Σάλεμ, 1692. Βρισκόμαστε στη σκοτεινή περίοδο της δίκης των μαγισσών στην Αμερική. Η περιοχή που σήμερα ονομάζεται Η.Π.Α. αποτελεί μια τεράστια αχανή έκταση, με μικρές αποικίες που αρχίζουν να σχηματίζονται και ιθαγενείς που αρχίζουν να εκδιώκονται από τους Ευρωπαίους κατακτητές. Στη μικρή αποικία του Σάλεμ, στη Μασαχουσέτη, αρχίζουν την περίοδο αυτή να καταφθάνουν μετανάστες από το Κεμπέκ και άλλες Βορειοαμερικανικές αποικίες. Η πόλη αναταράσσεται και οι αναταραχές παρουσιάζονται από τους Πουριτανούς αποικιοκράτες ως προϊόν του διαβόλου. Έτσι, σε μια στιγμή αναβίωσης του Μεσαίωνα, άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, με σωματικές ή ψυχικές ασθένειες, σκανδαλώδη προσωπική ζωή ή απλώς την ατυχία να δυσαρεστήσουν τους κυβερνήτες της αποικίας, καταδικάζονται σε βασανιστικό συνήθως θάνατο. Η κατηγορία; Μαγεία. Ένα από τα θύματα αυτά υπήρξε ο Giles Corey.
Η ιστορία του μυστηριώδους αυτού αγρότη, αποτέλεσε έμπνευση, περίπου 300 χρόνια μετά, για τον Dan Barrett. Ο μουσικός, γνωστός ήδη ως συνιδρυτής της experimental/ shoegaze μπάντας Have A Nice Life και του black ambient σχήματος Nahvalr μεταξύ άλλων, ξεκίνησε το project ονόματι Giles Corey το 2011. Το αρχικό πλάνο ήταν πίσω από το ψευδώνυμο αυτό να γράφει western/ folk κομμάτια, πάντα προσαρμόζοντάς τα στο προσωπικό του ύφος. Και ενώ ο Giles Corey έχει πράγματι τέτοιες καταβολές, η υπαρξιακή, παραφυσική, lo-fi κόλαση από reverb που είναι το ομότιτλο άλμπουμ, απέχει πολύ από αυτό. Ή μήπως όχι;
The Haunting Presence
Το πρώτο κομμάτι, ένα συνονθύλευμα από πιάνο, παράσιτα και απόκοσμα φωνητικά, αφηγείται την ιστορία του αγρότη Giles Corey. Και, ιδιαίτερα, τον θάνατό του. Βλέπετε, ο Corey δεν ήταν ένα απλό θύμα της πουριτανικής παράνοιας του Σάλεμ. Αποτέλεσε σύμβολο αντίστασης σε κάθε καταχρηστική και παράλογη εξουσία, αλλά και διατήρησης αξιοπρέπειας εκεί που η εξουσία πασχίζει να τη στερήσει με κάθε δυνατό τρόπο. Ο Corey αρνήθηκε να δικαστεί και να μετατραπεί σε ένα έρμαιο των τελεσίδικων διαδικασιών του Σάλεμ. Μετέτρεψε τη θανατική ποινή του σε επιλογή του. Τα τελευταία του λόγια, καθώς θανατωνόταν από το βάρος τεράστιων κοτρόνων, ήταν «περισσότερο βάρος». Ο μύθος θέλει τον Corey να καταριέται την πόλη του Σάλεμ με αυτή την τελευταία του πνοή.
I’ve been wailing like a child at the bottom of a well
I’ve been pacing like a man in a prison cell
I am buried above the ground
And no-one knows anything
(there’s a devil on my chest)
Blackest Bile // Grave Filled With Books
Το άλμπουμ (του) Giles Corey, πέρα από ένα σκιαγράφημα της ομώνυμης ιστορικής φιγούρας, αποτελεί και ένα προσωπικό ημερολόγιο του Dan Barrett. Ένα ημερολόγιο μερικών εκ των πιο σκοτεινών ημερών του, μια κατάθεση καταθλιπτικών, ενίοτε αυτοκτονικών σκέψεων. Και αν ήθελε να μεταδώσει, όπως έχει δηλώσει, κάποια western χροιά, κάποιου είδους Αμερικανικό αίσθημα, ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό, τότε μάλλον έχει καταφέρει πολλά περισσότερα. Οι folk και country μουσικές σκιαγραφούν νατουραλιστικά το δυτικό τοπίο, με όλα τα όμορφα και τα αντιαισθητικά στοιχεία του. Ο Barrett, όμως, μέσω του άλμπουμ του αποδίδει όσα πλανώνται στον αέρα του τοπίου και κατοικούν στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού των ανθρώπων του. Τραγουδάει τα blues της Αμερικής με έναν τρόπο που κανένας άλλος δεν έχει τολμήσει να το κάνει.
All around us
Hangs an air of darkest doom
And it flows out my lungs
And slowly fills the room
Empty Chruches
Το τέταρτο κομμάτι του δίσκου ξεκινάει με μια ηχογράφηση από το The Ghost Orchid: An Ιntroduction to EVP. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που συγκεντρώνει την έρευνα των Raymond Cass και Konstantin Raudive, παραψυχολόγων και ερευνητών των EVP (electronic voice phenomena). Στη συγκεκριμένη ηχογράφηση, ο Cass εξηγεί πως με την έλευση των κασετόφωνων ήρθε και ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του 20ου αιώνα: οι φωνές άγνωστης προέλευσης. Φωνές που προέρχονται είτε από πνεύματα, είτε από εξωγήινους, ή από παράλληλα σύμπαντα και που ενίοτε κάνουν την εμφάνισή τους στα ραδιόφωνα και στις κασέτες, μιλώντας σε άγνωστες ή σε οικείες γλώσσες. Ο Σουηδός τηλεοπτικός παραγωγός Frederich Jurgenson υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές, μας λέει ο Cass. Πάνω στη μελέτη του, συνειδητοποίησε ότι οι φωνές άρχισαν σταδιακά να του απευθύνονται με το όνομά του και να αποκαλύπτουν γνώση των πιο ενδόμυχων σκέψεών του.
Voices of unknown origin appearing on radio frequencies were first noticed in Scandinavia by the military in the 30s and were put down at the time to secret Nazi transmitters. But the voices spoke in unknown and mixed tones. […] Frederich Jurgenson noticed intrusions on tape and commenced his own systematic study. A disturbing fact soon emerged. The voices zeroed in onto the Swede, addressing him by name, revealing a knowledge of his thoughts and actions […]
I’m Going To Do It // Spectral Bride
Και κάπως έτσι ο Barrett συνδέει το προσωπικό του βίωμα με μια συλλογική Αμερικανική αισθητική και (βεβαρυμένη) συνείδηση, αίροντας την τελευταία σε ένα υπερφυσικό επίπεδο. Οι αυτοκτονικές του τάσεις και η αποξένωσή του από την πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα, ή καλύτερα, κομμάτι ενός συλλογικού hive mind, ενός κοινού φορτίου που κουβαλά η ανθρωπότητα και ειδικά οι Η.Π.Α. Ο Dan Barrett είναι ένας άλλος Giles Corey που αιώνες μετά τον θάνατο του τελευταίου κουβαλά ακόμη την κατάρα του. Μια κατάρα που, όμως, προϋπήρχε του Corey και μόνο συμβολικά συνδέεται με αυτόν.
No One Is Ever Going To Want Me
Αποτελεί το πιο γνωστό κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο ανακάλυψα χρόνια πριν ανακαλύψω το(ν) Giles Corey και μη έχοντας ιδέα περί τίνος πρόκειται. Και είναι αναμφίβολα το πιο συναισθηματικό. Ξεκινά στα πλαίσια της ίδιας θεματικής, αυτή τη φορά με μια μεταφορά. Την ίδια περίοδο που στο Σάλεμ ξεκινούσε το κυνήγι μαγισσών, στη Βενετία χτιζόταν η Γέφυρα των στεναγμών. Πρόκειται για τη γέφυρα που συνέδεε το Παλάτι των Δόγηδων, κατοικία των ηγετών της Βενετίας και στέγη για πολλά από τα πολιτικά γραφεία, με τις φυλακές. Τη γέφυρα αυτή, λοιπόν, διέσχιζαν οι καταδικασμένοι προτού φυλακιστούν και η θέα της αποτελούσε το τελευταίο ψήγμα ελευθερίας που μπορούσαν να απολαύσουν. Ίσως για τον Barrett, εκείνη τη δεδομένη στιγμή, το άλμπουμ αυτό να αποτελούσε μια άλλη Γέφυρα των στεναγμών.
I wanna feel
I wanna feel
I wanna feel like I feel when I’m asleep
Sleep! Sleep! Sleep!
A Sleeping Heart // Buried Above Ground
Στα δύο τελευταία κομμάτια του άλμπουμ, ο Barrett επανέλχεται στις θεματικές του Corey, αυτή τη φορά εντελώς παραδομένος, όχι ακριβώς με την κακή έννοια. Παραδομένος κατά κάποιο γαλήνιο τρόπο. (Και εδώ σας παραπέμπω σε αυτή τη σκηνή από το Wings of Desire του Wim Wenders.) “New England is mine, and it owes me a living”, είπε νωρίτερα, παραφράζοντας Morrissey. Μεγαλώνουμε με την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος αυτός είναι δικός μας και ότι κάτι μας χρωστάει. Και το πιο τρομακτικό συναίσθημα, είναι όταν συνειδητοποιούμε ότι ο κόσμος αυτός τελικά αδιαφορεί εντελώς για εμάς και εμείς είμαστε μόνοι μας.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
- A Brief History of the Salem Witch Trials. Ανακτήθηκε από smithsonianmag.com. Τελευταία πρόσβαση 09/02/2021.
- Salem Witch Trials: Giles Corey. Ανακτήθηκε από salem.lib.virginia.edu. Τελευταία πρόσβαση 09/02/2021.
- Interviews: Giles Corey. Ανακτήθηκε από scenepointblank.com. Τελευταία πρόσβαση 09/02/2021.
- The Ghost Orchid – An Introduction to EVP. Ανακτήθηκε από parcevp.bandcamp.com. Τελευταία πρόσβαση 09/02/2021.
- The Story Of The Bridge Of Sighs. Ανακτήθηκε από veniceevents.com. Τελευταία πρόσβαση 09/02/2021.
Παρόμοια άρθρα:
