Ο Γιώργης Χριστοδούλου πρωτοπαρουσίασε την παραστασή του «Ο Αττίκ στο Παρίσι» στο Φεστιβάλ Αθηνών και έχοντας αποκομίσει εξαιρετικές κριτικές και ένα ζεστό χειροκτρότημα, η παράσταση ταξιδεύει από τότε σε όλη την Ελλάδα. Στις 22 Μαίου θα μας αφηγηθεί τις ιστορίες των τραγουδιών του Αττίκ, στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της Αγγλικανικής Εκκλησίας και αυτό ήταν η αφορμή για μια όμορφη κουβέντα μαζί του.

Guillem Medina

1.Ποιά ήταν η αφορμή που σε έκανε να ξεκινήσεις την έρευνά σου για τον Αττίκ και σε οδήγησε τελικά σε αυτη την όμορφη παράσταση;

Μια παλιά παρτιτούρα που βρήκα στο Παρίσι το φθινόπωρο του 2013. Ήταν του Αττίκ από την εποχή που έκανε εκεί τη μεγάλη του καριέρα. Έψαξα κι είδα ότι ελάχιστα είχαν γραφτεί για αυτή του την περίοδο στο Παρίσι και κανένα από εκείνα τα πρώτα του τραγούδια δεν είχε κυκλοφορήσει σε δίσκο αλλά υπήρχαν μόνο σε παρτιτούρες. Έτσι ξεκίνησα την έρευνα και από τα 260 τραγούδια που βρήκαμε, καταλήξαμε σε 11.

2.Mετά απο τόσες παραστάσεις, θέλω να σε ρωτήσω πώς υποδέχεται τις αφηγήσεις σου, ο κόσμος που σε ακούει; Και αν μιλούσαμε πιο γενικά, τι ενδιαφέρον δείχνει το κοινό για τις κρυμμένες ιστορίες πίσω απο τα τραγούδια;

Η παράσταση βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε θεατρική παράσταση και συναυλία, δανείζομαι στοιχεία από την αμεσότητα μιας μπουάτ, από το θέατρο, ή τους παλιούς παραμυθάδες γι ανα φτιάξω μαζί με τον συνεργάτη μου στο πιάνο, τον Χάρη Σταυρακάκη ένα σύχρονο (ας το πούμε έτσι) καμπαρέ. Οι αφηγήσεις είναι αυτές που κάνουν τον κόσμο να μου λέει πως είδε με τελείως διαφορετικό τρόπο μερικά τραγούδια που ήταν ήδη αγαπημένα του

3.Τι είναι αυτό που σου κίνησε το ενδιαφέρον, να παρουσιάσεις την παράσταση σου «Ο Αττίκ στο Παρίσι» στον ιδιαίτερο χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας;

Ο Αττίκ είχε αμαρτήσει κι είχε μετανοήσει πολλές φορές στη ζωή του, ήταν εξπέρ στο είδος. Αυτό το γνώρισμα έχουν οι Άγιοι. Ο δικός μου Αγιος, ήταν ο Αττίκ απλώς έκανε το θάυμα του – και συνεχίζει ακόμα με τη μουσική του. Είναι ένα θαύμα να σε παροτρύνει μια μουσική να κοιτάξεις μέσα σου και να σε λυτρωθείς ή να γίνεις καλύτερος.
Σκέφτηκα λοιπόν, ότι η μουσική του είναι θεραπευτική, και οι μελωδίες του ταιριάζουν σε έναν τέτοιο χώρο γιατί μπορούν να δημιουργήσουν μιαν ατμόσφαιρα σχεδόν ευλαβική.

4.Γνωρίζουμε πως έχεις χρόνια παρουσία στο θέατρο και στο τραγούδι. Πως είναι για εσένα η δραστηριότητα σε αυτό το χώρο, το 2019;

Τη νιώθω πολύ πιο ευχάριστη μιας και είμαι πιο κατασταλαγμένος, αποφεύγω γρήγορα ό,τι δεν μου ταιριάζει και επίσης, νιώθω πιο συγκεντρωμένος και δημιουργικός.

5.Ποιές ηταν οι μουσικές επιρροές μέσα στις οποίες μεγάλωσες και τι σε οδήγησε στο ρετρό τραγούδι;

Δεν υπάρχει ρετρό τραγούδι, το ρετρό δεν με αφορά είναι κάτι παροπλισμένο, ξεπερασμένο – το λέει και η λέξη. Εμένα μου αρέσουν τα τραγούδια που αντέχουν στον χρόνο. Τα – με άλλα λόγια – κλασικά. Πολλά από αυτά είναι και του Αττίκ αλλά μπορεί να είναι και του Σαββόπουλου, του Χατζιδάκι ή του Σούμπερτ. Αυτό το ρεπερτόριο, που δεν το γερνάει ο χρόνος, είναι και το πιο αγαπημένο μου.

6.Αν μπορούσες να μας περιγράψεις με τρεις λέξεις αυτό που θα δούμε στην Αγγλικανική Εκκλησία, ποιες θα ήταν αυτές;

Ένα σύγχρονο καμπαρέ

Guillem Medina