Αγαπημένε μου Άγιε Βαλεντίνε vol 2

Αγαπημένε μου Άγιε Βαλεντίνε, ένα χρόνο μετά από το προηγούμενο μου μονόλογο, έχω να σου εξομολογηθώ το εξής: ακόμη δε πιστεύω σε σένα. Ο λόγος; Ο ίδιος… Μια καθαρά πλέον, εμπορική εορτή, που αδίκως θυμόμαστε να γιορτάσουμε την αγάπη. Γιατί η αγάπη πρέπει να είναι στη ζωή μας κάθε μέρα, 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς περιορισμούς και δισταγμούς.

Εσύ που διαβάζεις αυτό το γεμάτο μελόδραμα blog, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση. Βλέπεις αγάπη εν μέσω lockdown; Βλέπεις γεμάτα συναίσθημα βλέμματα και τρυφερότητα, όταν πλέον όλα έχουν καλυφθεί από μια μάσκα και ματιές κουρασμένες; Βλέπεις αγάπη, όταν όλα πλέον έχουν γίνει διαδικτυακά, από το φλερτ και τα κομπλιμέντα μέχρι τις εξομολογήσεις στις 3 το πρωί; Που είναι τα τηλεφωνήματα; Η επαφή; Η ομιλία; Το πάθος; Το τυχαίο άγγιγμα; Το να μη μπορείς να κρυφτείς, γιατί υπάρχει η φάση κατά πρόσωπο με τον άλλον;

Πιστεύω στην αγάπη. Είμαι τυχερή, γιατί μέσα στην ασχήμια της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και στην αρχή αυτής που διανύουμε, ήρθαν νέα πρόσωπα που λάτρεψα και έμειναν όσοι εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια. Είμαι τυχερή, γιατί έφυγαν και έδιωξα όσοι δεν έπρεπε να είναι πλάι μου. Είμαι τυχερή, γιατί έχω γνωρίσει όλες τις μορφές και πλευρές της αγάπης και ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω να τη δέχομαι, αλλά και να τη προσφέρω σαν να μην υπάρχει αύριο.

Είμαι της άποψης, ότι, αν υπάρχει αγάπη, όλα λύνονται και μπορούν να αρχίσουν από το μηδέν δημιουργώντας κάτι το εκπληκτικό. Η αγάπη μας δόθηκε σαν το μεγαλύτερο δώρο σε αυτή τη ζωή και εμείς αντί να το αρπάξουμε από τα «μαλλιά» έχουμε αρκεστεί σε μια φωτεινή οθόνη. Σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και την όλη κατάσταση όπου οι αποστάσεις μεταξύ μας είναι το Α και το Ω στη ζωή μας. Άντε τώρα να πέσεις σε αυτόν/ή που θες τάχα μου τυχαία ή να μυρίσεις στον χώρο της δουλειάς, της σχολής ή στη στάση του μετρό/ ηλεκτρικού/ λεωφορείου το άρωμα που φορά και να μη μπορείς…

Αγάπα Σαν Να Μην υπάρχει Αύριο.

Υπάρχει μια ταινία μικρού μήκους της αγαπημένης σε όλους Lacta που λέγεται «Αγάπα σαν να μην υπάρχει αύριο». Ναι ναι, από αυτές είμαι… Για όσους δεν την έχουν δει και πριν γυρίσετε τα μάτια ανάποδα και δυσανασχετήσετε σας προτείνω να την δείτε. Γιατί; Γιατί πρώτα από όλα δε θα δείτε ανθρώπους χωρίς μάσκες (κακό αστείο). Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι μας θυμίζει κάτι βασικό… Ότι η αγάπη γεννιέται ξαφνικά. Σου χτυπά τη πόρτα και σου δίνει την ευκαιρία να την χαρείς, αλλάζοντας το είναι σου. Σου «φωνάζει» ό, τι σας γράφω εδώ και ένα χρόνο… Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ότι αρκεί μια στιγμή, να γυρίσεις τη πλάτη σου και να διαλυθεί η κοσμοθεωρία σου και η ζωή σου.

Δεν αρκεί μια ημέρα για να πεις το «Σ’ αγαπώ». Μεταξύ μας, καλύτερα. Είναι υπερβολικά γεμάτη λέξη. Ηχεί όμορφα και μόνο θετικά συναισθήματα προκαλεί. Για εσάς που βρήκατε το άλλο σας μισό, θυμάστε τη πρώτη φορά που του το ξεστομίσατε; Αυτός ο δισταγμός που υπήρχε, η αγωνία, ο φόβος, αλλά και η έκπληξη στα μάτια του ανθρώπου σας…

Χαρούμενο Άγιο Βαλεντίνο. Για εσάς που αγαπάτε το ταίρι σας, την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τη ζωή. Σε εσάς, που έχετε πονέσει και απογοητευτεί (όλα μέσα στη ζωή είναι) και δε χάσατε τη πίστη σας στον έρωτα! Δεν «τσιμεντώσατε» τη καρδιά σας. Χαρούμενο Άγιο Βαλεντίνο και μην αρκείστε σε μία μόνο ημέρα για την αγάπη…

Παρόμοια άρθρα

• Αγαπημένε μου Άγιε Βαλεντίνε…
• 4+1 ταινίες για να δεις του Αγίου Βαλεντίνου
• Plastic Memories: Έρωτας με ημερομηνία λήξης

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project