Τα κομμάτια παζλ

Το άρθρο-συμπέρασμα, θα ναι σύντομο. Είπα να μη σας κουράσω με τη πολυλογία μου. Τα κομμάτια παζλ, λοιπόν… Η ζωή μας, είναι σαν κομμάτια παζλ… Θα ρωτήσετε, θα παραξενευτείτε, μα καλά, τι λέει; Ίσως να μαι και επηρεασμένη, από το πρώτο παζλ, χιλίων κομματιών που έλυσα (πείτε μου ένα μπράβο) και το σκέφτηκα αυτό.

Πέρασα 9 μέρες από πάνω του. Κάποιες φορές το κοίταζα με το βλέμμα της αγελάδας και απελπισίας, άλλες φορές με πονοκεφάλιαζε και υπήρξαν φορές που λέω ας το μαζέψω. Αλλά… ήταν δύο χρόνια στο κουτί του και εγώ το είχα αναλάβει όσο δε πάει. Ντροπή! Κατασκευάστηκε για έναν συγκεκριμένο λόγο και δεν το έχει εκπληρώσει. ήρθε η ώρα του, να συναρμολογηθεί και να “κορνιζαριστεί”.

Ήταν βράδυ και στο YouTube, έπαιζε Χατζηφραγκέτα. Όπα, λάθος… Νομίζω, έπαιζε κάποια παλιά καλή σειρά, χμμ… Μάλλον ‘Ευτυχισμένοι Μαζί’, δεν είναι αυτό το θέμα μας… Έπιασα ένα κομμάτι και αυτό το κομμάτι (ήταν μέρος του ουρανού του Σαν Φρανσίσκο), ταίριαζε σε τρία διαφορετικά σημεία. Δι(τρισ)χάστηκα… Και τότε σκέφτηκα:

“Οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι σαν τα κομμάτια παζλ. Με κάποιους ταιριάζουμε αμέσως και με κάποιους άλλους, ούτε στο ίδιο πεζοδρόμιο, δεν θέλουμε να περπατήσουμε. Οι φίλοι μας οι καλοί, μπορεί να είναι ένας, δύο και τρεις, και οι “εχθροί” μας, ίσως να ναι και δεκατρείς.

Κάποια στιγμή, ίσως βρούμε το ιδανικό ταίρι για εμάς. Άλλα μέχρι να το βρούμε, ίσως ταιριάξουμε και με άλλους, που όμως δεν θα “κουμπώνουμε” σωστά και από κάπου θα “μπάζει” η όλη φάση.

Ίσως, να μη ταιριάξουμε και ποτέ πραγματικά με κανέναν, και παραμείνουμε μια ομάδα μόνοι μας, γιατί κάτι πήγε λάθος, στο εργοστάσιο παραγωγής… Δεν είναι κακό…

Επίσης, το να αναβάλουμε την ολοκλήρωση του παζλ συνεχώς και να πιάνει σκόνη το κουτί, ίσως να δείχνει και κάποια πράγματα για εμάς. Όπως το ότι είμαστε αναβλητικοί σε αρκετά θέματα, και εγώ το παραδέχομαι είμαι. Ή ότι δεν ολοκληρώνουμε ποτέ ότι πιάνουμε στα χέρια μας...”

Αν δεν ήταν η φάση της καραντίνας, δεν θα το έφτιαχνα και η σκόνη θα συνέχιζε να του κάνει παρέα. Όταν το ολοκλήρωσα, κέρδισα το στοίχημα με τον εαυτό μου και η ικανοποίηση, ήταν μεγάλη. Το καμάρωσα και του έβαλα την ειδική κόλλα και πραγματικά, ανυπομονώ να αγοράσω τη κορνίζα του.

Συμπέρασμα: Ότι δεν σου ταιριάζει, ΠΕΤΑ ΤΟ! Δεν είσαι σκουπιδοτενεκές να μαζεύεις ανθρώπους και καταστάσεις, που δεν σου προσφέρουν τίποτα και απλώς, τα κρατάς για να έχεις κάτι να κάνεις και να λες. Επίσης, καλύτερα να ταιριάζεις σε λίγα μέρη και άτομα, και να είσαι καλά, χωρίς τοξικότητα, παρά να αναλώνεσαι. Η ζωή είναι τέτοια, που δε χωρά αναβολές και αταίριαστα ζεύγη παζλ.

Πφφ, είπα θα ναι σύντομο και δεν είναι… Συγχωρέστε με… Δεν ξέρω, αν σας πρόσφερα κάτι, με τη μπερδεμένη μου σκέψη και το ολοκληρωμένο μου παζλ, αλλά ελπίζω, το επόμενο κομμάτι παζλ που θα πιάσετε, να είναι και αυτό που θέλετε…

Παρόμοια άρθρα

• Τα απλά είναι και τα πιο σημαντικά
• Πώς γεννιούνται οι αναμνήσεις;
• Ο κίνδυνος της σιωπής από τον Κλιντ Σμιθ

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project