Το Persona πρόκειται για μια καινούρια σειρά του Netflix που αποτελείται από τέσσερεις ταινίες μικρού μήκους, με διαφορετικό σκηνοθέτη σε κάθε επεισόδιο. Κεντρικό πρόσωπο σε κάθε ιστορία (και ουσιαστικά μοναδικός συνδετικός κρίκος στα τέσσερα μίνι επεισόδια) αποτελεί η Lee Ji-eun ή αλλιώς γνωστή ως IU. Η IU είναι ευρέως γνωστή στην Νότιο Κορέα ως τραγουδίστρια, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει επεκτείνει την δραστηριότητά της με την συμμετοχή της στις ταινίες “The Producers” και “My Mister”. Ωστόσο, το Persona φαίνεται να είναι η πιο ώριμη και σοβαρή δουλειά της, καθώς προσπαθεί να απομακρυνθεί από το πρότυπο του κοριτσιού της διπλανής πόρτας με το οποίο είναι γνωστή και να δημιουργήσει πρωτότυπο και ιδιαίτερο υλικό, κάτι που επιτυγχάνεται στο Persona.
“Love set”
Πρόκειται για το πρώτο από τα τέσσερα μίνι επεισόδια της ανθολογίας όπου η IU υποδύεται δίπλα στην βετεράνο ηθοποιό Bae Doona (claud atlas, the host και άλλα). Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα γήπεδο τέννις όπου η IU προσπαθεί να εμποδίσει την Bae να παντρευτεί τον μπαμπά της, προκαλώντας την σε ένα ματς τεννις όπου αν νικήσει αυτή η Bae θα αναγκαστεί να χωρίσει τον πατέρα της, ενώ αν χάσει θα πρέπει η IU να παντρευτεί το αγόρι της.
Η υπόλοιπη ιστορία είναι ακριβώς το ματς που πραγματοποιείται ανάμεσα στις δύο πρωταγωνίστριες μόνο που δεν σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι σε ένα συνηθισμένο τέννις ματς. Οι κραυγές που βγάζουν και οι δύο ενώ χτυπούν την μπάλα δημιουργεί μια κάπως άβολη και ,για κάποιους, ερεθιστική ατμόσφαιρα όπου κάθε ιαχή μετασχηματίζεται και αποκτάει διαφορετικό νόημα. Η έκβαση του αγώνα μπορεί να είναι προδιαγεγραμμένη από την αρχή αλλά το τέλος σίγουρα δεν είναι, αφήνοντας μας κάπως μπερδεμένους και αβεβαιους για τις σχέσεις των τεσσάρων προσώπων της ιστορίας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά το τέλος του επεισοδίου μια έκφραση απορίας θα είναι σχηματισμένη στο πρόσωπο σου.
“Collector”
Πρόκειται για την δεύτερη ιστορία της ανθολογίας. Εδώ η IU ενσαρκώνει μια νεαρή κοπέλα που βγαίνει με έναν πολύ μεγαλύτερο άντρα, με το όνομα Baek Jeong-u. Ενώ ο άντρας προσπαθεί με κάθε προσπάθεια να προσεγγίσει την IU, αυτή φαίνεται να αγνοεί τις σκηνές ζηλοτυπίας που εκδηλώνει σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή της και να στέλνει μηνύματα ενώ αυτός της μιλάει. Η δυσφορία του Baek Jeong-u εκδηλώνονται σε ένα κενό δωμάτιο όπου τον βλέπουμε να κάνει στάσεις yoga ή να κόβει το κεφάλι του ως απάντηση στην αδιάφορη συμπεριφορά της IU.
Ο χαρακτήρας της IU φαίνεται ότι έχει κοινά χαρακτηριστικά με το kumiho, μια αλεπού με εννιά ουρές που απαντάται στην κορεάτικη μυθολογία και παίρνει την μορφή μιας ελκυστικής γυναίκας για να σαγηνεύσει τους άντρες και στη συνέχεια να φάει μέρη από το σώμα τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο επεισόδιο όπου στο τέλος βλέπουμε τον άντρα να δίνει την καρδιά του στην IU και αυτή να την τοποθετεί σε ένα βάζο και να φεύγει.
“Kiss Burn”
Σε ένα εντελώς διαφορετικό και ανάλαφρο κλίμα εκτυλίσσεται η τρίτη ιστορία. Εδώ η IU υποδύεται ένα σχολιαρόπαιδο, την Han-na όπου έχει μια φίλη, την Hye-bok, της οποίας ο πατέρας είναι πολύ καταπιεστικός και την κακομεταχειρίζεται. Έτσι, η Han-na αποφασίζει με την φίλη της να εκδικηθούν τον πατέρα της, καταστρώνοντας ένα σχέδιο το οποίο ωστόσο συναντά αρκετά προβλήματα στην υλοποίησή του. Πρόκειται για ένα χιουμοριστικό επεισόδιο, με γρήγορο ρυθμό και σχετικά εύκολες μεταφορές σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ιστορίες, αν και κάνει ορισμένες δηλώσεις για την καταπίεση που δέχονται οι Κορεάτες που ζουν στην ύπαιθρο.
“Walking at night”
Το “Walking at night” είναι η ιστορία με την οποία ολοκληρώνεται η ανθολογία. Πρόκειται για ένα ασπρόμαυρο μίνι επεισόδιο, όπου η IU ενσαρκώνει μια αποθανούσα κοπέλα, η οποία εμφανίζεται στο όνειρο του αγοριού της και κάνουν ένα περίπατο μαζί, συζητώντας για την σχέση τους, την ζωή και τον θάνατο. Αδιαμφισβήτητα το πιο συγκινητικό επεισόδιο της ανθολογίας, ασχολείται με ευαίσθητα ζητήματα, όπως είναι η αυτοκτονία, φαινόμενο που απασχολεί ιδιαίτερα την κοινωνία της Κορέας, αλλά και με άλλα υπαρξιακά ερωτήματα. Όπως αναφέρει κάποια στιγμή η IU “Τα όνειρα και ο θάνατος δεν καταλήγουν πουθενά, για αυτό ξεχνιούνται”
