Με Λένε Μάνι: ο πολυπόθητος δίσκος κάθε χιπ-χοπά

«Μάνι-δίσκος». Αν κάνεις ένα μόνο scroll στην αρχική του Google πληκτρολογώντας αυτή τη φράση, μερικοί από τους τίτλους που θα πρωτοαντικρίσεις είναι:

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Κυκλοφόρησε το Με Λένε Μάνι!

10 ΡΑΠ ΑΛΜΠΟΥΜ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΟΥΝ (ΜΑΛΛΟΝ) ΠΟΤΕ

και πολλοί άλλοι παρόμοιοι, που κοινώς σε ενημερώνουν για έναν πολυαναμενόμενο δίσκο που (μάλλον) ποτέ δεν θα έσκαγε.

Κι όμως…

Πολλές συζητήσεις κι αναβολές μετά. Μια οικονομική κρίση μετά. Ένα δημοψήφισμα μετά. Έχοντας εξαντλήσει κάθε γράμμα της αλφαβήτου μετρώντας κακοκαιρίες. Μια ελαφριά πανδημία μετά. Μετρώντας δύο πολύ πετυχημένες αλλαγές κυβερνήσεων και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Κι ένα ντελίριο δικό μου μετά, το Με Λένε Μάνι σκάει σαν Μάνα Χ Ουρανού.

Σκάει το LP σαν κομήτης στη Γη

Το thread στο hip-hop.gr για τον συγκεκριμένο δίσκο υπάρχει από τον Δεκέμβριο του 2011. Επομένως η πιστή κοινότητα περίμενε καρτερικά… μια δεκαετία; Σχεδόν, λοιπόν, μια δεκαετία μέγιστης αναμονής από κάθε πιστό/ή χιπ-χοπά, αλλά κι αναβολής από την πλευρά του καλλιτέχνη και της ομάδας του, σκάει [επιτέλους] το LP σαν κομήτης στη Γη! Κι έρχεται να βγει από το Death Note, να βγει από τη black list, πες το όπως θες, των «10 ραπ άλμπουμ που δεν θα βγουν ποτέ». Παρότι μέσα στα χρόνια αυτά έχουν κυκλοφορήσει πολλά single των ΦΒΣ, οι φήμες για το release του Με Λένε Μάνι τριβέλιζαν τους/τις πιστούς/ές που μάλλον έβγαλαν γένια αναμένοντάς το.

Η παραγωγή

Το Με Λένε Μάνι αποτελείται από 19 κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων κι ορισμένων skits. Έχει διάρκεια κάτι παραπάνω από μια ώρα. Τον δίσκο πλαισιώνουν τόσο φωνητικά όσο και στιχουργικά οι: Κακο, Wicca, Atai, DJ Mode, Ηχοδότης, Άρρωστο Πνεύμα, Πειρατής, Jessy Blue, Mastigo, Maverick, DMT, Rio, Δημήτρης Κουφουδάκης, ΦΒΣ.

Η απάντηση του Μάνι

Ο δίσκος του Μάνι είναι ένας, αν όχι ο ένας, από τους πιο πολυαναμενόμενους ραπ δίσκους της δεκαετίας στο ελληνικό κοινό. Οι ΦΒΣ, με χιλιάδες ακροατές, άφησαν το κοινό να σιγοβράζει στο ζουμί του, στο όνομα του δίσκου. Φήμες που θέλουν το Μάνι να χαλάει συνεργασίες, εξού και η πολύχρονη αναβολή του δίσκου, φυσικά και δεν έλειψαν από το τραπέζι.

Ο Μάνι έρχεται βέβαια να απαντήσει σε όλους τους κακόβουλους ραπ «αντιπάλους» του, από τους πρώτους κιόλας στίχους. Μετά το intro song Η Επιστροφή του Βασιλιά, όπου το συγκεκριμένο skit ήταν προσωπικά το αγαπημένο μου, στο πρώτο επίσημο τραγούδι του δίσκου Με Λόγο Βασικό Να Ζω ο Μάνι απαντά:

Καθώς κοιμόμουνα, νομίζατε μ@λ@κε$ πέθανα.

Ενώ μια αράδα στίχων πιο κάτω:

Πότε θα βγάλω δίσκο φίλε δεν σου πέφτει λόγος,

στον κ*λο σου είχε κίνηση γι’ αυτό και πήρα στόμα,

απαντάει φανερά σε όσους ενδεχομένως μποϊκόταραν ή κακολόγησαν το δίσκο. Η απάντησή του, πάντα με το ίδιο αργόσυρτο υφάκι, τον μελωδικό στίχο, και σαφέστατα την αθυροστομία που οφείλει να συνοδεύει κάθε σωστό κι αληθινό χιπ-χοπά.

Άξιζε εν τέλει η αναμονή;

Κι έρχεσαι να ρωτήσεις, εύλογα, αν άξιζε η δεκάχρονη αναμονή. Λοιπόν. Σε γενικές γραμμές, ο δίσκος δεν έχει ιδιαίτερη ποικιλία ήχου και στίχου μαζί, ούτε μεταξύ των 19 κομματιών του ίδιου του δίσκου, ούτε αν συγκριθεί με παλαιότερα releases του Μάνι. Αυτό σαφώς και δεν τον στιγματίζει ως «κακό δίσκο», διότι σίγουρα ικανοποιεί και με το παραπάνω όσους/ες αγαπούν τον παλιό ήχο. Με αυτόν, δηλαδή, που έχουμε συνηθίσει το Μάνι. Αν πάλι ρωτήσουμε όσους/ες περίμεναν το διαφορετικό και το νέο, τότε μάλλον ναι! Ήθελαν το κάτι παραπάνω.

Συνολικά, είναι ένας αξιοπρεπής δίσκος, που δεν κουράζει, αλλά αντιθέτως σε χαλαρώνει και η μία ώρα περνάει πολύ ευχάριστα, ειδικά αν κρύβεις ακόμη μέσα σου ένα ψήγμα τρελού hype για το Μάνι. Ενδεχομένως να αισθανθείς ότι τα κομμάτια κάπου τα ‘χεις ξανακούσει βρε αδερφέ, γιατί απλούστατα πρόκειται για το κλασικό στυλ του Μάνι, το οποίο βέβαια όλοι και όλες αγαπήσαμε.

Ομολογώ, πως το Με Λένε Μάνι έπεσε λίγο εκτός των προσδοκιών της μουσικής κοινότητας. Όχι γιατί η δουλειά δεν είναι καλή. Η δουλειά παραήταν καλή! Όμως, η δεκαετής αναμονή κι αναβολή του δίσκου μάλλον παρα-αύξησε τις προσδοκίες όλων μας και μας έκανε όλους/ες να υπερ-hypeάρουμε.  Παρόλα αυτά, αξίζει να ακούσεις τον πιο πολυσυζητημένο και πολυπόθητο δίσκο της δεκαετίας και να κρίνεις κι εσύ με τη σειρά σου, αν άξιζει η αναμονή. Καλή ακρόαση και τα λέμε στον επόμενο δίσκο, ελπίζω όχι σε δέκα χρόνια(!)

Παρόμοια άρθρα

• 5 μπασίστες για να ανακαλύψεις την Καθαρά Δευτέρα
• Σφυριά: η σφυριχτή γλώσσα της Αντιάς Ευβοίας
• Ρεμπέτικα τραγούδια: η κοινωνική θέση των γυναικών

Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project