Exclusive Content:

Μαγνητικά πεδία, του Γιώργου Γούση: Παρενθέσεις

Τα «Μαγνητικά Πεδία» του Γιώργου Γούση είναι μια από τις πρώτες ταινίες που είδαμε φέτος στα θερινά σινεμά. Και είχε κάτι. Κάτι μαγνητικό.

Η θερμοκρασία ανεβαίνει ραγδαία, η ατμόσφαιρα αποπνικτική, τα θερινά σινεμά άνοιξαν και τα Μαγνητικά Πεδία του Γιώργου Γούση έμελλε να ανήκουν στις πρώτες ταινίες που είδαμε το κατακαλόκαιρο. Με φόντο το γαλάζιο του Ιονίου (γυρισμένα στην Κεφαλονιά γαρ), πολλά τσιγάρα και μποέμ διάθεση, τα Μαγνητικά Πεδία διακρίθηκαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ οι υποψηφιότητές τους στα Βραβεία Ίρις δεν είναι λίγες. Κακά τα ψέματα, η ταινία του Γούση αρέσει. Στους κριτικούς ίσως, στο κοινό σίγουρα.

Έχω και χίπικο αμάξι, πάμε μια βόλτα;

Το σενάριο συνυπογράφουν, μαζί με τον Γούση, η Έλενα Τοπαλίδου και ο Αντώνης Τσοτσιόπουλος. Οι δύο τελευταίοι είναι και οι πρωταγωνιστές των Μαγνητικών Πεδίων. Σημειωτέον, με τα κανονικά τους ονόματα. Έλενα και Αντώνης.

Η Έλενα κι ο Αντώνης συναντιούνται στην έξοδο ενός πλοίου. Το αμάξι του Αντώνη έχει πάθει μια βλάβη, γεγονός που η Έλενα αντιλαμβάνεται και δεν αφήνει ανεκμετάλλευτο. Τον προσκαλεί στο αυτοκίνητό της, ώστε να τον πάει κάπου να μείνει. Εκείνος δέχεται, επιβιβάζεται στο μωβ μπροστά- γκρι πίσω ΙΧ και το ταξίδι ξεκινάει.

Στο πανδοχείο όπου αράζουν, ο ρεσεψιονίστ παρατηρεί ότι δεν είναι ζευγάρι. Πού το ξέρει; Εμπειρία πολλών χρόνων, καυχιέται. Πράγματι, ο Αντώνης κι η Έλενα δεν είναι μαζί, αλλά τα μαγνητικά πεδία μεταξύ τους παράγουν μια κάποια ερωτική δύναμη.

Έτσι, υιοθετούν τους παραδοσιακούς- φυλετικούς ρόλους στο φλερτ, εκείνη μιλάει και ρωτάει παραπάνω, εκείνος λιγότερο εκφραστικός απλά απαντάει. Θυμόσοφα ενίοτε. Ωστόσο, το αν αυτό δικαιολογεί τον τίτλο δεν το ξέρω. Μακάρι όχι, γιατί όλη αυτή η ιστορία με τα ετερώνυμα που έλκονται μοιάζει λίγο κλισέ.

Αυτά τα «μαγνητικά πεδία» τα ακούμε από μικροί. Από τον Γούση και τους πρωταγωνιστές του προσδοκούμε να μας μιλήσουν για άλλα «μαγνητικά πεδία», κάπως διαφορετικά. Και ευτυχώς δεν μας προδίδουν.

Τα μαγνητικά πεδία μιας μεγάλης συζήτησης

Μαγνητικά Πεδία
Πηγή εικόνας; Flix

Η πλοκή εξελίσσεται μέσω μιας μεταφυσικής υποχρέωσης που βαρύνει τον Αντώνη. Η θεία του πριν πεθάνει, ζήτησε να ταφεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του νησιού και εκείνος, ως καλό ανίψι, υποχρεούται να εκπληρώσει την επιθυμία της. Ωστόσο, παρέα με την Έλενα και το χίπικο αμάξι της, μαθαίνουν έκπληκτοι ότι δεν μπορεί ο καθένας να θάβει όπου θέλει τους νεκρούς του.

Έτσι, τα Μαγνητικά Πεδία ξετυλίγονται μέσα από ένα οδοιπορικό στο νησί. Με φαινομενικό σκοπό την ανακάλυψη του κατάλληλου τόπου για να αναπαυθεί η ψυχή της θείας. Με πραγματικό σκοπό, μια διαφυγή. Υπό ορθότερη διατύπωση, μια παρένθεση.

Τα Μαγνητικά Πεδία δεν είναι μια ταινία για την αποκάλυψη του μυστηρίου της ταφής της θείας, του κρυμμένου θησαυρού και των φλουριών που φύλαγε όλη της τη ζωή κάτω από την άμμο μιας παραλίας του νησιού. Η μόνη αποκάλυψη που απασχολεί τα Μαγνητικά Πεδία είναι αυτή που προέρχεται μέσω ενός αέναου μπλα-μπλα. Μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν τυχαία, αλλά κάπως ανακάλυψαν ότι έχουν μια χημεία.

Μαγνητικά Πεδία όπως Φτηνά Τσιγάρα;

Ως προς αυτό, ίσως τα Μαγνητικά Πεδία να μοιάζουν και με τα Φτηνά Τσιγάρα του Ρένου Χαραλαμπίδη, ταινία που έχει συνήθως την τιμητική της διαχρονικά στα θερινά σινεμά. Ίσως και με το πρώτο σκέλος της τριλογίας Before του Linklater, το Before Sunrise.

Ένας άνδρας γνωρίζει μια κοπέλα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και περνούν τη νύχτα περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας. Ένας περίπου έφηβος γνωρίζει μια περίπου έφηβη σε ένα τρένο και την καλεί για μια νύχτα περιήγησης στους δρόμους της Βιέννης. Και τέλος, δύο τύποι που με κάποιον τρόπο η ζωή τους δεν τους χωράει συναντιούνται σε ένα νησί και βγάζουν ο ένας στον άλλον τα εσώψυχά τους.

φτηνά τσιγάρα
Πηγή εικόνας: ERTnews

Οκ, η αλήθεια είναι πως στα Μαγνητικά Πεδία οι δύο πρωταγωνιστές προτιμούν τη μετακίνηση με αυτοκίνητο κι όχι με τα πόδια. Αλλά πάλι, η συζήτηση, η γνωριμία, η χημεία, ο σκοπός. Όλα είναι τα ίδια. Απλά κάθεσαι αναπαυτικά και παρακολουθείς την κουβέντα- φλερτ δύο τυχαίων ανθρώπων, που όμως τα «μέσα» τους ταιριάζουν.

Και με κάποιο τρόπο ταυτίζεσαι, γιατί σου φαίνεται σίγουρα πιο αληθινό από ταινίες τύπου Top Gun: Maverick, που επίσης συζητιούνται αυτήν την περίοδο. Καλές είναι κι αυτές, 8,7 αστέρια στο IMDB έχουν, αλλά διάολε τα Μαγνητικά Πεδία σου μιλούν για τη ζωή σου. Κι ας έχουν μόλις 7,4 αστεράκια (εδώ που τα λέμε, λίγα δεν τα λες).

Διακοπάρες

Πέραν όμως αυτών, το βασικό που μοιράζονται τα Μαγνητικά Πεδία με το Before Sunrise και τα Φτηνά Τσιγάρα μάλλον είναι άλλο. Αυτό το χρειάζομαι κάτι διαφορετικό. Θα βγω για μια μέρα- μια νύχτα από τα στάνταρντ των άλλων και θα κάνω το δικό μου. 

Για μια φορά θα κάνω κάτι που οι άλλοι δεν προσδοκούν από μένα. Και δεν θα το κάνω μόνος μου. Θα βρω κι έναν άλλον με περίπου την ίδια ανάγκη. Αυτόν τον άλλον δεν θα τον ξέρω από πριν και ίσως να μην το ξαναδώ και ποτέ. 

Στα Μαγνητικά Πεδία αυτό το σπάσιμο των δεσμών φαίνεται κυρίως από τον χαρακτήρα της Έλενας. Εκείνη παίρνει το πρώτο καράβι για τη χώρα του Οπουδήποτε, αφήνει πίσω άνδρα και παιδί. Κάνει κάτι που για τις γυναίκες της γενιάς της θεωρείται ταμπού- ανήθικο- επανάσταση- ό,τι χειρότερο.

Και χαρίζει στον εαυτό της μια παρένθεση. Ο Αντώνης την ακολουθεί σε αυτό το εγχείρημα, διστακτικά στην αρχή, πιο ενεργά στο τέλος. Ενδεχομένως επειδή κι αυτός χρειάζεται μια τέτοια παρένθεση.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, τίποτα δεν μαρτυράει ότι οι δύο ήρωες των Μαγνητικών Πεδίων θα αλλάξουν στάση ζωής, αφού επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους. Ότι δηλαδή αυτή η διαφυγή τους σηματοδοτεί και μια επανάσταση.

Ίσως και να μη χρειάζεται κιόλας. Οι παρενθέσεις δεν έχουν κανέναν σκοπό. Ανοίγουν απλά για να κλείσουν. Βοηθούν στο να δούμε τη ζωή πιο καθαρά. Τι μας κάνει χαρούμενους και τι όχι. Ποιους ανθρώπους θέλουμε, ποιες συνήθειες μας αρέσουν, τι πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε. Να δούμε τελικά τη ζωή μας μέσα από τα μάτια ενός τρίτου. Ενός τρίτου που πλέον δεν είναι άλλος από εμάς αλλά εμείς οι ίδιοι.

Και δεν χρειάζεται, όπως οι ήρωες των Μαγνητικών Πεδίων, να πάρουμε να βουνά ή τα νησιά. Μπορούμε να περπατήσουμε με ακουστικά στα αυτιά, να δούμε ένα επεισόδιο από το αγαπημένο μας sitcom κ.ο.κ. Ή κυρίως, να πάρουμε απλά έναν υπνάκο. Καληνύχτα.


Παρόμοια άρθρα:

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε FacebookInstagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Γιώργος Χατζηλάμπρου
Γιώργος Χατζηλάμπρου
Γεια σου, είμαι ο Γιώργος και δεν έχω ιδέα ποιος είμαι. Το ψάχνω ακόμα. Κατάγομαι από τη Μυτιλήνη και σπουδάζω νομική στην Αθήνα. Αυτά που θα διαβάσεις εδώ, τα γράφω τόσο για σένα όσο και για μένα. Τα γράφω, γιατί ζητώ σχεδόν απεγνωσμένα την επικοινωνία μαζί σου. Μίλα μου, λοιπόν. Για ό,τι διαβάσεις από μένα και το πώς σε κάνει να νιώθεις. Αλλά και να μην το κάνεις, δεν πειράζει. Αρκεί που για όσο χρόνο αφιέρωσες στο κείμενό μου διασταυρώθηκαν οι σκέψεις μας. Ίσως τελικά αυτό το τελευταίο να έχει τη μεγαλύτερη σημασία.

Latest Articles

Διάβασε επίσης...