Eugène Ionesco: Ο θεατρικός συγγραφέας του θεάτρου, του παραλόγου

Η ζωή του

Ο Eugène Ionesco γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου του 1909, στη Σλάτινα της Ρουμανίας, περίπου 150 χλμ. από το Βουκουρέστι. Ήταν θεατρικός συγγραφέας, από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του θεάτρου του παραλόγου. Έγραψε στη γαλλική γλώσσα, αλλά τιμάται εξίσου και στην Ρουμανία.

Πατέρας του είναι ο Ευγένιος Ιονέσκο και μητέρα του, η γαλλικής καταγωγής Τερέζ Ιπκάρ. Ρουμάνος στην καταγωγή, αλλά Γάλλος πολίτης. Μάλιστα, για την καταγωγή του είχε ξεσπάσει διαμάχη μερικά χρόνια πριν, ανάμεσα στην κόρη του και τον θεατρικό κόσμο της Ρουμανίας. Η Ένωση Ρουμάνων συγγραφέων κατήγγειλε τότε την κόρη του, Μαρί Φράνς. Τονίζοντας ότι προκειμένου να δώσει την έγκρισή για να ανεβεί στη Ρουμανία το έργο του πατέρα της, «Η Φαλακρή Τραγουδίστρια». Έθετε ως όρο να μην ειπωθεί πως ο πατέρας της ήταν Ρουμάνος.

Ο Eugène Ionesco βαφτίζεται χριστιανός ορθόδοξος. Λίγο μετά τη γέννησή του, η οικογένειά του εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου ο πατέρας του σπουδάζει Νομικά. Το 1911 γεννιέται η αδελφή του Μαριλίνα. Το 1916 και ενώ έχει ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, ο πατέρας του επιστρέφει στη Ρουμανία, όμως η υπόλοιπη οικογένεια παραμένει στο Παρίσι. Μετά τη λήξη του πολέμου ο πατέρας Ιονέσκο συνεχίζει να αγνοείται και οι συγγενείς του πιστεύουν ότι σκοτώθηκε στο μέτωπο. Στην πραγματικότητα, δεν είχε καν λάβει μέρος στον πόλεμο. Στη διάρκειά του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βουκουρέστι, παντρεύτηκε ξανά και εργάστηκε ως γενικός επιθεωρητής της αστυνομίας.

Μετά το διαζύγιο των γονιών του, ο πατέρας του αποκτά την κηδεμονία του γιου του. Ο Eugène Ionesco εγκαθίσταται στο Βουκουρέστι μαζί με την αδελφή του. Μαθαίνει ρουμάνικα και φοιτά αρχικά στο Κολλέγιο του Αγίου Σάββα και μετά στο Κολλέγιο της Κραϊόβα. Μετά τις σπουδές του στο κολέγιο, σπούδασε Γαλλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου από το 1928 ως το 1933 και έγινε καθηγητής της γαλλικής γλώσσας.

Τα πρώτα του βήματα

Το 1936 παντρεύεται τη Ροντίτσα Μπουριλεάνου. Εργάζεται ως καθηγητής γαλλικών στην πόλη Τσερναβόντα και παραδίδει σεμινάρια στο Βουκουρέστι. Διορίζεται στο υπουργείο Παιδείας της Ρουμανίας. Παράλληλα, εξέδιδε ήδη κάποιους στίχους και είχε ξεκινήσει την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία απ΄ το 1931. Κατά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, βρισκόταν στη Γαλλία. Παρέμεινε στη Μασσαλία κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ μετά το 1944 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι με τη σύζυγό του και τη νεογέννητη κόρη τους.

Εκεί, ο Ionesco ασχολήθηκε με την εκμάθηση αγγλικών, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως διορθωτής τυπογραφικών δοκιμίων για διάφορους εκδότες. Γράφει το θεατρικό έργο “Η φαλακρή τραγουδίστρια”, που ανεβαίνει για πρώτη φορά τον Μάιο του 1950. Λαμβάνει επίσης τη γαλλική υπηκοότητα.

Το έργο του

Στα έργα του, ο Ionesco διακωμωδεί τις πιο κοινότοπες καταστάσεις, ενώ απεικονίζει τη μοναξιά του ανθρώπου και την ασημαντότητα της ύπαρξής του. Στα δοκίμια του, εναντιώθηκε σε κάθε ολοκληρωτισμό και πολέμησε τον κομμουνισμό.

Ο Καμύ, απέδειξε πως το παράλογο υπάρχει πάντα και παντού, και πολλοί συμφώνησαν μαζί του. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ionesco. Yιοθέτησε την κωμικοτραγική απαισιοδοξία του κινήματος του θεάτρου του παραλόγου τις δεκαετίες 1950 και 1960. Το θεατρικό αυτό είδος χαρακτηρίζεται από νευρικές ασυνάρτητες κινήσεις, ατελείωτες συζητήσεις χωρίς θέμα και κλισέ επαναλήψεις του αυτονόητου. Τα στοιχεία αυτά, καθιστούν τα έργα του θεάτρου του παραλόγου «αντι-έργα» αλλά και πλούσια σε ηχηρά μηνύματα. Προσπάθησε να επικοινωνήσει την δυσπιστία του στις κοινωνικές σχέσεις και την απέχθειά του για το συμβατικό. Ο σουρεαλισμός του Ionesco, αλλά και η κενότητα των κοινωνικών συμβάσεων επανήλθαν μέσα από μία σειρά τέτοιων έργων του. Κάποια απ΄ τα πιο γνωστά είναι:

• Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια» : 1950
• Το «Μάθημα» : 1951
• Οι «Καρέκλες» : 1952
• Ο «Ρινόκερος» : 1959

Ο Ιονέσκο έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1970, κι έκτοτε στράφηκε στη συγγραφή δοκιμιακών μελετών και συνέχισε τη συγγραφή μικρών ιστοριών σε μορφή νουβέλας. Ενώ κέρδισε πολυάριθμα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Πέθανε στις 28 Μαρτίου 1994 στην οικία του στο Παρίσι. Η σορός του ενταφιάζεται στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς.

Παρόμοια άρθρα:

• Αλέξης Μινωτής: Ο μεγάλος «εραστής» της θεατρικής τέχνης
• Tο θρυλικό καμπαρέ του Παρισιού , Moulin Rouge
• Ο Bergman του σανιδιού κατακτά την κορυφή

Ακολουθήστε τη σελίδα μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project