Η φετινή 14η Φεβρουαρίου πέρασε και όσους ήταν να ακουμπήσει ακούμπησε. Όπως κάθε χρόνο. Άλλοι είχαν παρέα, άλλοι την έβγαλαν στον καναπέ, άλλοι έφαγαν τα περιβόητα σουβλάκια, που τρώνε όλοι όσοι είναι μόνοι τους εκείνη τη μέρα. Τα γνωστά ρομαντικά τραγουδάκια ακούστηκαν, η lacta έβγαλε καινούργια σειρά και εν πολλοίς υπήρξε μια επιστροφή στην κανονικότητα. Όσο να’ ναι, εν καιρώ lockdown λίγοι ασχολήθηκαν με τον Άγιο Βαλεντίνο. Τα σινεμά, τα εστιατόρια, τα θέατρα, τα κλαμπ, όλα τα μέρη που ανθεί ο καπιταλισμός, ήταν κλειστά. Πλέον, όμως, αυτά επανήλθαν και μαζί τους η γιορτή του αγίου του έρωτα, που πολλοί αγαπούν να μισούν.
Οι χαρουμενάκηδες των γιορτών
Τη φετινή μέρα του Αγίου Βαλεντίνου όντως υπήρξε πάλι ένα μικρό debate Από τη μία, παρατάχθηκαν οι εραστές της χαράς, άνθρωποι συνήθως κοντά στα 50, οι οποίοι θέλουν να μας διδάξουν να εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία για γλέντι και διασκέδαση. Μας καλούν να σταματήσουμε να είμαστε σνομπ με τις γιορτές κι απλά να τις απολαύσουμε. Τα Χριστούγεννα είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να δείξουμε ελεημοσύνη κ.λπ. Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι επίσης, μια καλή ευκαιρία να αναθερμάνουμε τη σχέση με το ταίρι μας.
Ενώ τα επιχειρήματα αυτά δεν είναι καθ’ εαυτά προβληματικά, νομίζω πως όσοι τα διατυπώνουν πέφτουν θύματα σοβαρών παρανοήσεων. Πρώτον, μας καλούν να είμαστε χαρούμενοι μια συγκεκριμένη μέρα, θαρρείς και η χαρά είναι απόφαση. Κανείς μας δεν σηκώνεται το πρωί από το κρεβάτι και, αφότου βουρτσίσει τα δόντια του, κοιτάζει τον καθρέφτη και λέει: σήμερα θα είμαι χαρούμενος. Η χαρά είναι αποτέλεσμα ενός σωρού παραγόντων, τους περισσότερους από τους οποίους, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Δεύτερον, το να ζητάς από κάποιον να είναι χαρούμενος είναι στην καλύτερη αστείο. Ακόμα πιο αστείο γίνεται όταν του ζητάς να είναι χαρούμενος μια συγκεκριμένη μέρα ή γιορτή, εν προκειμένω του Αγίου Βαλεντίνου. Μπορεί αυτός να είναι κι ένας λόγος που εξηγεί την κατάθλιψη των γιορτών. Όλα γύρω μας, διαφημίσεις, ταινίες, άνθρωποι, προβάλλουν μια ασυνήθιστη χαρά. Εμείς, με τη σειρά μας, νιώθουμε σε αυτό το πλαίσιο πως έχουμε την υποχρέωση να χαρούμε, γιατί αν δεν το κάνουμε είμαστε προβληματικοί.
Οι σειρήνες του Αγίου Βαλεντίνου
Το ίδιο εννοείται ισχύει με τον έρωτα. Φανταστείτε να ερωτευόμασταν επειδή κάποιος μας έλεγε μια συγκεκριμένη μέρα πως πρέπει να ερωτευτούμε; Ο έρωτας είναι παρορμητικό συναίσθημα και, όπως λένε πολλοί πρόχειροι «ποιητές», δεν υποτάσσεται σε «πρέπει».
Φυσικά, η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου αναφέρεται μόνο σε εκείνους που είναι ήδη ερωτευμένοι. Οι διαφημίσεις γύρω μας δεν μιλάνε σε αυτούς που είναι μπακούρια την ώρα της γιορτής. Μιλάνε σε όσους έχουν ήδη κάποιον σύντροφο και τους καλούν να γιορτάσουν τον έρωτά τους. Και πάλι, όμως. Ενδεχομένως για κάποιους ανθρώπους να είναι πιεστικό να τους απαιτεί κάποιος… Άγιος Βαλεντίνος να γιορτάσουν την αγάπη τους. Και όχι, δεν έχουν αυτοί το πρόβλημα.
Γενικά οι γιορτές είναι κιτς και ο Άγιος Βαλεντίνος δεν είναι εξαίρεση. Το Πάσχα και την Ανάσταση γεμίζει ο ουρανός πυροτεχνήματα, τα Χριστούγεννα ο Σκρούτζ σε μια νύχτα γίνεται ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα κλισέ των ρομαντικών κομεντί κυριαρχούν: δύο τύποι, εντελώς διαφορετικοί χωρίς καμία σύνδεση, ερωτεύονται και ζουν ευτυχισμένοι στους αιώνες. Όλα αυτά είναι υπερβολικά όμορφα, τόσο που να μην είναι αληθινά.
Όλα γύρω μας «πουλάνε» την τέλεια αγάπη, την τέλεια σχέση, την τέλεια «νύχτα» Αγίου Βαλεντίνου. Όπως, όμως, γράφει στην Beasty η Κατερίνα Φλωρογούλια: όλο αυτό που γίνεται στις 14 Φλεβάρη δεν συνάδει με όσα έχω στο μυαλό μου ως αγάπη. Για μένα η αγάπη που θέλω να γιορτάζω βρίσκεται σε μια σφιχτή αγκαλιά. Είτε προέρχεται από έναν σύντροφο είτε από έναν φίλο. Υπάρχει όλο το χρόνο και είναι ξεχωριστή έτσι και αλλιώς.
Οι Σκρούτζ του Αγίου Βαλεντίνου
Ωστόσο, είτε το θέλουμε είτε όχι, η 14η Φεβρουαρίου δεν θα παύσει σύντομα να είναι η «μέρα του Αγίου Βαλεντίνου». Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, υπάρχουν και χειρότερες και μακράν πιο άχρηστες γιορτές. Τουλάχιστον, η συγκεκριμένη δεν είναι καθαρά οικογενειακή. Είναι αφιερωμένη μόνο σε εμάς και στο ταίρι μας. Και διαρκεί μόλις μια μέρα, δεν μας βασανίζει για εβδομάδες.
Δεδομένο, πάντως, είναι ότι μπορούμε κάλλιστα να γίνουμε οι «Σκρουτζ» του Αγίου Βαλεντίνου, χωρίς να λογοδοτήσουμε σε κανέναν. Μπορούμε να ξεγράψουμε από το ημερολόγιό μας τη συγκεκριμένη μέρα και να τη ζήσουμε απλά όπως όλες τις άλλες. Δίχως να τη φορτίζουμε με προσδοκίες. Οι πιο πολλοί από εμάς το έχουμε ήδη κάνει, παραπάνω από μια φορές.
Δεν μας χρειάζεται άλλη μια αφελής γιορτή
Ωστόσο, αν θέλουμε αυτή τη φορά κάτι διαφορετικό, μπορούμε απλά κατά τη διάρκεια της γιορτής να μη γιορτάσουμε. Κι αν όλοι γύρω μας θέλουν κάθε επέτειος να είναι γιορτή, δεν πειράζει. Περίοδος εθνικού αναστοχασμού, που λέγανε για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση και το 2021 που αφήσαμε πίσω μας. Με τον ίδιο τρόπο, μπορεί κι ο Άγιος Βαλεντίνος να γίνει αφορμή για… ερωτικό αναστοχασμό.
Θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα, αν αναλογιστούμε ότι στις σχέσεις μας επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, λέμε τα ίδια τσιτάτα και κατηγορούμε τους άλλους για τα ίδια πράγματα. Μπορούμε, λοιπόν, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου αντί να θυμηθούμε «πρώτα φιλιά» να θυμηθούμε χωρισμούς. Αντί για γέλια, καυγάδες. Κι αν δούμε μοτίβα που συμβαίνουν ξανά και ξανά, θα έχουμε μάθει τουλάχιστον κάτι για τον εαυτό μας. Σε περίπτωση που έχουμε και σύντροφο, μπορούμε να αναστοχαστούμε συλλογικά. Τέλειο και απόλυτα ξενερωτικό, για μια μέρα που είναι έτσι κι αλλιώς κιτς και ξενέρωτη.
Παρόμοια άρθρα:
- Αγίου Βαλεντίνου ή αλλιώς η χειρότερη Δευτέρα
- Μεγάλοι έρωτες στην παγκόσμια λογοτεχνία
- Θέλω να σου κρατάω το χέρι: (μάλλον) αγαπώ εσένα!
Μη ξεχάσετε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
