Για την φύση που καταστρέφουμε

Πόσο αγαπάμε άραγε την φύση;

Το καλοκαίρι είναι μία εποχή που με τρομάζει. Σαφώς πρόκειται για μία περίοδο που χαρακτηρίζεται για την ελευθερία και την ξεκούραση. Ωστόσο για ποια ελευθερία μιλάμε όταν ο κίνδυνος και ο φόβος πυρκαγιάς σε κυριεύει; Όταν οι καταστροφές που δέχεται ο πλανήτης μας είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί να αντέξει ο ανθρώπινος νους;

Κατά καιρούς έρχομαι αντιμέτωπη με ειδήσεις που αφορούν πυρκαγιές σε τεράστιες δασικές εκτάσεις, πλημμύρες, καταστροφές από κεραυνούς και με ποικίλες ακόμα καταστροφές. Στο άκουσμα τους, μόνο θλίψη και θυμό μπορείς να αισθανθείς. Θυμό για τους ανθρώπους που μπορούν να χαρακτηριστούν ως εμπρηστές. Για τους ανθρώπους που αδυνατούν να κατανοήσουν πως η αμέλεια μπορεί να οδηγήσει στην ρήξη.

Πάντοτε ονειρευόμουν έναν κόσμο αλληλεγγύης, που θα τον χαρακτήριζε η ενσυναίσθηση και η συλλογικότητα. Υπάρχουν στιγμές, που η απογοήτευση κυριεύει το κορμί μου, μη μπορώντας να δεχτώ πως υπαίτιοι της θλίψης πολλών ανθρώπων είναι οι ίδιοι οι ανθρώπινοι οργανισμοί. Η εικόνα μίας θάλασσας γεμάτη απορρίμματα, μίας περιοχής που «τα τσιμέντα» έχουν αντικαταστήσει τις ομορφιές της φύσης, σε βάζουν σε σκέψεις και ενδοιασμούς για το ποιόν μας.

Ίσως το «εγώ» του ανθρώπου είναι μεγαλύτερο από το «εμείς». Κάθε κίνηση, κάθε σκέψη, κάθε λόγος, μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο. Μην επιτρέπεις να συμβαίνει αυτό. Μην γίνεσαι μια ακόμα απόδειξη πως ο άνθρωπος έχει σταματήσει να αγαπά την φύση.

Και αναρωτιέσαι γιατί; Γιατί να συμβαίνει; Γιατί να υπάρχουν άνθρωποι που καταστρέφουν το σπίτι τους; Ίσως η απάντηση δεν θα βρεθεί ποτέ. Ίσως οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να καταστρέφουν την φύση μέχρι να έρθει η στιγμή που και η ίδια θα πάρει την εκδίκηση της!

Παρόμοια άρθρα

• Μόρια: Πρόσφυγες-εμπρηστές ή απελπισμένοι;
• 5 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος 2020
• Oι Λειψοί πρωταγωνιστούν στην προστασία του περιβάλλοντος

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook και Instagram!

Giving Sight by Beasty-press