Μέσα σε έναν κόσμο όπου η ανάγκη να έρθουμε σε επαφή με τις σκέψεις μας και να αφυπνίσουμε τις δυνατότητες μας γίνεται όλο και πιο απαραίτητη, κάνει την εμφάνιση της η φωτογραφία. Πρόκειται για ένα είδος τέχνης που αγαπήθηκε ιδιαίτερα, με χιλιάδες ανθρώπους να απαθανατίζουν στιγμές της καθημερινότητας τους και να επικοινωνούν με τους συνανθρώπους τους με αυτόν τον μοναδικό τρόπο. Είτε πρόκειται για ένα τοπίο, είτε για μία προσωπική φωτογραφία, κάθε εικόνα έχει κάτι να πει και να εκφράσει.
Η γοητεία της κρύβεται στο γεγονός πως δίνει ελευθερία τόσο στην σκέψη όσο και στην έκφραση. Ένα μέσο που δεν αποτυπώνει πάντοτε την πραγματικότητα αλλά δίνει περιθώρια προσωπικής φαντασίας και έκρηξης συναισθημάτων. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι πραγματικά η φωτογραφία. Θα έλεγα πως πρόκειται για ένα διάλογο, τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό. Για μία ανάγκη επικοινωνίας γεμάτη ειλικρίνεια, που αποκτά χρώμα και υπόσταση μέσα σε ένα δευτερόλεπτο λήψης.
Σαφώς δεν είναι μία απλή καταγραφή, αλλά πολλά περισσότερα. Πίσω από κάθε εικόνα κρύβεται και μία ολόκληρη ιστορία, που ξετυλίγεται με την προσωπική πινελιά του φωτογράφου. Δικαίως, έχει κυριαρχήσει η έκφραση «μία εικόνα, χίλιες λέξεις», λέξεις οι οποίες παίρνουν την μορφή χρωμάτων και ζωντανών στιγμών.
Και όταν τα λόγια αποτυγχάνουν, τότε υπάρχει η εικόνα για να εκφράσει τα ανείπωτα και όσα φοβόμαστε να δείξουμε. Στην τέχνη δεν υπάρχουν όρια, αλλά συναισθήματα, που μέσω της φωτογραφίας έχουμε καταφέρει να τα μοιραζόμαστε. Πόσο όμορφη είναι αυτή η επικοινωνία. Γαληνεύει τους ανθρώπους και τους φέρνει πιο κοντά.
Νιώθω πολλές φορές πως μέσα από τις φωτογραφίες καταφέρνω να γνωρίσω τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από αυτή. Να νιώσω αυτό που νιώθει και να εξηγήσω όσα θέλει να πει μέσω της επιλογής ορισμένων χρωμάτων και σκιών. Νιώθω την μαγεία του να μπορείς να επικοινωνήσεις δίχως λέξεις και ορισμούς, αλλά με την ψυχή και την καρδιά. Και αυτό είναι που έχουμε περισσότερο ανάγκη, την επικοινωνία που πηγάζει από μέσα μας.
Φωτογράφοι που ξεχώρισα
Θα ήθελα να ολοκληρώσω, κάνοντας λόγο για έναν φωτογράφο που ξεχώρισα, τον Lewis Hine. Πρόκειται για Αμερικανό φωτογράφο ο οποίος μέσα από την τέχνη του θέλησε να δώσει τέλος στην παιδική εργασία και εκμετάλλευση. Έτσι, έγινε ανεξάρτητος φωτογράφος για την Εθνική Επιτροπή Παιδικής Εργασίας (NCLC), μια υπηρεσία που προήγαγε και βοηθούσε τη θέσπιση νόμων για την παιδική εργασία.
Δεν μπορώ να παραλείψω και τον Peter Lindbergh, ο οποίος ήθελε να προβάλει μέσα από τις φωτογραφίες του την αλήθεια και την ειλικρίνεια που πηγάζει μέσα από το βλέμμα. Οι άνθρωποι μπροστά από το φακό του ήταν συναισθηματικά γυμνοί, εύθραυστοι, χωρίς να κρύβονται πίσω από ψεύτικα χαμόγελα.
Ό, τι και αν είναι αυτό που σε εμποδίζει πολλές φορές από το να αφεθείς ελεύθερος, άκου την καρδιά σου. Δώσε τον καλύτερο σου εαυτό σε ότι και αν κάνεις. Ακόμα και αν αυτό περιλαμβάνει την λήψη μιας όμορφης εικόνας!
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
