Ηχογράφηση από την Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου:
Lana Del Rey
Νέα Υόρκη, 21 Ιουνίου του 1985 γεννιέται η Ελίζαμπεθ Γούλριτζ Γκραντ (Lana Del Rey). Μεγαλώνει στο Λέικ Πλάσιντ και στα 15, μόλις, χρόνια της μένει σε οικοτροφείο στο Κονέκτικαν για να αντιμετωπίσει την εξάρτησή της από το αλκοόλ. Γίνεται δεκτή στο Geneseo, Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά δεν σπουδάζει. Αποφασίζει να μετακομίσει στο Λονγκ Άιλαντ, δουλεύει εκεί ως σερβιτόρα και ξεκινά να σπουδάζει μεταφυσική στο Πανεπιστήμιο Fordham.
Από μικρή στο τραγούδι, μαθαίνει κιθάρα στα 18 και το 2005 ξεκινά με διάφορες προσπάθειες την καριέρα της. Το 2006 ηχογραφεί το πρώτο της demo album “Sirens” με το ψευδώνυμο May Jailer. Το 2008 κυκλοφορούν τρία κομμάτια από το άλμπουμ “Kill Kill”. Το συμβόλαιο λήγει και τα τρία αυτά κομμάτια συμπεριλαμβάνονται πλέον στο ντεμπούτο ολόκληρου του άλμπουμ της “Lana Del Rey”, το οποίο κυκλοφορεί με τη βοήθεια του πατέρα της το 2010 και έπειτα αποσύρεται.
Κυκλοφορεί το 2012 το άλμπουμ της με τίτλο “Born to Die'”και γίνεται αυτόματα διάσημη, κερδίζοντας τρία βραβεία. Παρά την αρχική της απόρριψη και άρνηση για κυκλοφορία καινούριου άλμπουμ μετά από αυτό,
είχα ήδη πει, αυτό που ήθελα να πω στον κόσμο
το “Norman f*cking Rockwell!” κλείνει σήμερα ένα χρόνο και είναι το έκτο κατά σειρά.
Με την Lana, τελικά, να έχει ακόμα πολλά “να πει στον κόσμο” και τον ίδιο τον κόσμο να αναρωτιέται αν αυτός ο “f*cking” Norman Rockwell είναι ο άνδρας που αγκαλιάζει στο εξώφυλλο του άλμπουμ (όχι, αυτός είναι ο εγγονός του Jack Nicholson), πάμε πίσω στη Νέα Υόρκη το 1894 όπου γεννιέται ο πραγματικός Norman Rockwell.
Norman Rockwell
Ρεαλιστής ζωγράφος, με τα έργα του να ξεπερνούν τα 4.000, και εύστοχος παρατηρητής της καθημερινής ζωής, απεικόνιζε κυρίως την αμερικανική κουλτούρα. Σκληρή εργασία, χιούμορ, ξεγνοιασιά και εορταστική ατμόσφαιρα. Με φόντο το χρόνο, τα έργα του δεν είναι καθόλου απλοϊκά, όπως φαντάζεται κανείς όταν γίνεται αναφορά στην «καθημερινή ζωή».
Ο ίδιος ο Rockwell, πάντα, δήλωνε πως είναι ένας εικονογράφος με ειδίκευση σε ρεκλάμες και εξώφυλλα περιοδικών. Τα σχέδια του για τα εξώφυλλα της εφημερίδας “The Saturday Evening Post” του επέτρεπαν να παραμένει επίκαιρος και αυθεντικός εκφραστής της εποχής. Οι διαφημίσεις για την Coca-Cola, τα πορτραίτα των John F. Kennedy, Gary Cooper, Bing Crosby και Bob Hope, και οι αφίσες ταινιών που δημιούργησε, συμπεριλαμβανομένου του John Wayne, τον οδήγησαν σε μία διαρκή σχέση με το Hollywood.
Κι ενώ, λοιπόν, ο Rockwell είναι διάσημος για τον ρομαντικό και εξιδανικευμένο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει την ζωή στην “Γη της Επαγγελίας” και ιδιαίτερα γνωστός για τις επιτυχίες του, η μουσικός φαίνεται λιγότερο ενθουσιασμένη με αυτό.
Norman F*cking Rockwell
“Goddamn, man-child”, ξεκινάει το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ και η Del Rey κάνει ξεκάθαρο πλέον τον λόγο που χρησιμοποιεί το όνομα του καλλιτέχνη. Ενσαρκώνει έναν «μικρο-μεγάλο» άνδρα με γενικότερη αναφορά σε «επιφανείς καλλιτέχνες», όπως η ίδια έχει δηλώσει, «οι οποίοι νομίζουν ότι είναι θεοί και δεν σταματάνε να μιλάνε για τον εαυτό τους».
“You talk to the walls when the party gets bored of you”
«Μιλάς στους τοίχους όταν η παρέα σε βαριέται»
Παρόλο που η προσωπογραφία αριστερά ζητήθηκε από τον ίδιο τον Rockwell για το αφιέρωμά του στο εξώφυλλο της εφημερίδας, η κωμική προσέγγιση του εαυτού του με ένα τριπλό πορτρέτο, ίσως επιβεβαιώνει αυτή την ναρκισσιστική προσωπικότητα για την οποία τραγουδάει η Lana.
Καταλήγω διαρκώς με αυτούς τους δημιουργικούς – ας πούμε – τύπους που περιαυτολογούν ακατάσχετα κι εγώ μουρμουρίζω ναι, ναι…
Mariners Apartment Complex
Μία απαλή ροκ μπαλάντα έρχεται για να αντικρούσει την εικόνα που είχε δημιουργήσει η ίδια τα τελευταία χρόνια μέσα από τα κομμάτια της, όπου περιέγραφε τοξικές σχέσεις, έψαχνε τον sugar daddy ή ήταν απλά όμορφη όταν έκλαιγε. Η αναφορά στο κομμάτι του Elton John, ”I ain’t no candle in the wind”, αρκεί όπως φαίνεται για να δηλώσει πως δεν είναι πια μία τραγική και αδύναμη φιγούρα και παροτρύνει τον σύντροφο της να είναι ευγνώμων για την ομορφιά γύρω του.
Venice Bitch
Ένα ψυχεδελικό κομμάτι, άκρως αντιεμπορικό για την δεκάλεπτη διάρκειά του, σε κάνει να ονειροπολείς ακόμα περισσότερο με την παραμορφωμένη κιθάρα και τα πλάνα του βίντεο κλιπ. Περιγράφει ιδανικές και ίσως λίγο γραφικές αμερικάνικες στιγμές, αυτός κάθεται στην αυλή – αυτή ανάβει την φωτιά, ενώ η επανάληψη των στίχων και η λούπα μέχρι τέλος του, δημιουργεί μία περίεργη νοσταλγία και ασφάλεια, όπως ακριβώς νιώθει κανείς κοιτάζοντας τα σχέδια του Rockwell. Σίγουρα σε βάζουν σε σκέψεις για το πώς θα ήταν η ζωή μέσα σε αυτά.
F*ck it I love you / The Greatest
Παρόλο που το The Greatest συναντάται προς το τέλος του δίσκου, κάνουν την εμφάνισή τους και τα δύο κομμάτια λίγες μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ, με το δεύτερο να ακολουθεί το πρώτο σε διπλό βίντεο στο YouTube.
Με τζουκ μποξ, νέον φώτα και σκηνές βγαλμένες από την αγαπημένη της δεκαετία του ’60, δηλώνει πως η California είναι “just a state of mind”, καθώς επιστρέφει στην γνωστή μελαγχολία στο δεύτερο μέρος του βίντεο με μία μπαλάντα παλαιού τύπου. Σερβίρει, παίζει μπιλιάρδο, περπατάει στον τερματικό σταθμό, αναπολώντας τις παλιές καλές εποχές και τραγουδώντας σαν να βρίσκεται σε ένα εντελώς αφαιρετικό τοπίο. Οι ασταθείς φωνητικές αρμονίες που ξεχωρίζουν στο F*ck it I love you, υποδηλώνουν μία γυναίκα που πολεμά με όλες τις καλύτερες δυνατότητές της, ενώ φαίνεται πως πλέον μπορεί και χαμογελά περισσότερο.
Doin’ Time
Βήμα πρώτο: παίρνει το Doin’ Time των Sublime. Βήμα δεύτερο: αφαιρεί όλα τα ρέγκε στοιχεία. Βήμα τρίτο: διατηρεί την αρσενική οπτική των στίχων. Τώρα έχουμε ένα ανανεωμένο, σχεδόν καινούριο κομμάτι που μπορεί να «μεγαλώσει» άλλη μια γενιά, ενώ παράλληλα εντάσσεται και η Del Rey στην πολυεπίπεδη ιστορία του.
Love song
Η μοναδική εικόνα που περιγράφει είναι το εσωτερικό ενός αμαξιού όπου «τρέχουν τόσο γρήγορα, που δεν μπορούν καν να κουνηθούν». Και είναι αυτό που περιμένει κανείς κρίνοντας και μόνο από τον τίτλο, μία ξεκάθαρα τρυφερή και στοργική μπαλάντα αγάπης.
Cinnamon Girl
Ψυχολογική κατάρρευση και αγγελική φωνή, ενώ περιγράφει λεπτομερώς την σύγκρουση μέσα σε μία σχέση.
How to disappear
Με μία τζαζ διάθεση η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την ιστορία αγάπης μεταξύ της Lana και ενός άντρα, ο οποίος αντιπροσωπεύει την «αμερικάνικη αρρενωπότητα». Οραματίζεται ένα φανταστικό, οικογενειακό μέλλον για αυτούς. Αλλά στην πραγματικότητα πραγματεύεται με ειρωνεία την ολισθηρή φύση της σχέσης στην οποία προσκολλάται.
California
Εμπνευσμένη από την Joni Mitchell και το δικό της California του 1971, πολύ ελεύθερα θα λέγαμε πως: η Joni αναρωτιέται για το αν θα ήταν ευπρόσδεκτη πίσω στην California και η Lana Del Rey, μετά από δεκαετίες βέβαια, της επιβεβαιώνει την φιλοξενία και υπόσχεται ευγενικά «πως θα φέρει ακόμα και τα Vogues και τα Rolling Stones» περιοδικά της.
The Next Best American Record
Αυτή τη φορά η αναφορά γίνεται στους Led Zeppelin και Eagles. Η Lana τραγουδά για την φιλοδοξία αυτής και του συντρόφου της να γράψουν τον επόμενο καλύτερο αμερικάνικο δίσκο και το κομμάτι αποτελεί την νέα εκδοχή ενός παλαιότερου demo της. Σε οδηγεί σε ένα ταξίδι αναμνήσεων, ενώ τα ανάμεικτα συναισθήματα και η μελαγχολία που προκαλεί θυμίζουν λίγο το Summertime Sadness.
Bartender
Αναμειγνύει παρελθόν και παρόν του Los Angeles, περιγράφοντας ένα εξιδανικευμένο όραμα. Το L.A. είναι γεμάτο με κυρίες οι οποίες διαλογίζονται σε κήπους και καταλήγουν εξαιτίας της περιήγησής τους στην εθνική οδό. Εκεί, ένα φορτηγό τiς οδηγεί μέχρι τον μπάρμαν. Η Lana όμως, «δεν πίνει κρασί» πια.
Happiness is a butterfly
Εν τέλει, ίσως η αγάπη και η ευτυχία να είναι μία πεταλούδα. Τόσο φευγαλέα και δύσκολη να την αιχμαλωτίσεις. Μία φράση που μπορεί να ακούγεται ιδιαίτερα όμορφη, αλλά στην πραγματικότητα είναι τόσο θλιβερή που υποδηλώνει την «τελική πτώση» της.
hope is a dangerous thing for a woman like me to have – but i have it
Αφήνοντας το πιο δυνατό κομμάτι για το τέλος του δίσκου μέσα σε μία και μοναδική μελωδία πιάνου, έρχεται να ταυτίσει τον εαυτό της με μία, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, Sylvia Plath. Και παρόλο που έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για μια αντι-φεμινιστική τάση, εφόσον δεν την ενδιέφερε να γράφει φεμινιστικούς στίχους, δηλώνει πως μπορεί η ελπίδα να είναι ένα επικίνδυνο πράγμα να την έχει μια γυναίκα σαν κι αυτή – αλλά την έχει.
Εμπνέει τις γυναίκες να μην φοβούνται να παθιαστούν. Και όπως κάνει κι αυτή, να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους μιλώντας με την καρδιά. Ακόμα κι αν οι λύσεις δεν υπάρχουν.
Ακούστε τα κομμάτια του άλμπουμ πατώντας τους τίτλους στο άρθρο μέσω του YouTube ή ολόκληρο το άλμπουμ εδώ μέσω του Spotify.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
- “Lana Del Rey”. Ανακτήθηκε από el.wikipedia.org, τελευταία επίσκεψη 25/8/2020.
- “Lana Del Rey”. Ανακτήθηκε από www.time.com, τελευταία επίσκεψη 25/8/2020.
- “Norman Rockwell”. Ανακτήθηκε από el.wikipedia.org, τελευταία επίσκεψη 25/8/2020.
- “Norman Rockwell”. Ανακτήθηκε από www.saturdayeveningpost.com, τελευταία επίσκεψη 25/8/2020.
Παρόμοια άρθρα:
Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify
