Ηχογράφηση από την Ακριβή Ανδρινοπούλου:
Το ρωσικό πείραμα ύπνου αφηγείται τον βασανισμό που υπέστησαν πέντε ανθρώπινα πειραματόζωα όταν εκτέθηκαν σε ουσίες διεγερτικές που αναστέλλουν την ανάγκη για ύπνο. Ένα πείραμα της σοβιετικής εποχής, που δημιούργησε τη βάση για έναν, κατά πάσα πιθανότητα, αστικό μύθο. Σύμφωνα με την Russia Beyond, η ιστορία αυτή έχει προέλθει από ένα φόρουμ που ζητούσε από τους χρήστες να δημιουργήσουν τον πιο τρομακτικό αστικό θρύλο. Πολλοί ειδησεογραφικοί οργανισμοί αναφέρουν πως η ιστορία αυτή έχει βάσεις προέλευσης από την πλέον γνωστή ιστοσελίδα, creepypasta wiki. Η ιστορία δημοσιεύτηκε στις 10 Αυγούστου του 2010, από άγνωστο χρήστη με το ψευδώνυμο OrangeSoda.
Η αρχή
Η ιστορία του ρωσικού πειράματος ύπνου διαδραματίζεται το 1947 σε μία μυστική μονάδα σοβιετικών δοκιμών. Το επιστημονικό πείραμα που ακολούθησε είχε εγκριθεί από το κράτος. Οι πέντε κρατούμενοι στους οποίους επιβλήθηκε να περάσουν αυτή τη δοκιμασία θεωρούνταν εχθροί του κράτους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πέντε αυτοί άνθρωποι κρατήθηκαν σε έναν σφραγισμένο θάλαμο αερίων, με ένα αερομεταφερόμενο διεγερτικό αέριο, το οποίο τους χορηγούταν συνεχώς, ώστε να μπορέσουν να κρατηθούν άυπνοι για τριάντα ημέρες. Σκοπός αυτού του πειράματος ήταν να ανακαλύψουν τις επιπτώσεις που θα είχε στον ανθρώπινο οργανισμό η αϋπνία. Τους μετέφεραν εκεί και τους πρόσφεραν νερό, φαγητό, βιβλία και κρεβάτια.
Η υπόσχεση των επιστημόνων προς τους κρατούμενους ήταν πως, αν ολοκλήρωναν το πείραμα σε τριάντα μέρες, θα τους άφηναν ελεύθερους. Η συμπεριφορά των κρατουμένων τις πέντε πρώτες μέρες ήταν συνηθισμένη. Έκαναν συζητήσεις μεταξύ τους και ψιθυρίσματα προς τους ερευνητές, μέσα από το γυαλί ασφαλείας, αναφέροντας κυρίως δυσάρεστα γεγονότα από το παρελθόν τους. Εννέα μέρες μετά, ένας από τους κρατούμενους άρχισε να ουρλιάζει για ώρες. Δεν αντέδρασε κανείς από τους υπόλοιπους στο θάλαμο. Μετά από τις πολλές ώρες συνεχόμενων ουρλιαχτών, οι φωνητικές του χορδές έσπασαν και έμεινε μουγκός.
Όταν ο δεύτερος κρατούμενος άρχισε να φωνάζει, οι υπόλοιποι προσπάθησαν να εμποδίσουν τους ερευνητές να κοιτάξουν προς τον θάλαμο μέσα από το τζάμι. Κόλλησαν στο γυαλί σελίδες από τα βιβλία που τους είχαν δώσει, ακόμα και τα ίδια τους τα περιττώματα. Πέρασαν αρκετές μέρες απόλυτης σιωπής των «υποκειμένων» ώστε οι ερευνητές να μπορέσουν ξανά να τους δουν μέσα στον θάλαμο. Οι ίδιοι χρησιμοποιούσαν έναν τύπο ενδοεπικοινωνίας για να μπορούν να ελέγχουν αν οι κρατούμενοι ήταν ακόμα ζωντανοί, λαμβάνοντας μία σύντομη απάντηση ενός εκ των φυλακισμένων.
15η ημέρα
Την 15η ημέρα οι ερευνητές αποφάσισαν να κλείσουν το αέριο και να ανοίξουν το θάλαμο για να δουν τι συμβαίνει. Για μέρες οι κρατούμενοι δεν είχαν αγγίξει καν το φαγητό τους. Η αντίδραση των κρατουμένων ήταν εντυπωσιακή, γιατί δεν ήθελαν να σταματήσει να διοχετεύεται σε αυτούς η ουσία, φοβούμενοι ότι θα κοιμηθούν. Μετά από τόσες μέρες εγκλεισμού και καμιάς οπτικής επαφής, οι ερευνητές ήρθαν αντιμέτωποι με ένα φρικιαστικό θέαμα. Οι τέσσερις -πλέον- επιζώντες είχαν προκαλέσει με τα χέρια τους σοβαρούς ακρωτηριασμούς στους εαυτούς τους. Είχαν κάνει αφαίρεση εντέρων, αφαίρεση μυών και σάρκας, εσωτερικών οργάνων της κοιλιάς. Είχαν υποβάλλει τους εαυτούς τους σε αυτο-κανιβαλισμό. Οι άνθρωποι αυτοί αρνήθηκαν να φύγουν από τον θάλαμο, δολοφονώντας έναν στρατιώτη και τραυματίζοντας άλλον έναν, στην προσπάθειά τους να τους απομακρύνουν.
Η απομάκρυνση
Μετά την τελική απομάκρυνση των ανθρώπων αυτών από τον θάλαμο, διαπιστώθηκε ότι όλοι τους είχαν εξαιρετική δύναμη καθώς και μεγάλη αντοχή σε φαρμακευτικές ουσίες και ηρεμιστικά. Επιπλέον, παρέμεναν ακόμα ζωντανοί παρά τους τραυματισμούς που είχαν προκαλέσει στα σώματά τους. Επίσης, επιθυμούσαν απελπισμένα να παραμείνουν ξύπνιοι και να τους χορηγηθεί ξανά το αέριο. Διαπιστώθηκε, τέλος, ότι αν κάποιο από τα υποκείμενα αποκοιμιόταν, θα πέθαινε. Ο ένας από αυτούς ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και έπρεπε να χειρουργηθεί. Στην προσπάθεια των γιατρών να τον ναρκώσουν εκείνος αντέδρασε, απεγκλωβίστηκε από τα λουριά με τα οποία τον είχαν δέσει και τραυμάτισε γιατρούς και στρατιώτες. Αργότερα, όταν του χορηγήθηκε το αναισθητικό, πέθανε.
Ο άλλος κρατούμενος χειρουργήθηκε χωρίς αναισθησία. Μία νοσοκόμα είχε αναφέρει ότι κατά την διάρκεια του χειρουργείου την κοιτούσε στα μάτια και της χαμογελούσε. Το ίδιο συνέβη και στους υπόλοιπους επιζήσαντες που έπρεπε να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση. Οι γιατροί χρειάστηκε να τους παραλύσουν ολικά γιατί γελούσαν και παρατηρούσαν κάθε τους κίνηση. Τα τρία άτομα που επέζησαν, μπήκαν ξανά στον θάλαμο αερίων. Στις ερωτήσεις των επιστημόνων γιατί ήθελαν να γυρίσουν εκεί, γιατί είχαν ανάγκη το αέριο και για ποιον λόγο αυτοτραυματίστηκαν, η απάντηση όλων ήταν πως ήθελαν να μείνουν ξύπνιοι. Πριν ο θάλαμος σφραγιστεί ξανά, ένα από τα άτομα αυτά αποκοιμήθηκε και πέθανε. Ο μοναδικός άνθρωπος εν ζωή που μπορούσε να μιλήσει, άρχισε να ουρλιάζει ώστε να σφραγιστεί αμέσως ο θάλαμος.
Το τέλος
Όταν ανακοινώθηκε στους κρατούμενους ότι θα επιστρέψουν στον θάλαμο αερίων, ηρέμησαν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι ήταν εκτός ελέγχου. Ο ένας μιλούσε ασταμάτητα, ο άλλος τραβούσε τους μύες των ποδιών του και γενικά έκαναν ό,τι ήταν δυνατό ώστε να μην κοιμηθούν. Συνδέθηκαν με ηλεκτροεγκαφαλογράφο. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι σε γενικές γραμμές οι εγκέφαλοί τους λειτουργούσαν κανονικά, εκτός από κάποιες στιγμές που δεν λειτουργούσαν καθόλου. Ο στρατιωτικός διοικητής διέταξε να κλείσουν άλλα τρία άτομα στο θάλαμο. Πιο συγκεκριμένα, τρεις από τους ερευνητές, κάτι που ποτέ δεν έγινε. Ο ένας ερευνητής, θέλοντας να βάλει τέλος σε όλο αυτό, σκότωσε τον διοικητή και μετά τους κρατούμενους του θαλάμου. Μέχρι και σήμερα δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι όλα αυτά έχουν συμβεί στην πραγματικότητα.
Πηγή που χρησιμοποιήθηκε:
Παρόμοια άρθρα:
- Ψυχιατρικoποίηση: ο μονόλογος της λογικής για την ψυχική ασθένεια…
- Εξορκισμός: Πραγματικότητα ή παραπλάνηση;
- Phrogging: Μύθος ή πραγματικότητα;
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
