Ηχογράφηση από την Ακριβή Ανδρινοπούλου:
Τα μικρά παιδιά έχουν ιδιαίτερη σχέση αγάπης με τα παιχνίδια τους, ενώ συχνά τείνουν να λατρεύουν κάποιο συγκεκριμένο. Αν και για μερικούς τα παιδικά παιχνίδια είναι αναλώσιμα, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι αναντικατάστατα, έως και μοναδικά. Αν ανατρέξει ο καθένας μας στο παρελθόν, σίγουρα μπορεί να εντοπίσει το δικό του μοναδικό παιχνίδι ή αντικείμενο. Εκείνο, που αποτέλεσε την καλύτερη συντροφιά στην παιδική ηλικία και τον καλύτερο συνοδοιπόρο στο ταξίδι προς την ενηλικίωση. Πώς θα ήταν άραγε οι στιγμές μας χωρίς αυτό; Εδώ, το ιδιαίτερο βιβλίο Ο Κάφκα και η Κούκλα, δίνει απάντηση στο ερώτημα αυτό, δείχνοντας την πρώτη επαφή ενός παιδιού με την απώλεια και την διαχείρισή της.
Υπόθεση
Φθινόπωρο, 1923. Μία ιδιαίτερη συνάντηση, θα διαμορφώσει την πορεία των γεγονότων στη ζωή του Φραντς Κάφκα και της μικρής Ίρμα. Απολαμβάνοντας την βόλτα του με την σύντροφό του Ντόρα στο πάρκο Σέγκλιτζ του Βερολίνου, το βλέμμα του Κάφκα θα πέσει σε ένα μικρό κορίτσι. Συγκεκριμένα, θα γνωρίσει την Ίρμα, η οποία κλαίει απαρηγόρητη, έχοντας χάσει την πολυαγαπημένη της Κούκλα, Σούπσι. Καταφέρνοντας να αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή το μέγεθος της λύπης και της απώλειας, ο Κάφκα αναλαμβάνει δράση. Ειδικότερα, εξηγεί στην Ίρμα πως η Κούκλα της δεν χάθηκε, αλλά αντίθετα ξεκίνησε να ταξιδεύει με στόχο να ανακαλύψει τον κόσμο. Προς επιβεβαίωση των λεγομένων του, της εξηγεί πως σύντομα θα της παραδώσει γράμματα από την Σούπσι, που θα εξηγεί τα πάντα.
«Αγαπημένη μου Ίρμα, συγγνώμη που δεν σε αποχαιρέτησα. Δεν πρόλαβα. Περνούσε ένα ποδήλατο, το καλάθι του ήταν άδειο και δεν πρόλαβα να σκεφτώ- απλώς πήδησα μέσα». Έτσι ξεκινάει το γράμμα της Σούπσι. Ή καλύτερα του Κάφκα. Συγκινημένος από την αγάπη της μικρής Ίρμα για την Κούκλα της, αρχίζει να γράφει επιστολές ως Σούπσι, προκειμένου να δώσει λύση στο δράμα του παιδιού. Έτσι, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, η Κούκλα εξιστορεί τις περιπέτειές της προς την αγαπημένη της φίλη.
Το βιβλίο
Ο Κάφκα και η Κούκλα παρουσιάζει μια συγκινητική και αξιοθαύμαστη χειρονομία καλοσύνης ενός από τους πιο εμβληματικούς συγγραφείς. Το βιβλίο αποτελεί πραγματική ιστορία, την οποία επιβεβαιώνει η τελευταία σύντροφος του Φραντς Κάφκα, Dora Diamant. Η ιστορία είναι μία και μοναδική. Το τέλος, όμως, έχει διπλή υπόσταση. Στην πραγματική ιστορία, ο Κάφκα αποφασίζει μετά από μερικές εβδομάδες επικοινωνίας ανάμεσα στην Ίρμα και την Σούπσι, να δώσει ένα όμορφο τέλος. Έτσι, παρουσιάζει την Κούκλα Σούπσι όχι μόνο πολυταξιδεμένη, αλλά πλέον και παντρεμένη, έχοντας τη δική της οικογένεια. Άλλη εκδοχή γύρω από την ιστορία, υποστηρίζει πως ο Κάφκα, στην τελευταία του συνάντηση με την Ίρμα, έφερε την Σούπσι. Μία εντελώς διαφορετική κούκλα, που είχε το σημείωμα: «Εγώ είμαι. Τα ταξίδια μου με άλλαξαν».
Εδώ, η συγγραφέας, Larissa Theule, αποφάσισε να κάνει μια ανατροπή. Έτσι, δίνει ένα άλλο τέλος στην ιστορία, γεμάτο θαυμασμό και δυναμισμό που ανταποκρίνεται στην σύγχρονη εποχή, ακόμη και στα πιο άπιαστα όνειρα των παιδιών. Χάρη στην μετάφραση της Αργυρώς Πιπίνη και την εικονογράφηση της Rebecca Green, η ιστορία παίρνει χρώμα, τα συναισθήματα ζωντανεύουν και η συνάντηση του συγγραφέα με ένα μικρό κορίτσι, μένει στο μυαλό και την καρδιά του αναγνώστη.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ο Κάφκα και η πραγματική ιστορία του βιβλίου
Όπως αναφέρει η τελευταία σύντροφός του Κάφκα, Ντόρα, η ιστορία είναι πραγματική. Συγκεκριμένα, τον απασχόλησε πολύ η θλίψη του παιδιού. Έτσι, θέλησε να επιφέρει τη λύτρωση στο δράμα του. Συνεπώς, σαν άλλη Σούπσι, ο Κάφκα έγραφε στην Ίρμα από κάθε προορισμό. Τα γράμματα, όμως, λιγόστευαν καθώς υπήρξε επιδείνωση της υγείας του. Το αποχαιρετιστήριο γράμμα παρέδωσε στο κορίτσι ο κατάχλομος, φυματικός Κάφκα.
Ο Φραντς Κάφκα γεννήθηκε στην Πράγα (3 Ιουλίου 1883). Αφιέρωσε τον ελεύθερό χρόνο του στη συγγραφή. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, έγραψε εκατοντάδες γράμματα, ολοκληρωμένα και ημιτελή έργα. Πέθανε σε ηλικία 40 ετών από φυματίωση (3 Ιουνίου 1924).
Εντυπώσεις
Διάβασα αυτή την ιδιαίτερη ιστορία και την λάτρεψα. Παρά τις διαφορετικές εκδοχές, η συγγραφέας δίνει ένα μοναδικό τέλος, γεμάτο ελπίδα και όνειρα. Αυτό που κατ’ εμέ κάνει την ιστορία τόσο τρυφερή και ξεχωριστή είναι, αρχικά, η συμπόνοια ενός ενήλικα απέναντι στη θλίψη ενός παιδιού. Η γεμάτη σεβασμό και κατανόηση στάση του Κάφκα είναι αξιοθαύμαστη για πολλούς λόγους. Δεν αδιαφόρησε, αλλά άκουσε. Δεν παρηγόρησε, αλλά έδρασε. Και το κατάφερε με τον πιο συγκινητικό τρόπο. Τέτοιες ιστορίες αποτελούν ενδείξεις αγάπης και ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο, γεμάτο αλληλεγγύη, όνειρα και δύναμη. Τέλος, ένα από τα πιο ηχηρά μηνύματα του βιβλίου, αποτελεί το ότι η απώλεια είναι κόμματι της ζωής μας. Όμως, ο τρόπος διαχείρισης είναι αυτός που θα μας κάνει να δούμε την ζωή με άλλο μάτι.
Τίποτα δεν φεύγει πραγματικά από τη ζωή μας, όσο το κρατάμε ζωντανό μέσα μας.
Παρόμοια άρθρα:
- Ματίλντα, η αιώνια φίλη μας
- Μοντεσσόρι: βιβλία για κάθε οικογένεια
- Peter Pan: Το παιδί που δεν μεγαλώνει ποτέ
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
