Αναγκάζομαι κυριολεκτικά να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο διότι πριν λίγες μέρες τσακώθηκα με την μάνα μου γιατί δεν σηκώνω ΠΟΤΕ το κινητό.
Η κλασσική συζήτηση Ελληνίδας μάνας με την μονάκριβη.
«Που σου πήραμε το ζμαρτφον για να το βλέπεις και να το σηκώνεις και όχι για να σε ψάχνουμε.
Και θα το χάσεις μη το βάζεις στην σίγαση.
Μη το βάζεις στην τσέπη έχει ραδιενέργεια το είπαν στις ειδήσεις,
Και τι θέλαμε και το πήραμε έπρεπε να σου πάρουμε γουόκι τόκι να μιλάμε.
Και άμα σε απαγάγουν πως θα σε βρούμε, να σου βάλουμε τσιπάκι να βλέπουμε που πηγαίνεις.»
(Διότι σύμφωνα με την μάνα μου είμαι στόχος όλων των drug dealer και βιαστών της Mεσογείου)
«Της Μαρίκας ο γιος εξαφανίστηκε προχθές και γύρισε σήμερα το παιδί με κατακόκκινα ματιά» (μάνα, από το κλάμα είναι λογικά)
Με μια μεγάλη έκταση της συζήτησης αυτής περί της Μαρίκας και του γιού της, καταλήξαμε πως δεν σηκώνω και δεν απαντάω στα μηνύματα του κινητού μου ΠΟΤΕ.
Inbox gmail: 3,445 (Δεν θα διαβαστούν ποτέ, μην κοροΐδευόμαστε).
Messenger: 55 αδιάβαστα (Καμία περίπτωση να τα ανοίξω όλα).
Instagram: 79 μη ανοιγμένα (Κάποια στίγμη στο μακρινό μέλλον του χωροχρόνου).
Κινητό: 4 αναπάντητες και μηνύματα από: Μάνα, Μη το σηκωσεις1, Μη το σηκώσεις2 και Παναγιώτα σχολή.
Το αν θα το σηκώσω όμως εκείνη την ώρα, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Η φάση έχει ως εξής:
Αν με πάρεις το πρωί τηλέφωνο ή μου στείλεις κάτι το πιθανότερο είναι πως κοιμάμαι. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο ύπνος μου πολλές φορές τραβάει μέχρι τις 3 το μεσημέρι υπό φυσιολογικές συνθήκες. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν θα το σηκώσω ούτε θα απαντήσω, μπορεί και να σε στολίσω και με 2-3 κοσμητικά επίθετα αν με ξυπνήσεις. Μόλις σηκωθώ προτεραιότητα έχει το φαΐ και ο καφές, σε κάθε περίπτωση δεν ενοχλεί τίποτα τόσο σημαντική στιγμή.
Απογευματινός καφές με παρέα έξω. (#φοιτητικήζωή)
(Σημείωση αν δεν σε έχω πάρει πίσω μέχρι τότε, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να σε αγνοώ γιατί απλούστατα σε αποφεύγω ή και η πολύ μικρη πιθανότητα να το έχω ξεχάσει γιατί έχω μνήμη χρυσόψαρου).
Αργότερα στην καλύτερη των περιπτώσεων φώτο η insta story να δείξουμε λίγο τα ρεζίλια τους φίλους μας και πολύ είναι, αλλά και για να δει το γκομενάκι ότι είμαστε έξω, μη νομίζει ότι τον έχουμε και ανάγκη. (Insert περνάω και μόνη μου καλά- Δέσποινα Βανδή)
Πλέον, αν δεν σου έχω απαντήσει να είσαι ΒΕΒΑΙΟΣ πως σε αγνοώ εντελώς, επομένως μην μπεις καν στον κόπο να στείλεις κι’αλλο μήνυμα γιατί θα πάει παρομοίως στα κάτεργα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλά μηνύματα που θέλω να απαντήσω αλλά χάνονται στο χάος του ινμποξ και τα ξεχνάω μέσα στην μέρα αλλά κλασικά τα θυμάμαι μέρες μετά.
Βασικά το άρθρο γράφτηκε για να ζητήσω συγνώμη στους υπέροχους, τόσο υπομονετικούς και καταπληκτικούς φίλους μου, που τους γράφω όταν μου στέλνουν και τους απαντάω 3 μέρες αργότερα γιατί αγαπώ τον ύπνο και είμαι σαν τρίχρονο παιδάκι με διάσπαση προσοχής.
Υ.Γ
Αθηνά ευχαριστώ που δεν με μισείς όταν μου στέλνεις και σε γράφω 💙
