Ο Σπύρος Παπαλέξης όταν δεν βρίσκεται στον χώρο των δικαστηρίων, προτιμάει τον τόπο της Συγγραφής. Εκεί θα παράξει στίχους, θεατρικά έργα, διηγήματα και ο,τιδήποτε άλλο κινητοποιήσει την φαντασία του. Το 2018 πραγματοποιήσε το παιδκό του όνειρο και ταυτόχρονα έκανε το ντεμπούτο του εκδίδοντας το βιβλίο επιστημονικής φαντασίας Έντγκαρ Χέβενσκαρ- Οι Πρώτες Περιπέτειες. Ας δούμε τι μας είπε!
Γράφετε πολλά είδη από διηγήματα μέχρι στίχους τραγουδιών. Πως και αποφασίσατε να εκδόσετε το συγκεκριμένο βιβλίο αντί κάποιου άλλου;
Θεωρώ πως το συγκεκριμένο πόνημά μου είναι το πιο ολοκληρωμένο, καθώς είναι αυτό που έχει απασχολήσει περισσότερο – και συνεχίζει να απασχολεί – τη σκέψη και το πνευμα μου διαχρονικά. Εξάλλου, η συγγραφή ενός έργου ηρωικής φαντασίας – έστω και με άλλη μορφή – αποτελούσε παιδικό μου όνειρο.
Πως είναι η διαδικασία συγγραφής σας ;
Κατά τα πρώτα στάδια συγγραφής, τον κυρίαρχο ρόλο παίζει η έμπνευση. Η διαδικασία λοιπόν συγγραφής είναι ελεύθερη, ξέγνοιαστη, δεν μπαίνει σε όρια και καλούπια. Εντούτοις, η έμπνευση σου προσφέρει μεν απλόχερα τις ιδιαίτερες εκείνες στιγμές, σκέψεις και ενέργειες που αξίζει να (κατα)γραφούν, πλην όμως, μόνο ένα ασαφές, ακατέργαστο και γενικό πλαίσιο.Στα επόμενα στάδια της επεξεργασίας κι εμβάθυνσης των χαρακτήρων, της διασύνδεσης των γεγονότων, της ροής της ιστορίας κ.λ.π. τα ηνία παίρνει η σκέψη και, όσο πιο πολύ απλώνεται και περιπλέκεται ο κόσμος του βιβλίου, η ενδελεχής κι επίπονη ανάλυση. Πλέον η διαδικασία της συγγραφής είναι πιο αργή, κοπιαστική, έως και βασανιστική.Για να μιλήσω με σημεία στίξης, ενώ στην αρχή το μυαλό του συγγραφέα βρίθει θαυμαστικών, ως τη στιγμή που θα μπουν η τελεία και η παύλα, είναι γεμάτο ερωτηματικά.
Περιγράφετε με μεγάλη λεπτομέρεια τοποθεσίες και κτίρια. Είναι επινοημένα εξολοκλήρου από την φαντασία σας ή έχετε εμπνευστεί από συγκεκριμένα μέρη;
Ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι επινοούμε κάτι εξαρχής, στο υποσυνείδητό μας συνυπάρχουν μνήμες κι εμπειρίες ποικίλης μορφής, συχνά σε ένα αξεδιάλυτο αμάλγαμα. Έτσι και στην περίπτωση αυτή, δε θα μπορούσα να υποδείξω ως πηγή έμπνευσης κάτι μεμονωμένο, είτε πρόκειται για αληθινά μέρη, είτε για βιβλία, ταινίες, ψηφιακή τέχνη, βιντεοπαιχνίδια κλπ.Πρόκειται περισσότερο για έναν συνδυασμό, μια σύνθεση μνήμης και φαντασίας.
Μια ερώτηση για να σας δούμε και ως αναγνώστη, πέρα από συγγραφέα. Ποιοι συγγραφείς σας εμπνέουν και τι σας αρέσει να διαβάζετε ;
Οι συγγραφείς που με εμπνέουν και μου αρέσουν περισσότερο, είναι, μεταξύ πολλών ακόμη, οι Γκαίτε, Ντοστογιέφσκι, Πόε, Ιούλιος Βερν… Μπορώ να διαβάσω ο,τιδήποτε, θεωρώ πως κάθε κείμενο είναι δυνατόν να μας προσφέρει κάτι. Για να με αγγίξει όμως ένα έργο και να με κερδίσει, θα πρέπει να περιέχει βαθύτερες αλήθειες – ακόμη κι αν το θέμα του δεν κινείται στον αληθινό κόσμο (αν υπάρχει τέτοιος).
Ποιες είναι οι δυσκολίες για ένα νέο συγγραφέα που βρίσκεται στα πρώτα του βήματα;
Η μεγαλύτερη δυσκολία για τον νέο συγγραφέα έγκειται κυρίως στο να δημιουργήσει με το “καλημέρα”, μέσω του βιβλίου του, μια σχέση ειλικρίνειας, εντιμότητας κι εμπιστοσύνης αρχικώς με τον εκδότη κι εν συνεχεία με τον αναγνώστη του.Ας μη γελιόμαστε: τα βιβλία κι οι συγγραφείς είναι πλέον αμέτρητα και με δεδομένο ότι υπάρχουν τιτάνες της λογοτεχνίας, ο νεοφώτιστος θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαιτέρως τυχερός κι ευλογημένος αν έχει έστω μία και μοναδική ευκαιρία – πόσω μάλλον μια δεύτερη – το έργο του να διαβαστεί από έναν κύκλο ευρύτερο του στενού φιλικού κι οικογενειακού του περιβάλλοντος.Εκ προοιμίου δεν μπορεί να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, συνεπώς θα πρέπει να προσφέρει κάτι πολύ δυνατό και ιδιαίτερο στον αναγνώστη του και να τον παρασύρει στον δικό του κόσμο, στη δική του σκέψη, αν φιλοδοξεί ο τελευταίος να επιστρέψει με αδημονία και στο επόμενο έργο του.Στον λιγοστό πια ελεύθερο χρόνο που διαθέτει ο σύγχρονος άνθρωπος, η επιλογή του επόμενου βιβλίου γίνεται με ιδιαιτέρως αυστηρά κριτήρια κι ώσπου το δίλημμα διάσημος συγγραφέας ή παγκοσμίως άγνωστος να μην προκαλεί μειδίαμα, ο νέος συγγραφέας πρέπει να έχει την επίγνωση πως έχει το απόλυτο συγκριτικό μειονέκτημα.
Πως νιώσατε όταν είδατε το βιβλίο σας πρώτη φορά σε προθήκη βιβλιοπωλείο;
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν έχω βιώσει αυτή τη χαρά! Και τούτο διότι οι Εκδόσεις Ελκυστής εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη, ενώ εγώ κατοικώ στο κλεινόν άστυ.Παρόλα αυτά, όταν είδα το έργο μου για πρώτη φορά σε υλική μορφή, πρέπει να πω πως ένιωσα τη χαρά του πατέρα-δημιουργού που βλέπει το πνευματικό του τέκνο να έρχεται στη ζωή!
Πως βλέπετε την ελληνική «βιομηχανία» του βιβλίου;
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω, καθώς δεν έχω την απαιτούμενη γενικότερη θεώρηση του χώρου. Η αίσθησή μου από όσα διαβάζω και ακούω, είναι πως, παρότι το βιβλίο, ως στοιχείο πολιτισμού, επλήγη κατά τα χρόνια της κρίσης, οι τάσεις είναι πλέον σταθερές αν όχι ανοδικές.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους συγγραφείς που επιθυμούν να δουν το βιβλίο τους να εκδίδεται;
Με βαθιά συναίσθηση του ότι, από συγγραφικής άποψης, βρίσκομαι ακόμη σε νηπιακή ηλικία (συνεπώς δε δικαιούμαι να συμβουλεύω τον οποιονδήποτε), η παραίνεσή μου θα ήταν πρώτα και πάνω από όλα να μη βιαστούν.Να αφήσουν να περάσει λίγος χρόνος από την ολοκλήρωση της πρώτης συγγραφής – ναι, υπάρχουν κι άλλες -, ούτως ώστε να δημιουργηθεί η απαραίτητη απόσταση και να μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν το έργο τους ως αυστηροί αναγνώστες. Έπειτα να το διορθώσουν ξανά και ξανά. Και ξανά. Να το μελετήσουν με μικροσκόπιο και τηλεσκόπιο. Χρειάζεται αρκετή ενασχόληση, πειθαρχία και αφοσίωση: η συγγραφή είναι απαιτητική ερωμένη. Και μόνο τότε, όταν (ότε + αν) νιώσουν ότι το δημιούργημά τους αξίζει να διαβαστεί, να επιχειρήσουν να το προωθήσουν προς έκδοση. Μόνο αν πιστεύουν ακράδαντα ότι έχει να δώσει κάτι καινούργιο, κάτι αληθινό.Αλλά κι αν, ακόμη και τότε, το πόνημά τους απορριφθεί από τους εκδοτικούς οίκους, να μην το βάλουν κάτω! Άλλωστε το “Dune” του Frank Herbert, μία από τις πλέον εμβληματικές νουβέλες επιστημονικής.φαντασίας, μέτρησε 23 απορρίψεις πριν εκδοθεί, ενώ το “Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ” μόλις 16…
