έλατο και σε κανένα άλλο.
Το αστεράκι αγάπησε το στραβό ελατάκι και το διάλεξε ανάμεσα σε όλα τα πανύψηλα και εντυπωσιακά δέντρα που υψώνονταν με περήφανη κορμοστασιά μέσα στο καταπράσινο δάσος.
Γιατί άραγε;

Ο δημοσιογράφος Νάσος Αθανασίου και ο ζωγράφος Δημήτρης Σεβαστάκης αφηγούνται ένα τρυφερό παραμύθι, μια συγκινητική ιστορία για την προσπάθεια, τον αγώνα για το ακατόρθωτο, τα όνειρα που έχουμε στην καρδιά μας, το λίγο που μπορεί να γίνει πολύ, την πίστη που κάνει θαύματα.
Ένα παραμύθι που φωτίζεται από ένα μοναδικό ολόλαμπρο φως και πάνω από όλα από την Αγάπη, τη μαγεία και τη ζεστασιά της αγάπης, που είναι το πολυτιμότερο αγαθό και η ύψιστη αξία σε όλη μας τη ζωή.


Παρόμοια άρθρα:

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

6 COMMENTS

Comments are closed.