Αναστασία Τσιλιμπίου: «Στην υποκριτική είμαι άλλος άνθρωπος»

Η Αναστασία Τσιλιμπίου, είναι ηθοποιός που την αγαπήσαμε από τις πρώτες της εμφανίσεις στην τηλεόραση σε μικρή ηλικία και δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς. Την έχουμε δει λοιπόν στο σίριαλ «Για την καρδιά ενός αγγέλου» στον Alpha μαζί με τον Γιώργο Νινιό, την Ναταλία Δραγούμη και τον Πασχάλη Τσαρούχα. Επίσης στο εξίσου επιτυχημένο σίριαλ του Mega, «Το νησί» στο πλευρό της Κατερίνας Λέχου και του Στέλιου Μάινα.

Φέτος κέρδισε πάλι της εντυπώσεις του κόσμου στην θεατρική παράσταση στο θέατρο Βεάκη , με τίτλο «Λωξάντρα», όπου είχαμε την τύχη και την χαρά να την απολαύσουμε και μεις και να φύγουμε πραγματικά «γεμάτοι» με όμορφα συναισθήματα. Πριν λοιπόν γνωρίσετε και ‘σεις, την Αναστασία λίγο καλύτερα μέσα από την παρακάτω συνέντευξη, να σας πούμε και για την νέα καμπάνια Η&Μ που πήρε μέρος φέτος τον Μάη και είναι κάτι ακόμη που πέτυχε!

Αναστασία, πώς προέκυψε ο ρόλος σου στην παράσταση που ήσουν τον χειμώνα «Λωξάντρα»;

Εγώ με την παραγωγή των αδερφών Ταγαρέων, είχα συνεργαστεί πιο παλιά στο θέατρο Άλφα, ακριβώς απέναντι από το Βεάκη, στην παράσταση «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν». Έτσι όταν μου είπαν μετά από χρόνια ότι ετοιμάζουν την Λωξάντρα χάρηκα πάρα πολύ,που με σκέφτηκαν για την εγγονή της. Στο έργο είδαμε την ζωή μιας Κωνσταντινοπολίτισσας , της Λωξάντρας. Ήταν μια ατμοσφαιρική παράσταση με 23 ηθοποιούς και έκανε τον κόσμο πιστεύω να ζήσει στιγμές χαράς και λύπης, να ταυτιστεί και να νιώσει πολύ ωραία συναισθήματα.

Εγώ είχα έναν αινιγματικό ρόλο που τον ανακάλυπτε το κοινό σιγά σιγά, κατά την διάρκεια. Εξάλλου και η Λωξάντρα είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τους νεκρούς, ερχόταν σε επαφή μαζί τους και εγώ ήμουν απλά μαζί της από πάντα,χωρίς να ξέρει ποια είμαι.

Ποια ήταν η πρώτη φορά που πήρες μέρος σε παραγωγή στην τηλεόραση;

Είχα ξεκινήσει το μόντελινγκ από 5 χρονών, αλλά δεν περνούσα γιατί ήμουν πολύ μικρή και ντροπαλή. Η πρώτη σειρά που έπαιξα ήταν στον Alpha «Για την καρδιά ενός αγγέλου» και  μετά άρχισα να κολλάω με την υποκριτική και να μου αρέσει πάρα πολύ. Μετά όλα ήρθαν από μόνα τους φυσικά και  από γνωριμίες.

Δηλαδή η  υποκριτική δεν ήταν κάτι που το σκεφτόσουν;

Παλιά μικρή ήθελα να γίνω αρχαιολόγος και μου άρεσε το μόντελινγκ, που το έκανα σαν χόμπι. Όμως όταν ήρθε η υποκριτική στη ζωή μου, μου άρεσε και κόλλησα εκεί. Στο λύκειο δεν πέρασα κάπου δυστυχώς, αλλά δεν ένιωσα άσχημα γιατί ήθελα να κάνω την υποκριτική σαν επάγγελμα δηλαδή, εκεί έβλεπα τον εαυτό μου. Μάλιστα όταν οι συμμαθητές μου έμαθαν που πέρασαν εγώ ήμουν στην Τουρκία και έκανα γύρισμα.

Πες μας για την εμπειρία σου αυτή, στην Τουρκία.

Ήταν μια σειρά, η συνέχεια του Σουλειμάν και έπαιζα μια Ελληνίδα σουλτάνα. Πρόκειται μάλιστα για αληθινή ιστορία κι εκείνη ήταν υπαρκτό πρόσωπο, την έλεγαν μάλιστα Αναστασία! Ήταν μια από τις μεγαλύτερες σουλτάνες της ιστορίας και την  υποδύθηκα σε μικρή ηλικία. Ήταν όλα πολύ ωραία και οι άνθρωποι εκεί, και η συμπεριφορά τους και τα γυρίσματα. Όλα ήταν πολύ καλύτερα από ότι περίμενα και μου φέρθηκαν πολύ σωστά και επαγγελματικά.

Αν μπορούσες να παίξεις όποιον ρόλο ήθελες σε μια ξένη ταινία, τι θα διάλεγες;

Θα διάλεγα ταινίες, που κάτι θα μου έλειπε, όπως το La La Land, που δεν ξέρω να τραγουδάω και δεν θα μου έβγαινε φυσικά. Ή ίσως να διάλεγα κάτι σαν τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών, επειδή μου αρέσουν ταινίες φαντασίας και εποχής.

Πες μας κάτι για τον χαρακτήρα της Αναστασίας, που δεν το ξέρουμε.

Θα έλεγα ότι είμαι αρκετά απρόβλεπτη, αλλά όχι με τον κακό τρόπο. Ο χαρακτήρας μου όμως είναι έτσι, που σκέφτεται και αισθάνεται πολύ, το οποίο είναι θετικό κάποιες φορές για μένα και τους γύρω μου, αλλά και αρνητικό για μένα κυρίως. Επίσης είμαι ντροπαλή και συνεσταλμένη, σε σημείο που δεν με βοηθάει, αλλά στην υποκριτική είμαι άλλος άνθρωπος. Αλλά για παράδειγμα, αν μου πούνε οι γονείς μου να τους δείξω κάτι, δεν μπορώ ντρέπομαι.

Τέλος πώς νιώθεις όταν βρίσκονται στο κοινό δικοί σου άνθρωποι;

Όταν δω στο κοινό δικούς μου ανθρώπους νιώθω πολύ άγχος και έχω ένα τεράστιο βάρος γιατί θέλω να τους κάνω περήφανους. Άλλοι άνθρωποι βέβαια θα έλεγαν πώς ούτως ή άλλως, ότι κι αν κάνω θα τους κάνω περήφανους, αλλά θέλω να είναι τέλειο αυτό που θα δούνε και να μην έχουν να πούνε κάτι.