Movie Review: The Two Popes

Η κριτική μας για το The Two Popes!

0

Το βιογραφικό δράμα του Fernando Meirelles είναι εδώ και λίγες μέρες στο Netflix, όμως αξίζει να επενδύσει κανείς δύο ώρες σε αυτό;

Περί τίνος πρόκειται;

Το The Two Popes (2019) είναι μια αναλυτική περιγραφή των γεγονότων που συνέβησαν “πίσω από τις κάμερες” μεταξύ του Πάπα Βενέδικτου του 16ου (Anthony Hopkins) και του Πάπα Φραγκίσκου (Jonathan Pryce). Πρακτικά βλέπουμε τον γερασμένο κάτοχο της Αγίας Έδρας να έχει μετανιώσει για την ασκητική ζωή που ακολούθησε ως τώρα προκειμένου να φτάσει σε αυτή τη θέση, σε πλήρη αντιπαραβολή του ανθρώπινου και ζεστού Πατέρα Μπεργκόλιο.

Πλοκή

Όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο 2ος φεύγει από τη ζωή το 2005, το κονκλάβιο καλείται να διαλέξει τον διάδοχο του. Οι καρδινάλιοι είναι διχασμένοι, καθώς ο υποψήφιος που έχει τις περισσότερες ψήφους είναι οπισθοδρομικός και καθόλου αγαπητός από ένα ποίμνιο που αποστρέφεται την Καθολική Εκκλησία. Απέναντι του θα βρει τον Πατέρα Μπεργκόλιο, ο οποίος προέρχεται από την Λατινική Αμερική, και αποτελεί ένα δυναμικό outsider για την θέση, την οποία ωστόσο δεν θέλει με τίποτα. Μετά από χρόνια οι δύο “αντίπαλοι” συναντιούνται και πάλι, προκειμένου ο συντηρητικός Πάπας να πείσει τον ζωντανό και γεμάτο χαρά (πρώην) εχθρό του να αναλάβει τη θέση. Μέσα σε αυτό τον διάλογο των δύο πρωταγωνιστών που μονοπωλούν την οθόνη μας για το μεγαλύτερο runtime, υπάρχουν απίστευτες εντάσεις και συναισθηματικά τρομερά φορτισμένες αναδρομές στο μακρινό παρελθόν.

Ερμηνείες

Το cast πέρα από την απαράμιλλη ομοιότητα του με τα πραγματικά πρόσωπα (Ο Jonathan Pryce είναι ή σωσίας ή δίδυμος αδελφός του Πάπα Φραγκίσκου, δεν εξηγείται αλλιώς) κάνει μια πραγματικά αξιομνημόνευτη δουλειά με τους ρόλους του. Ο βετεράνος ηθοποιός Anthony Hopkins χρησιμοποιεί πολύ έντονα το βλέμμα του για να μεταδώσει τις τύψεις του χαρακτήρα του, και μερικές φορές δεν χρειάζεται καν να μιλήσει προκειμένου να σε προβληματίσει η στάση του. Από την άλλη μεριά, ο Jonathan Pryce βγάζει αβίαστα την παιδικότητα και την αθώα ψυχή του πατέρα Μπεργκόλιο, κάτι που φτάνει σε νέα ύψη τη δυναμική του διδύμου όταν συνδιαλέγονται. Το υπόλοιπο cast, αν και συμμετέχει ελάχιστα, ενισχύει το ντουέτο των stars και μας δείχνει πως η προσοχή μας πρέπει να κατευθυνθεί εκεί με ελαφρύ exposition.

Σενάριο

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι ένας διάλογος μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, πότε ανάλαφρος και πότε τρομερά βαρύγδουπος. Ο θεατής θα γελάσει, θα συμπονέσει, και θα προσπαθήσει να καταλάβει και τις δύο μεριές που του παρουσιάζονται, ενώ τα μηνύματα της ταινίας θα αποτελέσουν τροφή για σκέψη για πολλές ώρες μετά από την προβολή της. Πρόκειται για πλήρης και καλογραμμένους διαλόγους, με χιούμορ που ταιριάζει στον εκάστοτε χαρακτήρα και μεγάλες παύσεις ησυχίας ώστε να δοθεί χρόνος στον θεατή να αφομοιώσει τα “απότομα” μηνύματα τους.

Σκηνοθεσία

Ο Meirelles χρησιμοποιεί σε άριστο βαθμό τον χώρο για να δώσει χρωματικές αντιθέσεις που τραβούν το μάτι του θεατή σε βαθμό που συναρπάζει. Οι αποχρώσεις του μαύρου και του άσπρου παραπέμπουν σε κάτι πραγματικά λιτό και “θείο”, ενώ όταν συνδυάζονται με το πράσινο των Παπικών Κήπων, το μυαλό ταξιδεύει στην Ιταλία και παίρνει μέρος στη βόλτα των δύο ομιλητών. Από την άλλη μεριά, τονίζεται και η κοσμική πλευρά του Βατικανού, αυτή που βλέπει η μάζα του κόσμου. Όταν δε έρχονται και αυτές οι δύο “μεγαλύτερες εικόνες” σε αντιπαραβολή, τα μηνύματα της ταινίας γίνονται ακόμα πιο σημαντικά και αισθητά.

Μουσική Επένδυση

Η μουσική της ταινίας είναι η κλασική εκκλησιαστική που περιμένει κανείς. Προκαλεί δέος και απαιτεί σοβαρότητα (ή σοβαροφάνεια) και ταιριάζει απόλυτα στις σκηνές που έχουν αμιγώς τελετουργικό χαρακτήρα. Στις υπόλοιπες ωστόσο, είναι κελαηδισματα πουλιών, φωνές σε αγώνες ποδοσφαίρου και γέλια παιδιών. Μπορεί να ακούγεται απλά ως ambient ήχος, λειτουργεί ωστόσο σοφά ως μια σεμνή δήλωση των δύο διαφορετικών καθεστώτων που διέπουν δύο τόσο διαφορετικά άτομα, κάτω από το ίδιο “θεσμικό πλαίσιο”.

Συμπέρασμα

Εν κατακλείδι, έχουμε στα χέρια μας μια ταινία που σέβεται τον εαυτό της και το θέμα που αναδεικνύει. Πρόκειται για μια όμορφη εξιστόρηση γεγονότων που δεν βλέπουμε να εκτυλίσσονται ποτέ, και αυτό την κάνει ξεχωριστή και ένα must watch κατά την άποψη μας.