Χρόνια τώρα το ακούμε αυτό το μότο: τους συγγενείς δεν τους διαλέγεις, και όντως είναι αλήθεια. Μπορεί να μπορείς να διαλέξεις φίλους, συνεργάτες, εργοδότες αλλά κανείς δεν μπορεί να διαλέξει τους γονείς και τους ανθρώπους που αποτελούν την οικογένεια του και αυτό τις περισσότερες φόρες δημιουργεί αρκετά προβλήματα και παρεξηγήσεις. Μπορεί να είναι οικογένεια σου και αυτό σημαίνει αδιαμφισβήτητα ότι τους αγαπάς κατά κάποιο τρόπο υποχρεωτικά γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς εκ φύσεως, αλλά δεν παύουν να είναι διαφορετικοί χαρακτήρες από σένα που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην λέγατε ούτε καλημέρα που λέει ο λόγος. Για αυτό υπάρχουν πάντα σε όλες τις οικογένειες γκρίνιες, ασυνεννοησίες και παράπονα. Υπερβολικά πολλά παράπονα θα έλεγα. Για κινήσεις που δεν εκτιμήθηκαν, για επισκέψεις που δεν επιστράφηκαν, για λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, για θυσίες που δεν αναγνωρίστηκαν.
.
Και τότε τι κάνεις; Ξεκόβεις;
.
Εύκολα λένε πολλοί το ναι λίγοι το κάνουν πράξη και δεν τους αδικώ αυτούς που διστάζουν. Ως άνθρωπος είσαι κατασκευασμένος να θυμάσαι και αυτό δεν βοηθάει αυτή την κατάσταση γιατί μπορεί να θυμάσαι όλα τα άσχημα πράγματα που έχουν γίνει αλλά δεν παύεις να θυμάσαι και όλες τις ωραίες στιγμές που πέρασες με την οικογένεια σου τα παιχνίδια, τις διακοπές και τα οικογενειακά τραπέζια.
.
Και τότε είναι που αποφασίζεις να μην μιλήσεις. Γιατί ξέρεις καλύτερα από το καθένα ότι τα λόγια έτσι και ειπωθούν δεν γυρίζουν πίσω. Και όσο και να διατυμπανίζουμε τις διάφορες μας με τους συγγενείς κατά βάθος μοιάζουμε. Θες τα κοινά παιδικά χρόνια, θες οι κοινές αναμνήσεις, θες ότι μεγαλώσατε όλοι με τις ίδιες αρχές και αξίες πάντως κάπου μέσα μας μοιάζουμε. Και όπως κάθε ανθρώπινη σχέση έτσι και οι σχέσεις με τους συγκενείς μας θέλουν υπομονή και επιμονή. Μπορεί και απόσταση κάποιες στιγμές, μη ξεχνάμε και το παλιό λαϊκό ρητό «από μακριά κι αγαπημένοι»
.
Όσο για αυτούς που επιλέγεις να είναι κοντά σου όπως το κάθε «μαζί», θέλει κόπο και προσπάθεια και από τις δυο μεριές. Αμοιβαίες οι υποχωρήσεις και ό,τι δεν λύνεται καλό είναι να ξεπερνιέται. Μην εφαρμόσεις την μέθοδο του γόρδιου δεσμού γιατί ότι κοπεί δεν ξανακολλάει. Είναι λίγοι οι άνθρωποι πάνω σε αυτή την γη που έχουν το ίδιο DNA με εσένα όταν καταλάβεις πόσο σπάνιο είναι αυτό θα καταλάβεις ότι αξίζει να είναι στην ζωή σου και ας μην τους επέλεξες. Μπορεί να μην επέλεξες την παρουσία τους αλλά θα ευθύνεσαι για την απουσία τους από την ζωή και την καθημερινότητα σου. Για αυτό οργάνωσε ένα οικογενειακό τραπέζι και απόλαυσε την θαλπωρή και αν δεν υπάρχει δημιούργησε την. Ρίξε και εσύ λίγο νερό στο κρασί σου και θα ακολουθήσουν και οι άλλοι. Πάψε λοιπόν να σκέφτεσαι τι έδωσες και τι πήρες πίσω. Η οικογένεια είναι ίσως η μόνη σχέση που έχεις από την μέρα που ήρθες σε αυτό το κόσμο και δεν λειτουργεί με ανταλλάγματα.
[…] Την οικογένεια δεν την διαλέγουμε… […]