Σύμφωνα με τον ορισμό της Βικιπαίδειας, ο όρος εθελοντισμός αναφέρεται, σε γενικές γραμμές, στην «ηθελημένη παροχή υπηρεσιών χωρίς το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, προς όφελος της κοινωνίας». Όμως, εθελοντής χαρακτηρίζεται και εκείνος που συνεισφέρει υλικά αγαθά σε καταστάσεις που αυτά θεωρούνται αναγκαία για την κάλυψη ανθρωπίνων αναγκών, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Στόχος ενός εθελοντή είναι η βελτίωση των κοινωνικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών, αθλητικών, εκπαιδευτικών και άλλων θεμελιωδών αναγκών μίας κοινωνίας.
Σύμφωνα με την «Σχεδία στην Πόλη», εθελοντής/ντρια είναι αυτός/ή που παρέχει τις υπηρεσίες του/της χωρίς χρηματικό αντίτιμο, με δική του/της βούληση, συνήθως υποστηρίζοντας τις δράσεις μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, ενός φορέα, μιας ομάδας, μιας κοινότητας κ.α.
Η δική μου σχέση με τον εθελοντισμό ξεκινά αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια. Βρέθηκα σε μία φάση της ζωής μου με πολύ ελεύθερο χρόνο. Χρόνο που ήθελα να αξιοποιήσω όσο το δυνατόν καλύτερα. Ταυτόχρονα ξεκίνησα να ψάχνω για δουλειά. Όλες όμως οι αγγελίες απαιτούσαν εμπειρία, μια εμπειρία που εγώ δεν είχα στα 18 μου. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζουν πολλοί νέοι σήμερα που επιθυμούν να μπουν στο στίβο εργασίας.
Έτσι, άρχισα να ψάχνω για εθελοντικές θέσεις που θα μου προσέφεραν μεν εμπειρία,αλλά και την ευκαιρία να ασχοληθώ με κάτι που ανέκαθεν αγαπούσα να κάνω: να προσφέρω όπου υπάρχει ανάγκη. Μετά από πολλή αναζήτηση μου κέντρισαν διάφοροι οργανισμοί το ενδιαφέρον. Έτσι ασχολήθηκα με την ενημέρωση για την πρόληψη κατά του καρκίνου του μαστού, με φιλανθρωπικά bazar στο Make-a-wish, με τη διδασκαλία προσφύγων και μεταναστών στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, αλλά και με δημιουργικές ομάδες(ποδόσφαιρο, χορός, σινεμά) στο Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Μέσα από τον εθελοντισμό έκανα πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα κατάφερνα. Ήρθα σε επαφή με παιδιά, τα οποία υπεραγαπώ. Βοήθησα ανθρώπους να μάθουν την ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Αρθρογράφησα σε διάφορα sites για θέματα που με ενδιαφέρουν. Δράσεις που χωρίς όμως ένα αντίστοιχο πτυχίο δεν θα μου δινόταν η ευκαιρία ποτέ να πραγματοποιήσω.
Γνώρισα πάρα πολύ κόσμο. Ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, εθνικοτήτων, θρησκειών.
Μία πολυπολιτισμικότητα που ήρθε ουσιαστικά να μου επιβεβαιώσει πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου καταβολών, αντιμετωπίζουμε κοινές ανησυχίες. Όλοι πολεμάμε για την επιβίωση και μία καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή. Όλοι έχουμε όνειρα, φιλοδοξίες, φόβους…
Με το πέρασμα του χρόνου, η συμμετοχή μου στις διάφορες δράσεις των οργανισμών που συμμετείχα, με έφερε αντιμέτωπη με μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν που είχα συνηθίσει. Είδα πως είναι να ζεις χωρίς τα βασικά, να στερείσαι για το παιδί σου, να πολεμάς κάθε μέρα αλλά να μην χάνεις το κουράγιο σου, να μην το βάζεις κάτω. Ανθρώπους που πάλευαν καθημερινά χωρίς όμως να χάνουν το χαμόγελο τους. Όλο αυτό με έβαλε σε σκέψεις για την μέχρι τότε κοσμοθεωρία μου. Πόσο κουτοί γινόμαστε εμείς οι άνθρωποι καθημερινά, πόσο αχάριστοι ασχολούμενοι με ήσσονος σημασίας θέματα. Συνειδητοποίησα πόσο πολύ με γέμιζε όλη αυτή η προσφορά. Προσφορά που ξεκίνησε για να εμπλουτίσω τον χρόνο μου, αλλά απέκτησε ζωτική σημασία στη ζωή μου. Εξελίχθηκε σε πράξη δύναμης για μένα. Μία δύναμη που μου έδωσε μία διαφορετική όρεξη για τη ζωή κι άλλαξε τη ματιά μου στα πράγματα.
Τι είναι λοιπόν ο εθελοντισμός τελικά; Μια δράση με την οποία ένας άνθρωπος βοηθάει έναν άλλον ή τον ίδιο του τον εαυτό;
Εάν έπρεπε να απαντήσω θα έλεγα και τα δύο. Υπάρχουν τόσες αυξημένες ανάγκες και τόσοι άνθρωποι που χρήζουν βοηθείας και στήριξης. Ταυτόχρονα οι δράσεις εθελοντισμού απαιτούν περίσσευμα ψυχής, σε αλλάζουν και σε κάνουν να αγαπήσεις και να καταλάβεις τον εαυτό σου, σε γεμίζουν και δίνουν ένα διαφορετικό νόημα στο τρόπο σκέψης σου. Είναι ένα “σχολείο εμπειριών” και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Ύπνος και στρες: Γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ;
Δες τη σελίδα μας στο facebook
Ενημερώσου για τις δράσεις μας
