Η σειρά βγήκε το 2018 και μέχρι στιγμής έχει λάβει αρκετές υποψηφιότητες για βραβεία όπως το Golden Globe Award for Best Television Series – Drama, και το Golden Globe Award for Best Actor – Television Series Drama για τον Billy Porter.
Η πλοκή περιστρέφεται γενικά γύρω απο τον υπόκοσμο της Νέας Υόρκης στην δεκαετία του 1980. Συγκεκριμένα εστιάζει στην Αφροαμερικάνικη και Λατινοαμερικάνικη LGBT υποκουλτούρα, και την “κουλτούρα των χορών” (ballroom culture). Η “κουλτούρα των χορών” περιγράφει ένα είδος event που λάμβανε μέρος στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου συνήθως τράνς άτομα ή drag queens συμμετείχαν σε πασαρέλες ανταγωνιστικά, με σκοπό να κερδίσουν ένα βραβείο και να εκπροσωπήσουν το “σπίτι” τους. Τα “σπίτια” ήταν εναλλακτικές οικογένειες που αποτελούνταν συνήθως από LGBT άτομα και λειτουργούσαν ως ένα ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο τα μέλη της οικογένειας αυτής θα μπορούσαν να είναι οι εαυτοί τους ελεύθερα.
Η σειρά, λοιπόν, ξεκινάει με την Μπλάνκα, μια τράνς γυναίκα, η οποία μαθαίνει ότι είναι φορέας του HIV. Πριν πεθάνει, αποφασίζει να φύγει από το παλιό “σπίτι” στο οποίο άνηκε και να δημιουργήσει το δικό της σπίτι, την δική της οικογένεια. Στον δρόμο της βρίσκει τον Ντέιμον, ένα αγόρι που μένει σε ένα παγκάκι γιατί οι γονείς του το έδιωξαν από το σπίτι, και την Έιντζελ, μια επίσης τράνς γυναίκα η οποία ζει στο περιθώριο.
Αφού λοιπόν βρει την οικογένεια της, στόχος της Μπλάνκα είναι να κερδίσει όσο περισσότερα τρόπαια μπορεί και να αφήσει το στίγμα της στον κόσμο, γιατί ο χρόνος της πλέον είναι μετρημένος.
Το κάστ της σειράς αποτελείται κυρίως απο αφροαμερικάνους, λατινοαμερικάνους και τράνς ηθοποιούς, κατά κύριο λόγο γυναίκες, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό αφού πολλές δημοφιλείς σειρές και ταινίες δεν παρουσιάζουν τέτοια διαφορετικότητα στο κάστ τους. Επίσης, η σειρά κάνει λόγο για αρκετά σημαντικά θέματα τα οποία θεωρούνται “ταμπού” ή απλά δεν αποτελούν συχνό θέμα συζήτησης, όπως η πορνεία, η αλλαγή φύλου, η νόσος HIV, η κουλτούρα των “χορών” και γενικά η ιστορία της LGBT κοινότητας.
Μπορώ να πω ότι έμαθα αρκετά πράγματα βλέποντας αυτή τη σειρά. Σίγουρα έψαξα κάποιους ορισμούς και γκούγκλαρα πολλά πράγματα, αλλά γενικά πέρασα πολύ ωραία (εκτός από τότε που έβαλα τα κλάματα με την ερμηνεία του Billy Porter. No spoilers).
Γενικά πιστεύω ότι η σειρά αυτή αξίζει, μόνο και μόνο γιατί αναφέρεται σε κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Στην τελική, μιλάει για ένα γκρουπ ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν να είναι οι εαυτοί τους σε μια κοινωνία που δεν τους το επέτρεπε. Και για να κάνω quote την πρωταγωνίστρια μας “Realness is what it’s all about — being able to fit into the straight, white world so we can embody the American Dream. But we don’t have access to that dream, and it’s not because of ability — trust me.”
