A Christmas Carol: Το πνεύμα των Χριστουγέννων και οι δεύτερες ευκαιρίες στην ζωή

A Christmas Carol… πάντα πίστευα ότι το πιο περίεργο διάστημα της περιόδου που ονομάζουμε Χριστούγεννα είναι αυτό μεταξύ της ημέρας των Χριστουγέννων και της ημέρας της Πρωτοχρονιάς. Η εβδομάδα αυτή δεν είναι τίποτα γιορτινό αλλά είναι και ολόκληρη η προσμονή για κάτι καινούριο, κάτι καλύτερο, κάτι που περιμέναμε 365 μέρες για να ολοκληρώσουμε ή να ξεκινήσουμε. Σε αυτό το σημείο ένιωσα την ανάγκη να επαναφέρω στις μνήμες μας μια ταινία που μας υπενθυμίζει πως ο χρόνος είναι μια αστραπή και η αγάπη η μόνη πραγματική λύση.

Μια διαχρονική ιστορία εξαγνισμού

Ίσως η πιο επιτυχημένη μεταφορά του κλασσικού αριστουργήματος του Κάρολου Ντίκενς στις κινηματογραφικές οθόνες μας να είναι αυτή του 1984.  Η ιστορία ακολουθεί τον Έμπενιζερ Σκρουτζ (George. C. Scott), έναν ηλικιωμένο και δύστροπο άνδρα που ζει στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής. Αποκομμένος από κάθε είδους συντροφιά, ζει μοναχικά σχεδόν όλη του τη ζωή γεγονός που τον έχει κάνει κρύο, κατσούφη, αγενή και πάνω απ’ όλα τσιγγούνη και φιλάργυρο. Την παραμονή των Χριστουγέννων, θα του παρουσιαστεί ως φάντασμα ο νεκρός πλέον παλιός του συνεργάτης, δίνοντας του ένα μάθημα ζωής. Ο Σκρουτζ θα παραμείνει δύσπιστος, όταν όμως αργότερα θα του εμφανιστούν τα τρία πνεύματα παρουσιάζοντάς του γεγονότα από τη ζωή του, θα αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά πως οι αξίες του έχουν χρεωκοπήσει.

Σε μια κοσμογονική ατμόσφαιρα θα ταξιδέψει σε παρελθοντικά Χριστούγεννα -όταν ήταν ακόμη νέος-  που θα τον φέρουν αντιμέτωπο αναμνήσεις του. Θα θυμηθεί τον σκληρό χαρακτήρα του πατέρα του, την τρυφερή σχέση με την αδερφή του, ακόμη και ότι υπήρξε κάποτε ερωτευμένος. Όχι όμως και θαρραλέος. Ο Σκρουτζ αγνοεί την πραγματικότητα που τον περιβάλλει, ζώντας στον δικό του μικρόκοσμο. Το δεύτερο πνεύμα θα αναλάβει την αφύπνιση του, δείχνοντας του την αλήθεια πίσω από τις κλειστές πόρτες των ανθρώπων.

Τέλος, το τρίτο και το πιο περίεργο πνεύμα θα είναι αυτό του μέλλοντος, του σκοτεινού και άγνωστου σε όλους μας πλήρωμα του χρόνου. Στο πεπρωμένο του μπροστά ο Σκρούτζ θα λυγίσει και θα παρακαλέσει για οίκτο δείχνοντας μετανιωμένος. Θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο; Αξίζουν όλοι μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή; Τι είναι αυτό που μας κάνει να χάνουμε τον δρόμο μας και τις αξίες μας;

Γιατί να την ξαναδείτε;

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η ανάγκη μας για απολογισμό και ενδοσκόπηση γίνεται πιο έντονη. Κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει και εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε που βρισκόμαστε. Το A Christmas Carol του 1984 είναι μια από τις καλύτερες για έμενα επανακυκλοφορήσεις του ομώνυμου μυθιστορήματος στις οθόνες και συνάμα μια καλή αφορμή για σκέψη. Σε μια οσκαρική ερμηνεία, ο George C. Scott αποδίδει τον χαρακτήρα του Σκρουτζ στο έπακρο, βάζοντας τα γυαλιά σε πολλές ερμηνείες αγαλματιδίων. Η κρύα και υγρή  ατμόσφαιρα του Λονδίνου, άρτια απεικονισμένη, με φτωχούς και πλούσιους να κυκλοφορούν στις ίδιες γειτονιές υπό διαφορετικές συνθήκες. Φυσικά, το ζητούμενο νόημα της ταινίας δεν είναι αυτό που βλέπουμε, αλλά αυτό που θα αντιληφθεί ο καθένας μας στο τέλος για τον εαυτό του. Σε ποιο σημείο της ζωής μας, μας βρίσκουν τα φετινά Χριστούγεννα; Σε όποιο κι αν μας βρίσκουν, να μην ξεχάσουμε να βάλουμε λίγη αγάπη.

Παρόμοια άρθρα :

• Πι και Φι: Σκανδαλιές Χριστουγέννων
• Πόσο μοιάζει η Τζάσμιν με την Μπλανς ΝτιΜπουά;
• The Boys: Ξεχάστε όσα ξέρατε για τους υπερήρωες

Ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project