Βλέποντας την δεύτερη ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια, «Έτερος εγώ» και μένοντας πραγματικά άφωνη, μιας και πλέον λίγες είναι οι ελληνικές ταινίες που μου τραβάνε το ενδιαφέρον και με εκπλήσσουν, θέλησα να ψάξω και για άλλες ταινίες του ιδίου και έτσι ανακάλυψα την πρώτη του ταινία με τίτλο «Κοινός παρονομαστής» που βγήκε στους κινηματογράφους το 2014.
«Η ζωή είναι σαν τον καφέ, πότε γλυκιά, πότε πικρή, μα ποτέ άγευστη. Βάζεις το νερό χλιαρό μια κουταλιά καφέ και λίγο ζάχαρη. Τον ανακατεύεις τόσες φορές, όσες και τα χρόνια αυτουνού που θα τον πιει, από σεβασμό…», έτσι αρχίζει η ταινία, μ’ αυτή τη χαρακτηριστική κουβέντα.
Όλη ταινία διαδραματίζεται σε ένα χώρο, στο εσωτερικό ενός παραδοσιακού καφενείου στο χωριό. Δεν σας κρύβω πως με είχε κουράσει λίγο αυτό, δεν είναι κάτι που συνηθίζεται στις ταινίες, ήταν περισσότερο λες και παρακολουθούσα θεατρική παράσταση. Στη συνέχεια, όμως, μπαίνοντας στο νόημα και στο όλο κλίμα της ταινίας, το βρήκα πραγματικά ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Δεν κάνει καθόλου βαρετή την ταινία η συγκεκριμένη σκηνοθεσία ίσα ίσα που στο τέλος αποδεικνύεται και ανατρεπτική. Γενικότερα όμως η ταινία δεν έχει δράση, είναι πιο κοινωνική, ψυχολογική αλλά θα τη χαρακτήριζα και φιλοσοφική.
Η ιστορία
Η ιστορία περιτριγυρίζεται γύρω από τέσσερεις άντρες, άγνωστοι μεταξύ τους που όμως έχουν ένα κοινό, ένα κοινό παρονομαστή. Ποιος είναι αυτός; Θα το μάθετε μόνο εάν παρακολουθήσετε την ταινία, εγώ δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω τίποτα. Οι τέσσερεις αυτοί άντρες, ο Αλέξανδρος, ο Πλάτωνας, ο Δημήτρης και ο Νίκος βρίσκονται στο καφενείο για φαινομενικά διαφορετικό λόγο. Ο Αλέξανδρος κάθεται μπροστά από το λάπτοπ του έχοντας σχηματισμένο ένα χαμόγελο στα χείλη του. Είναι μια ευγενική, φιλική φυσιογνωμία και είναι αυτός που κάνει το βήμα ώστε να ξεκινήσει συζήτηση μεταξύ τους. Ο Πλάτωνας είναι ο καφετζής. Άντρας 70 χρόνων που έχει ζήσει τη ζωή με το κουτάλι. Τα λόγια του είναι μετρημένα και σοφά. Ο Δημήτρης είναι ένας κομψός κύριος με το κουστούμι του και έχει ένα ήρεμο τόνο στη φωνή του. Ο Νίκος από την άλλη είναι ένας μάτσο άντρας, ξεχειλίζει από βαρβατίλα.
Ουσιαστικά παρακολουθούμε τη συζήτηση μιας αντροπαρέας που μόλις γνωρίστηκε και ανταλλάζουν απόψεις. Το κυρίαρχο θέμα συζήτησής τους είναι οι γυναίκες. Ένα μεγάλο κεφάλαιο που απασχολεί κάθε αντρικό μυαλό.
Ερμηνείες
Για τις ερμηνείες των ηθοποιών, είναι το λιγότερο συγκλονιστικές. Το καστ των ηθοποιών είναι πολύ σωστά επιλεγμένο. Είναι μια ομαδική και καλά δουλεμένη δουλειά, κάτι το οποίο φαίνεται. Οι ερμηνείες σε συνδυασμό με την σκηνοθεσία σου προκαλούν πολλά διαφορετικά, ανάμεικτα συναισθήματα χωρίς τη χρήση εφέ ή μουσική, παρά μόνο μέσω της απλότητας και της αλήθειας.
Δεν είναι μια ταινία που θα ξεκουράσει το μυαλό και θα σε χαλαρώσει, αντίθετα θα σε βάλει σε σκέψεις και εσωτερικές αναζητήσεις. Κάθε φράση, πρόταση, διάλογος είναι πολύτιμος. Είναι μια ταινία που σου προσφέρει απλόχερα μάθημα για τη ζωή. Πολλές φράσεις μου έμειναν στο μυαλό ή με έβαλαν σε σκέψεις ή ακόμη με έκαναν να συνειδητοποιήσω κάποια πράματα που τα είχα ως δεδομένα στη ζωή μου. Αποφάσισα λοιπόν να σας παραθέσω μερικές από αυτές γιατί αφενός διαβάζοντάς τες θα καταλάβετε καλύτερα τί εννοώ και αφετέρου πιστεύω πως έτσι θα σας πείσω καλύτερα για να τη δείτε.
Quotes
«… ο σκύλος είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο και ο καθρευτισμός του στη γη, γι’ αυτό αν διαβάσεις τη λέξη Θεός στα αγγλικά ανάποδα σου δίνει τη λέξη σκύλος. God – dog…»
«… ο χρόνος και η ζωή είναι το καλύτερο ζευγάρι δασκάλων, φτάνει βέβαια να τους ακούς γιατί εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει μόνο να μιλάμε, να ακούμε δεν μάθαμε καλά…»
«.. ο έρωτας είναι σαν τη διαθήκη, ο τελευταίος αναίρει όλους τους υπόλοιπους…»
«… η τιμωρία δεν είναι δική μας δουλειά, είναι δουλεία αλλουνού. Η δική μας δουλειά είναι η προσφορά και η εξέλιξη…»
«… ένα λιοντάρι μπορεί να κρύβει μέσα του ένα ποντίκι και ένα ποντίκι μπορεί να κρύβει μέσα του ένα λιοντάρι…»
«… σ’ αυτό τον κόσμο τίποτα δεν είναι αποκλειστικά δικό μας. Κανένας δεν είναι κανενός…»
«… ο άνθρωπος προέρχεται από το χώμα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εξελίσσεται. Ο εξελισσόμενος, λοιπόν κατά κανόνα, δεν μπορεί να είναι τέλειος γιατί το τέλειο δεν γίνεται να εξελιχθεί, είναι τέλειο…»
«… η πραγματική αγάπη είναι να αγαπάς κάποιον τυφλά και απόλυτα, αδιαφορώντας για το πώς σου φέρεται ή τι σου έχει κάνει … για να αγαπάς έτσι ή σκύλος πρέπει να είσαι ή γονιός…»
«… η αλήθεια δεν βρίσκεται στα χρώματα, βρίσκεται στις αποχρώσεις…»
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας
Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Αντωνίου, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μαρκέλλα Γιαννάτου
Παρόμοια άρθρα:
Aκολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project
