Χλιδή, κουλτούρα, παρανομίες και πάθη, αποτελούν τη κύρια θεματολογία της ταινίας “The Great Gatsby”. Ένα σενάριο που ουκ ολίγες φορές απασχόλησε την 7η τέχνη, ενώ το πέρασμα από το βιβλίο, έγινε πρωταρχικά στο Broadway.
Σε μια Νέα Υόρκη, του μεσοπολέμου, πιο επίκαιρη από ποτέ, ο κύριος Κάραγουει, καταγράφει τις στιγμές του δίπλα στον μοναδικό και σκανδαλώδη Γκάτσμπι. Μια μυστήρια προσωπικότητα, που γνωρίζει να ξεσηκώνει μια ολόκληρη πόλη, με τον τρόπο ζωής του. Το άγνωστο προφίλ του, οι γνωριμίες του με τη “καλή και κακή” κοινωνία, τα εξεζητημένα parties στην υπερπολυτελέστατη βίλα του, οι σπουδές του στην Οξφόρδη, για κάμποσα χρόνια μετά τον πόλεμο, τροφοδοτούν τον Τύπο και δημιουργούν αυτόν τον σκοτεινό θρύλο που πλαισιώνει τ΄όνομα του. Ποιο είναι όμως το καλά κρυμμένο μυστικό του ; Τι τον οδήγησε στην αναζήτηση του Μεγάλου Αμερικανικού Ονείρου; Ο Έρωτας! Ο πόθος για μια ανολοκλήρωτη σχέση, η εμμονή για μια γυναίκα. Η υπόσχεση που κάποτε έδωσε σε αυτή και στον εαυτό του μιας και “…οι φτωχοί άνδρες δε παντρεύονται τη γυναίκα που θέλουν”. Το παρελθόν συναντά το παρόν για τον πλούσιο άνδρα, γεμίζοντας τον ευτυχία και ερωτισμό, μα δυστυχώς μόνο για λίγο.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας του 2013, Μπαζ Λούρμαν, πραγματοποίησε τη τέλεια προσέγγιση όσον αφορά το σενάριο με το ομώνυμο βιβλίο του Scott Fitzgerald. Ο συγγραφέας, εξέδωσε τον “Υπέροχο Γκάτσμπι”, το 1925, εμπνευσμένος από προσωπικές του εμπειρίες και θέλωντας να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές, όλη αυτή τη λάμψη που η Νέα Υόρκη του τότε, έκρυβε. Μια πόλη γεμάτη σκάνδαλα, απιστίες, απογοητεύσεις, ανηθικότητες, συμφέροντα. Κατά κάποιο τρόπο, ο αναγνώστης και θεατής, παρακολουθεί εξ΄αποστάσεως, την άνοδο ενός ανθρώπου, την ακμή του, την παρακμή του, το τέλος του.
Ο Λούρμαν, απ΄την άλλη πλευρά, αποτύπωσε όλα αυτά που ο Fitzgerald χειρίστηκε με ιδιαίτερη προσοχή, με μερικές ωστόσο δόσεις υπερβολής. Από τα πλουμιστά κουστούμια και τη μουσική, χρωματισμένα με επιρροές Τσάρλεστον και Σουίνγκ, μέχρι και τη “ξιπασιά” και την υπεροψία των νεόπλουτων, που πλέον ξέχασαν πως κάποτε και οι ίδιοι αναρριχήθηκαν από τα χαμηλά. Η εξουσία του χρήματος και των διαμαντιών, εξαγοράζουν ήθη, συμπεριφορές, εύνοιες και ενώ στη καρδιά του πρωταγωνιστή, που παρ΄όλα αυτά, δε χάνει την αυθεντικότητα του, υπάρχει ακόμη η αγνή αγάπη για τη Ντέιζι, αυτή φαίνεται να εντυπωσιάζεται απ ΄την αξία του “υλικού και του σίγουρου”.
Αν μη τι άλλο, η ιστορία του Fitzgerald, αποδείχθηκε σαν ένας καθρέπτης, καθώς το έργο του, μένει στην επικαιρότητα ολοένα και περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων. Από φτωχούς που απορρίφθηκαν στον έρωτα, μέχρι και αλαζόνες που θεώρησαν πως ο κόσμος τους ανήκει. Ερωτικά τρίγωνα και τάσεις μεγαλομανίας που ποτέ δεν έπαψαν να απασχολούν τα Σόσιαλ και τον Τύπο.
Η ταινία “The Great Gatsby”, με πρωταγωνιστές τον Leonardo Di Caprio, την Carey Mulligan και τον Tobey Maguire, κέρδισε -όχι άδικα- το Όσκαρ καλύτερης Σκηνογραφίας, το Όσκαρ καλύτερης Ενδυματολογίας, αρκετά βραβεία BAFTA, ενώ σάρωσε βραβεία και στην Αυστραλιανή Ακαδημία Κινηματογράφου.
