I Am Not Okay With This: ένα ευχάριστο mini-series

Ο σκηνοθέτης του The End Of The F***ing World, σε συνεργασία με τον παραγωγό του Stranger Things, μετέφερε στο Netflix, για δεύτερη φορά, ένα κόμιξ του Charles Forsman. Το I Am Not Okay With This είναι ένα coming-of-age κωμικό δράμα, που περιστρέφεται γύρω από μια διαταραγμένη έφηβη. Η Sydney Novak έχασε πρόσφατα τον πατέρα της από αυτοκτονία. Πνιγμένη από καταπιεσμένα συναισθήματα, αποφασίζει να ακολουθήσει τη παραίνεση της σχολικής συμβούλου και να ξεκινήσει να γράφει ημερολόγιο. Ο συσσωρευμένος θυμός της, ωστόσο, βρίσκει διαφορετικούς τρόπους να εξωτερικευτεί. H Syd σύντομα ανακαλύπτει ότι οι κρίσεις πανικού της συνοδεύονται από τηλεπαθητικές εκδηλώσεις. Και κάπως έτσι ξεκινά η πλοκή της σειράς.

Περί Stranger Things και TEOTFW

Η όλη αισθητική ακολουθεί τα χνάρια του The End Of The F***ing World και του Stranger Things, πιστή στις 80s αναφορές του τελευταίου. Το επαναλαμβανόμενο πλάνο της Syd να τρέχει σε μια άδεια λεωφόρο, μακριά από το σχολείο της, με περιπολικά να ακούγονται στο βάθος, είναι απευθείας βγαλμένη από το Carrie. Το επεισόδιο όπου πέντε πλήρως ετερόκλητοι μαθητές είναι σε τιμωρία σε ένα άδειο λύκειο, είναι οφθαλμοφανής αναφορά στο The Breakfast Club. Ακόμα και το συγκρότημα που ανέλαβε μεγάλο μέρος του soundtrack, ονόματι Bloodwitch, είναι post-punk. Οι κινηματογραφικές τεχνικές του Jonathan Entwistle είναι πανταχού παρούσες, από τη σκηνή στο supermarket, μέχρι τα πλάνα στα σχολικά ντουλάπια. Η ίδια η πρωταγωνίστρια έχει την ίδια ιδιαιτερότητα με την Eleven.

Το ύφος και το χιούμορ των πρωταγωνιστών, ωστόσο, βρίσκεται πιο κοντά στο TEOTFW. Οι δύο σειρές, άλλωστε, προέρχονται από κόμιξ του ίδιου δημιουργού. Ο Graham Coxon, που επιμελήθηκε το πρωτότυπο soundtrack της σειράς, επιστρέφει και στο I Am Not Okay With This, με τους indie/ alternative ζωηρούς ήχους του. Οι ιστορίες των δύο σειρών, σύμφωνα με τον Forsman, εκτυλίσσονται στο ίδιο σύμπαν και μάλιστα ταυτοχρόνως.

Μια αξιολόγηση

Η σειρά σίγουρα δεν αποτελεί κάποιου είδους πρωτοτυπία. Η θεματική της είναι πολυπαιγμένη, εξαντλημένη ίσως. Ένα έφηβο, ψυχικά διαταραγμένο κορίτσι με τηλεπαθητικές ικανότητες, σε έναν αισθητικά σκοτεινό αλλά ευχάριστο κόσμο. Κινηματογραφικό και εννοιολογικό κλισέ. Κι όμως, το I Am Not Okay With This, ίσως αξίζει τις 2μιση ώρες που ζητά από τον χρόνο σου.

Η Syd κερδίζει μια άμεση και αβίαστη συμπάθεια από τον θεατή, που οι δύο προαναφερθείσες σειρές δεν καταφέρνουν με τέτοια επιτυχία. Ο ειλικρινής αγώνας της να κατανοήσει τα συναισθήματά της, την θέση της και τη σεξουαλικότητά της είναι στη χειρότερη περίπτωση χαριτωμένοι και στην καλύτερη απόλυτα συσχετίσιμοι. Οι χαρακτήρες, από τους πρωταγωνιστές μέχρι και τους κομπάρσους, φαίνεται να έχουν ένα πολλά υποσχόμενο βάθος και μια διαρκή ανάπτυξη. Σε συνδυασμό με όλα αυτά, η αισθητική της σειράς, από την ενδυματολογία, μέχρι την χρωματική παλέτα και τη μουσική, αιχμαλωτίζει πλήρως.

Το I Am Not Okay With This, λοιπόν, είναι μια ευχάριστη σειρά, που σίγουρα αξίζει τον χρόνο σου.