Η συγγραφέας Έλενα Φερράντε

Λίγα λόγια γι’αυτήν

Η Ιταλίδα συγγραφέας Έλενα Φερράντε γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νάπολη, πραγματοποίησε κλασικές σπουδές και ανάμεσα στους αγαπημένους της συγγραφείς αναφέρει την Elsa Morante. Από το πρώτο της μυθιστόρημα, το L’amore molesto, που δημοσιεύτηκε το 1992, ήταν νικήτρια του βραβείου Procida-Isola από την Arturo-Elsa Morante και του βραβείου Silver Oplonti, καθώς επίσης επιλέχθηκε για το βραβείο Strega και το βραβείο Artemisia στο 48ο Φεστιβάλ των Καννών.

Στοιχεία για την ταυτότητά της

Πιστεύεται ευρέως ότι το όνομά της είναι ψευδώνυμο, αν και αυτή η υπόθεση δεν είναι διαπιστευμένη από τη συγγραφέα. Ο κριτικός και μυθιστοριογράφος Μάρκο Σανγκάτα, υποστήριζε πως πίσω από την ταυτότητα της Ferrante, κρυβόταν η ιστορική Marcella Marmo, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Federico II της Νάπολης. Ωστόσο, άλλα στοιχεία δείχνουν τον Marcello Frixione ως πιθανή υπόθεση, ακόμη και αν η γεωγραφική προέλευση, η Γένοβα, καθώς και η περιβαλλοντική και περιγραφική γνώση ορισμένων ναπολιτικών περιοχών, δεν δικαιολογούν αυτήν την πιθανότητα.

Χωρίς να έχει αποκαλύψει ποτέ τη δική της ταυτότητα δημοσίευσε τον τόμο “La frantumaglia” ακριβώς για να ικανοποιήσει την περιέργεια του κοινού απέναντί ​​του. Περιλαμβάνει τις επιστολές του συγγραφέα προς τον εκδότη της, τις λίγες συνεντεύξεις που έδωσε και την αλληλογραφία της με εξαιρετικούς αναγνώστες. Η κύρια λειτουργία του έργου είναι να κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει τους λόγους που ωθούν τον συγγραφέα να παραμείνει στο σκοτάδι.

Συγγραφικό έργο

Η Φεράντε είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων, με γνωστότερο το τετράτομο έργο της Τετραλογίας της Νάπολης, σχετικά με δύο ευφυή και οξυδερκή κορίτσια από την Νάπολη που προσπαθούν να χτίσουν τις ζωές τους μέσα σε ένα βίαιο και σαγηνευτικό κοινωνικό περιβάλλον. Η σειρά αποτελέιται από το “Η υπέροχη φίλη μου” (2012), “Το νέο όνομα” (2013), “Αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μένουν” (2014) και “Η ιστορία της χαμένης κόρης” (2015) η οποία ήταν υποψήφια για το ιταλικό λογοτεχνικό βραβείο “Strega”.

Άποψη της συγγραφέως

Η ίδια η συγγραφέας μιλά για την επιθυμία για αυτοσυντήρηση της ιδιωτικής ζωής του ατόμου. Υποστηριζει ότι “τα βιβλία, αφού γραφούν, δεν έχουν ανάγκη τον συγγραφέα τους”. Επίσης, η ίδια έχει πολλές φορές επιμείνει στην διατήρηση της ανωνυμίας της ως προϋπόθεση για να συνεχίσει την δουλειά της και έχει τονίσει ότι η απόκρυψη της αληθινής της ταυτότητας είναι πρωταρχικής σημασίας για την συγγραφή των έργων της.

Η Ferrante είναι πεπεισμένη ότι τα βιβλία της δεν χρειάζονται μια φωτογραφία της στο εξώφυλλο ή τις διαφημιστικές παρουσιάσεις: πρέπει να θεωρηθούν ως «ανεξάρτητοι οργανισμοί», στους οποίους η παρουσία του συγγραφέα δεν μπορούσε να προσθέσει τίποτα καθοριστικό, δίνοντας ζωή, με αυτόν τον τρόπο, σε μια άνευ προηγουμένου συγγραφική παράσταση απουσίας.