4o Φεστιβάλ WIFT GR
Grey metamorphic rocks debris against blue sky (athina984.gr)

Οι μέρες που θα χρειαστεί να παραμείνουμε στα σπίτια μας, μάλλον όπως το πάμε, θα αρχίσουν να αυξάνονται σταδιακά. Ένα μόνο θετικό που μπορώ να κρατήσω από την όλη φάση της καραντίνας, είτε της εαρινής που μας πέρασε είτε αυτή που διανύουμε τώρα, είναι το γεγονός ότι έχω τη δυνατότητα να παρακολουθήσω φεστιβάλ και δράσεις που υπό άλλες συνθήκες είτε για λόγους οικονομικής δυσχέρειας είτε λόγω απόστασης δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω. Ένα τέτοιο φεστιβάλ είναι και το 4ο Φεστιβάλ WIFT GR: 50/50 Ισότητα στον Κινηματογράφο που φέτος διεξάγεται διαδυκτιακά και δωρεάν από τις 25 Νοεμβρίου –της Διεθνής Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών– μέχρι και τις 29 Νοεμβρίου στο online.tainiothiki.gr.

Τι είναι το WIFT;

WIFT ή αλλιώς Women in Film and Television Greece είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο που ξεκίνησε το 1973. Σήμερα ενώνει 40 τοπικά δίκτυα γυναικών ανά την υφήλιο. Αποτελείται από δεκάδες χιλιάδες μέλη και ως στόχο έχει να προωθήσει και να υποστηρίξει τα καλλιτεχνικά πονήματα. Καλλιτεχνικά πονήματα που παράγονται από γυναίκες επαγγελματίες στο χώρο του κινηματογράφου, την τηλεόραση αλλά και σε οποιαδήποτε οπτιακουστικά μέσα.

Αναλυτικά τους στόχους του δικτύου μπορείτε να τους διαβάσετε στο καταστατικό του σωματείου που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα τους.

φεστιβάλ
Πηγή: un.org

Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Στόχος ήταν να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η ημέρα αυτή ωστόσο είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ. Οι τρείς αδερφές ήταν πολιτικές αγωνίστριες από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25 Νοεμβρίου 1960. Περισσότερα για την υπόθεση μπορείτε να βρείτε εδώ.

φεστιβάλ
Patricia, Maria Teresa, and Minerva Mirabal Πηγή: medium.com

Γιατί να το παρακολουθήσω;

Σε μια εποχή που η γλώσσα έχει ξεκάθαρο φύλο και εξακολουθεί να μιλάει για «εγκλήματα πάθους», μια απλή αναζήτη στο google θα σας πείσει για αυτό. Σε μια εποχή που πολιτικοί πουλάνε πνεύμα και σοφίσματα όταν μιλάμε για γυναικοκτονία (ανάλυση του κ. Σαραντάκου εδώ) και που τα μίντια μέσω των ριάλιτι υποστηρίζουν την κουλτούρα βιασμού. Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ενημερωθούμε για ζητήματα που αφορούν την έμφυλη βία και με τη σειρά μας να ενημερώσουμε.

Κανένας νομίζω δεν έχει λόγο να λείπει φέτος από το φεστιβάλ. Καθώς εκτός από την προβολή ταινιών, προσφέρει παράλληλα και ενημέρωση και συζήτηση που θα βοηθήσει σε κάθε περίπτωση για τη συνειδητοποίηση αυτού του σοβαρού ζητήματος.

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ

Το 4ο φεστιβάλ περιλαμβάνει πέντε μεγάλου μήκους ταινίες και 14 μικρού μήκους, ελληνικές και διεθνείς. Μυθοπλασίας, τεκμηρίωσης και ποικίλου ύφους προσφέρουν διαφορετικές προσεγγίσεις της γυναικείας ματιάς και εμπειρίας, με προεξέχουσα θεματική την έμφυλη βία. Είναι άξιο να σημειωθεί πως πέντε από τις ταινίες μικρού μήκους, προτείνονται από οργανισμούς στο πλαίσιο των συνεργασιών του WIFT GR.

Οι ταινίες αναλυτικά:

What people say (2018), dir. Iram Haq

H δεκαεξάχρονη Nisha είναι η τέλεια Πακιστανή κόρη στο σπίτι. Έξω, παρέα με τους φίλους της, είναι μια συνηθισμένη Νορβηγίδα έφηβη. Όταν όμως ο πατέρας της την βρίσκει στο κρεβάτι με τον φίλο της, οι δύο αυτοί κόσμοι συγκρούονται βίαια.

φεστιβάλ
Πηγή: londonindianfilmfestival.co.uk

Desert flower (2009), dir. Sherry Hormann

Την πραγματική ιστορία της Σομαλής Waris Dirie που έγινε περιζήτητο διεθνές μοντέλο διηγείται στο DESERT FLOWER  η Sherry Hormann. Η κοπέλα, που στα 13 της δραπέτευσε από τον γάμο της, στο ζενίθ της καριέρας της αποκάλυψε δημόσια ότι υπήρξε ένα από τα θύματα της κλειτοριδεκτομής.

φεστιβάλ
Πηγή: imdb.com

«Te doy mis Ojos» («Μέσα από τα μάτια σου»), dir. Icíar Bollaín

  Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, μια γυναίκα δραπετεύει από το σπίτι της. Μαζί της παίρνει ελάχιστα πράγματα και τον γιo της. Όμως ο άνδρας της σύντομα βρίσκει τα ίχνη της. Στη ταινία της Icíar Bollaín το «σπίτι» σημαίνει «κόλαση». Μία μητέρα που ανέχεται την κατάσταση, μια αδερφή που δεν καταλαβαίνει και ένας γιός που τα βλέπει όλα αλλά δεν λέει τίποτα.

A better man (2017), dir. Attiya Khan & Lawrence Jackman

Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα πριν 22 χρόνια, η 18χρονη Αttiya Khan βρέθηκε να τρέχει στο δρόμο για να σώσει τη ζωή της από το πρώην αγόρι της, τον Steve, που την κακοποιούσε καθημερινά. Πολλά χρόνια μετά, η Attiya ζητάει από τον Steve να συναντηθούν. Επιθυμεί να μάθει πώς αυτός θυμάται τη σχέση τους και αν έχει τη θέληση να πάρει την ευθύνη για τις βίαιες πράξεις του.

WIFT
Πηγή: screendaily.com

Private Violance (2014), dir. 2014 Cynthia Hill

Η ταινία εξερευνά ένα απλό, αλλά εξαιρετικά ανησυχητικό γεγονός: το πιο επικίνδυνο μέρος για μια γυναίκα είναι το ίδιο της το σπίτι. Κάθε μέρα στις ΗΠΑ, τουλάχιστον τέσσερις γυναίκες δολοφονούνται από κακοποιητικούς (και συχνά πρώην) συντρόφους. Η αντανακλαστική αντίδραση είναι η ερώτηση: «Μα γιατί απλώς δεν φεύγει;». Η ταινία, μέσα από τις μαρτυρίες δύο γυναικών, καταρρίπτει την ωμότητα αυτής της λογικής.

WIFT
Πηγή: filmmakermagazine.com

Εκτός από τις παραπάνω ταινίες και ντοκιμαντέρ του WIFT, θα προβληθούν και ταινίες μικρού μήκους προσφέροντας έτσι μια πολύπλευρη οπτική:

  • Testing Greta (2017) της Abbie Lucas: μια γυναίκα εισάγεται σε ιδιωτική κλινική υπό εξαιρετικά περίεργες συνθήκες. Η νοσηλεύτρια προσπαθεί να διαχειριστεί την περίεργη συμπεριφορά της με υπομονή και επαγγελματισμό.
  • Kuuntele / Listen (2015) του Hamy Ramezan: Μία ξένη γυναίκα με μπούρκα φέρνει τον νεαρό γιό της σε ένα αστυνομικό τμήμα στην Κοπεγχάγη για να τη βοηθήσει να συμπληρώσει μια αναφορά εναντίον του βίαιου συζύγου της. Όμως ο μεταφραστής δείχνει απρόθυμος να μεταφέρει το πραγματικό νόημα των λέξεών της.
  • What’s the damage (2018) της Heather Phillipson: μια πειραματική ταινία, πρόταση και πρόκληση ταυτόχρονα· ένα κάλεσμα ενάντια στις κυρίαρχες δομές εξουσίας ως απάντηση στις επαναλαμβανόμενες κρίσεις υπό την καθοδήγηση της λευκής πατριαρχίας.
  • Τελος του πόνου (ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ) (2020) της Ζακλίν Λέντζου: η Σοφία βρίσκεται για μια ακόμη φορά σε πανικό. Το Σύμπαν αποφασίζει να επικοινωνήσει μαζί της, προσκαλώντας την σε έναν αλλόκοσμο διάλογο.
  • Goads (2020) της Ίριδας Μπαγλανέα: Ένας πατέρας επιχειρεί να συμφιλιώσει τις δυο του κόρες με το θάνατο, με αμφιλεγόμενο τρόπο. Η μικρή ηρωίδα, τη στιγμή της ενηλικίωσής της, τολμάει να σταθεί απέναντι ακόμα και στη φύση για να υπερασπιστεί αυτό που αγαπάει.
  • Bella της Θέλγιας Πετράκη (2020): Λίγο πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η δεκαετία του ’80 μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας.
  • 37 Ημέρες της Νικολέτας Λεούση (2017): Η Μαρία, μια νεαρή έγκυος που δουλεύει σε ένα κατάστημα μανικιούρ-πεντικιούρ απολύεται, αποφασίζει να κάνει απεργία γέννας.
  • This is the right; Zak life and after της Γεύης Δημητροπούλου (2020): Οι φωνές του στενού και αλληλέγγυου κύκλου του Ζακ Κωστόπουλου για τον ίδιο, τη ζωή και το μετά.
  • Το Αόρατο θέατρο ως μέσο διερεύνησης της έκφηλης βίας-Ένα κοινωνικό πείραμα της Νικολέτας Ινδοπούλου (2019): Το γύρισμα έγινε με κρυφή κάμερα σε πολυσύχναστους δρόμους της Ρόδου, όπου «στήνονταν» σκηνές έμφυλης βίας ανάμεσα σε ζευγάρια, μπροστά στα μάτια ανυποψίαστων θεατών. Πώς αντιδρά ο κόσμος;

Στόχος λοιπόν του φεστιβάλ WIFT είναι η αφύπνιση του κόσμου απέναντι στη βία και την αδικία κατά των γυναικών.


Πληροφορίες σχετικά με το φεστιβάλ:

  • H εκδήλωση του φεστιβάλ στο Facebook.
  • Η σελίδα του WIFT GR.
  • Η σελίδα που μπορείτε το φεστιβάλ καθώς και άλλες δράσεις που τρέχουν.
  • Η διεθνής σελίδα για τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
  • Ο ελληνικός ιστότοπος που διαθέτει επίσης και πληροφορίες για γραμμές υποστήριξης και γραφεία.
  • Εδώ μερικές χρήσιμες πληροφορίες για να γίνουν μερικές έννοιες πιο συγκεκριμένες.

Παρόμοια άρθρα:

Για περισσότερη ενημέρωση, αλλά και έμπνευση, ακολουθήστε τις σελίδες μας σε FacebookInstagram και Spotify.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project