Το Paterson είναι μια μικρή πόλη στο Νιού Τζέρσεϊ. Ο Paterson, ο οποίος τυγχάνει να έχει το ίδιο όνομα με την γενέτειρά του, είναι ένας οδηγός λεωφορείου που η κάθε μέρα του φαίνεται να διαδέχεται την άλλη χωρίς αισθητές αλλαγές. Ξυπνάει κάθε πρωί γύρω στις 6:15, φιλάει, αγκαλιάζει, και χουζουρεύει για λίγο με την όμορφη σύντροφό του, την Laura, και μετά οδεύει προς την κουζίνα όπου τρώει πρωινό. Ετοιμάζεται, παίρνει το κολατσιό του που του έχει ετοιμάσει επιμελώς την προηγούμενη ημέρα η γυναίκα του με ένα ευχάριστο σημείωμα πάντα να το συνοδεύει και ξεκινάει να πάει στην δουλειά του. Ακολουθεί κάθε μέρα το ίδιο μονοπάτι, περνώντας απο τους ίδιους απαράλλαχτους πέτρινους τοίχους κατευθυνόμενος στο σταθμό λεωφορείων.
Εκεί, μπαίνει στο λεωφορείον νούμερο 23 όπου θα κάτσει για λίγα λεπτά να γράψει στο σημειωματάριό του, μέχρι να τον διακόψει ο γκρινιάρης συνάδελφός του. Αφού ολοκληρώσει την βάρδιά του, θα επιστρέψει σπίτι όπου θα βρεί την Laura να έχει επιδοθεί για ακόμη μια φορά σε μια καλλιτεχνική ασχολία, είτε αφορά την ζωγραφική, την μαγειρική ή την μουσική. Μετά, θα πάει τον σκύλο του βόλτα, θα τον δέσει έξω απο το αγαπημένο του μπαρ και θα μπει μέσα για μία μπύρα, μιλώντας με τους θαμώνες και φίλους του μαγαζιού. Στην επιστροφή στο σπίτι του, θα διαβάσει λίγο απο τον αγαπημένο του συγγραφέα Williams Carlos Williams και θα γράψει λίγο ακόμα στο σημειωματάριό του. Και πάμε πάλι απο την αρχή…
Λίγα λόγια για την ταινία
Ο Jim Jarmusch, γνωστός για τις χαμηλού τόνου και budget ταινίες του, δημιουγεί μια ταινία ωδή στην ποίηση της καθημερινής ζωής. Με ένα λιτό, ανεπιτήδευτο ύφος παρουσιάζει την ρουτίνα της καθημερινότητας που δύναται να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας. Ο Paterson, ως οδηγός αστικού λεωφορείου, κρυφακούει τις συνομιλίες των επιβατών που σκιαγραφούν την προσωπικότητα της μικρής πόλης, αφουγκράζεται, παρατηρεί και καταγράφει στο τετράδιό του τις λεπτομέρειες και τις ασήμαντες συζητήσεις.
Ο τίτλος και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι βασισμένοι στο ομότιτλο ποιήμα του Williams Carlos Williams “Paterson” που αποτελείται από 86 στίχους και ολοκληρώθηκε το 1926. Εμπνευσμένος απο αυτό το ποιήμα έγραψε στην συνέχεια ένα “έπος” αποτελούμενο απο πεντέμιση τόμους που σκοπό είχαν να αναδείξουν τον “μοντέρνο άνθρωπο ως καθρέπτη της πόλης του”. Γραμμένοι με ένα λιτό, ανεπιτήδευτο και χαλαρό ύφος επιδίδονταν στην περιγραφή καθημερινών αντικειμένων, προσώπων και εμπειριών, όντας μια απάντηση στο “The Waste Land” του Τ.Σ.Έλιοτ.
Ο ρόλος τον διδύμων
Μέσα στην ταινία σημαντικός είναι ο ρόλος των διδύμων. Η συχνή εμφάνιση διδύμων στη διάρκεια της πλοκής αποσκοπεί στην ανάδειξη της δυαδικότητας της ζωής, στο γεγονός ότι τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο. Ένας οδηγός λεωφορείου μπορεί να είναι και ποιητής, μια γυναίκα που θέλει να φτιάξει μαγαζί με κεκάκια μπορεί να είναι εν δυνάμει καλλιτέχνης, μια μονότονη πόλη ενδέχεται να έχει βγάλει μερικούς από τους μεγαλύτερους ποιητές του εικοστού αιώνα. Ο Jarmusch παραδίδει μαθήματα ζωής, υπενθυμίζοντάς μας τα αυτονοήτα, δηλαδή οτι κανείς δεν είναι μόνο ένα πράγμα, αλλά ένα συνονθύλευμα απο εμπειρίες, γνώσεις και συναισθήματα.
Ζωή και Τέχνη
Η τέχνη δεν χρειάζεται να είναι κραυγαλαία ούτε να πηγάζει απο μεγάλες στιγμές. Είναι μάλλον η δυνατότητα να αφουγκράζεσαι τις λεπτομέρειες, να αντλείς απο τις πιο ασήμαντες στιγμές έμπνευση και να τις μετουσιώνεις σε τέχνη. Η τέχνη βρίσκεται μέσα στην ίδια την ζωή, στην καθημερινότητά μας, στο πως ζούμε την κάθε μέρα μας. Τουλάχιστον, αυτό φαίνεται να υποστηρίζει ο Jarmusch στις ταινίες που έχει δημιουργήσει, κάνοντας ακόμη πιο εμφανή την θέση του περί ζωής και τέχνης στο Paterson.
Glow
When i wake up earlier than you and you
are turned to face me, face
on the pillow and hair spread around,
I take a chance and stare at you,
amazed in love and afraid
that you might open your eyes and
have
the daylights scared out of you.
But maybe with the daylights gone
you’d see how much my chest and
head
implode for you, their voices trapped
inside like unborn children fearing
they will never see the light of day.
The opening in the wall now dimly
glows
its rainy blue and gray. I tie my
shoes
and go downstairs to put the coffee
on
Παρόμοια άρθρα
- Kontrola: η LGBTQ σειρά που κέρδισε το YouTube
- After Life: μια γλυκόπικρη σειρά για την απώλεια και το πένθος
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook και για περισσότερη έμπνευση
