Ο Κριστιάν Νίρκα είχε γράψει ένα ποίημα που σκέφτομαι πολύ τις τελευταίες μέρες. Πήγαινε κάπως έτσι:
Γνώρισα έναν άνθρωπο που είχε πάει στον πόλεμο.
Έφαγε μια σφαίρα στο κεφάλι.
Επιβίωσε.
Πέθανε, μου’παν, σ’ ένα μπαρ.
Από ένα τραγούδι.
Τους KALEO τους ανακάλυψα τυχαία πριν από 6 χρόνια περίπου -λίγους μήνες πριν κυκλοφορήσει το τρέιλερ του Logan. Ήταν αυτό που λέμε κεραυνοβόλος έρωτας. Από αυτούς που γνωρίζεστε την λάθος στιγμή και έπειτα η ζωή σας ξαναφέρνει κοντά και γίνεται -επιτέλους- το μαγικό connection. Εδώ λοιπόν, εν έτη 2022, και ήρθαμε πάλι κοντά χάρη στα live από την Ισλανδία.
A trip down memory lane
Το 2017, οι KALEO κατέβηκαν από τον Βορρά με το δυναμικό Way Down We Go και κατέκτησαν τον πλανήτη σε λίγες μόλις εβδομάδες. Σχεδόν καθημερινά άκουγες από social media, τηλεόραση, ραδιόφωνο, κινηματογραφικές αίθουσες και συναφή τη χαρακτηριστική φωνή του Jökull Júlíusson. Σιγά σιγά δόθηκε και αλλού προσοχή και γνωρίσαμε μερικά εξαιρετικά κομμάτια της μπάντας.
Προσωπικά αγαπημένο και ίσως αποτελεί μια μορφή προοικονομίας, είναι το Vor í Vaglaskógi. Το μοναδικό από το άλμπουμ Α/Β που ηχογραφήθηκε στην μητρική γλώσσα των μουσικών. Μολονότι δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι σημαίνουν οι στίχοι, ο συνδυασμός της μελαγχολικής φωνής του frontman, της μουσικής που τον συντροφεύει και των υπέροχων πλάνων της Ισλανδικής χώρας, καθιστά το τραγούδι αυτό μοναδικό. Οι σκηνές από καθημερινές στιγμές σε ολόκληρο το νησί και την ζωή των κατοίκων κάνει το Vor í Vaglaskógi ένα από τα πιο συγκινητικά και πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της μπάντας.
Μάνα φεύγω, θα πάω Ισλανδία
Στο σήμερα, το συγκρότημα, έπειτα από μερικά άλμπουμ και εμφανίσεις ανά τον κόσμο, κυκλοφόρησε τα live από την Ισλανδία. Εκεί φίλε αναγνώστη ένιωσα τον έρωτα που λέγαμε πριν.
Πάντα θαύμαζα την άγρια ομορφιά της Ισλανδικής χώρας. Τα επιβλητικά βουνά της. Τις παγωμένες εκτάσεις της. Το ηφαίστειο της που ξαναζωντάνεψε, δίνοντας μας ζωή στην καραντίνα με τη θέρμη του. Με τις live ηχογραφήσεις τους στα παραπάνω σημεία, οι KALEO κατάφεραν κάτι μαγικό. Συνδύασαν την μουσική τους με το δέος που προκαλεί το φυσικό αξιοθέατο. Τι εννοώ με αυτό;
Break My Baby – LIVE from Þrídrangar
4.5 μίλια μακριά από την νότια ακτή της Ισλανδίας, υπάρχει το Þrídrangar. Σημαίνει «τρεις βράχοι» και είναι τόσο απομονωμένο που χρειάζεσαι ελικόπτερο για να το επισκεφτείς. Το 1939, οι τρεις καλύτεροι (και πιο τρελοί) ορειβάτες της χώρας, αποφάσισαν πως ήθελαν να φτιάξουν έναν φάρο στο πιο ψηλό βράχο. Για ενάμιση μήνα έμεναν σε σκηνές και κατασκεύασαν το οίκημα και τρία χρόνια μετά εγκαταστάθηκε και το σύστημα φωτισμού του.
75 χρόνια αργότερα, οι KALEO προσγειώθηκαν στον κόρυμβο του βράχου. Η μελωδία που είχαν δημιουργήσει ήταν λες και γράφτηκε γι’ αυτό εδώ το σημείο. Ο τέλειος συνδυασμός έντασης και αγανάκτησης. Το «πάντρεμα» ενός άγριου φυσικού τοπίου με ένα τραγούδι όπου ο JJ εκθειάζει όλα τα προβλήματα της μουσικής βιομηχανίας. Στο ρεφρέν μιλά για μια άγρια συνεύρεση με μια κοπέλα και όσο η μουσική φτάνει στο ζενίθ της, τόσο ο αέρας και τα κύματα χτυπούν αλύπητα το βράχο.
Λες και περνούσα τα 5 στάδια του πένθους μαζί του, το Break My Baby αποτέλεσε για μένα κάθαρση. Στις πρώτες νότες ήθελα να σκίσω τη σάρκα μου, στα μισά έκλαιγα από την ένταση των συναισθημάτων μου και στο τέλος πια είχα αποδεχτεί την κατάσταση. Έτσι το άκουσα ξανά και ξανά μέχρις ότου να πω πως μπορώ να «προχωρήσω».
Skinny – LIVE from Fagradalsfjall Volcanic Eruption
Το επόμενο στη λίστα ήταν το Skinny. Διάολε, αυτό το βίντεο έριξε τη ψυχή μου στα τάρταρα και ο JJ με την κιθάρα του την σήκωσε απαλά και την ξαναέβαλε στο σώμα μου. Το τραγούδι μιλά για μια κοπέλα -πιθανότατα καλλιτέχνη- και την πίεση να παραμείνει μέσα στα θολά όρια ομορφιάς που της όρισαν. Στη πορεία του τραγουδιού η κοπέλα φαίνεται να μην αντιμετωπίζει καλά την επικείμενη λήθη και σκέφτεται την αυτοκτονία.
Γυρισμένο λίγα μέτρα μακριά από το ενεργό ηφαίστειο, το εντυπωσιακό τοπίο και το ελάχιστο φως από τις φωτιές είναι αρκετά για να κάνουν το Skinny τον βραδινό μου λόγο για υπερανάλυση. Απογυμνωμένο από όργανα, υπερβολές και λοιπές φανφάρες, ο JJ τραγουδά για τον fucked up world όπου ζούμε. Δεν έχει ανάγκη πολλά για να μιλήσει για τα κάκιστα πρότυπα ομορφιάς, για τις κοινωνικές νόρμες, για τα άγχη που εναποθέτονται στους γυναικείους ώμους.
Με την λάβα να κυλά όλο και πιο κοντά του και με το τραγούδι να ολοκληρώνεται με ένα απαλό σβήσιμο, τα δευτερόλεπτα που η οθόνη μαυρίζει συνειδητοποιείς πως οι KALEO σε άφησαν με σκέψεις που δύσκολα θα διαχειριστείς. Αλλά πρέπει να προσαρμοστείς γιατί δεν έχουν τελειώσει ακόμα μαζί σου.
Backbone – LIVE at Breiðarmerkurjökull
Στο Backbone η μπάντα σε παίρνει μαζί της στο μοναδικά υπέροχο Breiðarmerkurjökull και σου παραδίδει μαθήματα φιλοπατρίας και το τίμημα που πληρώνεις γι’ αυτήν. Μέσα σε αυτή τη σπηλιά από πάγο, οι KALEO είπαν δύο στοίχους που μου έμειναν περισσότερο από όλους.
Do you fight for pride or glory?
Do you hold your scars close to your heart?
Με την αγριότητα του πολέμου να βάζει «πλάτη», ανοίγει η συζήτηση για τις ψυχικές ασθένειες που αντιμετωπίζουν τα άτομα έπειτα. Μελαγχολικοί -όπως πάντα- μιλούν για έναν άντρα που πήγε στο πεδίο της μάχης και δεν είναι πια ο ίδιος.
Καθώς τα λεπτά περνούν συνειδητοποιείς πόσο εύκολα μπορεί να «χαθεί» κανείς στις σκέψεις του και τον προσωπικό του πόνο. Τόσο εύκολα λοιπόν μπορεί να χαθεί και ένα φυσικό τοπίο όπως αυτή η σπηλιά, περνώντας έτσι το μήνυμα της φροντίδας τόσο της προσωπικής όσο και της περιβαλλοντικής.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής οι στίχοι του πολλές φορές δεν έβγαζαν ιδιαίτερο νόημα. Η μουσική όμως ήρθε σαν άλλο ιππικό και «έσωσε» την ασυνέχεια. Η μπάντα με κάθε νότα, κάθε λέξη, δίνει κομμάτια της ψυχής της. Συγκινεί το κοινό της χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και αν σε βρουν ελάχιστα ευάλωτο (όπως εμένα), θα βρεθείς να ακούς το Backbone για ώρες.
I Want More – LIVE at Skálholt
Και φτάνουμε αισίως στο τελευταίο τους live. Το I Want More είναι μια μπαλάντα και η όλη εμπειρία της ηχογράφησης της είναι το λιγότερο μυσταγωγική. Γυρισμένη μέσα στον καθεδρικό του Skálholt, ο JJ με συντροφιά αυτή τη φορά μια ορχήστρα εγχόρδων, τραγουδά για τον έρωτα.
Οι στίχοι μιλάνε για έναν ερωτευμένο άντρα που θέλει να περάσει περισσότερο χρόνο με τη γυναίκα που αγαπά. Όμως αυτή δεν είναι πλέον στη ζωή του. Το κομμάτι αυτό είναι ένα love letter, από αυτά που γράφεις όταν δεν μπορείς να ανοιχτείς εύκολα στον άλλο. Καθώς εξομολογείται και εύχεται να ήταν ακόμα κοντά του, προσεύχεται ταυτόχρονα σε κάποια ανώτερη δύναμη να την ξαναποκτήσει. Με αυτό το τρόπο το I Want More έρχεται σε απόλυτη αρμονία με τον χώρο που ηχογραφείται.
Παρότι αποτελεί μια «προσωπική στιγμή», η ευχή του ερωτευμένου στους στίχους γίνεται για τον ακροατή ένα φινάλε που τον αφήνει ολοκληρωμένο συναισθηματικά. Του έχει προσφέρει ότι μπορεί να έχει ανάγκη -μουσικά- και το γεγονός ότι τον αποχαιρετά σε ένα ναό το κάνει ακόμα πιο όμορφο. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν οι KALEO μας άφησαν πολύ διαφορετικούς από ό,τι μας βρήκαν.
Το δικό μου αποχαιρετιστήριο γράμμα
Όπως ανέφερα πιο πάνω, οι KALEO για μένα είναι μια από τις μπάντες που περιγράφουν όλα μου τα συναισθήματα με τη μουσική τους. Ακόμα και όταν εγώ αδυνατώ να τα αντιληφθώ ή εκφράσω. Διάβασα κάπου ένα σχόλιο όμως που έβαλε τις σκέψεις μου σε λόγια και θα σας το παραθέσω αυτούσιο:
You guys are like Tom Waits; you’re either doing the most soulful, most deeply moving music I have heard in life, or you’re belting into a microphone like you’re trying to repaint it with your own blood.
Σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό μας το ταξίδι. Εις το επανιδείν!
Παρόμοια άρθρα:
- O Vangelis δεν είναι πια εδώ…
- Eurovision 2022: Ο πρώτος, ο τελευταίος κι η Αμάντα
- Η Vintagia της Παρασκευής Vol. 84
Μη ξεχάσετε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
