Οπτικοποιώντας την ανθρωπότητα: η αλλαγή της καθημερινότητας στο ΕΜΣΤ

Έχοντας εισέλθει σε έναν ακόμα χειμώνα της Covid εποχής, η ανάγκη μου για τέχνη και φιλοσοφία διογκώνεται καθημερινώς. Ένα από τα μουσεία που ευχαριστώ για την ύπαρξη του είναι το ΕΜΣΤ και οι εξαιρετικές δράσεις του. Όπως φυσικά και η μόνιμη συλλογή του, που μπορείτε να απολαύσετε όλοι ανά πάσα στιγμή. Σήμερα θα ασχοληθούμε όμως με την εκρηκτική έκθεση Οπτικοποιώντας την ανθρωπότητα, που λαμβάνει χώρα στο ΕΜΣΤ και είναι διαθέσιμη στην πλατφόρμα res.momus.gr. Στην έκθεση έχουμε την χαρά να απολαύσουμε μεγάλη ποικιλομορφία έργων, καθώς συμμετέχουν πάνω από 62 καλλιτέχνες με 100 έργα τέχνης.

Η έκθεση είναι αποτέλεσμα δράσης του Δικτύου Μουσείων Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με έργα τέχνης από μεγάλες συλλογές και πολύ αξιόλογους φορείς, όπως η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, ο Μητροπολιτικός Οργανισμός Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (MOMus) κ.α.

Το δρώμενο της έκθεσης Οπτικοποιώντας την ανθρωπότητα συμπεριλαμβάνει τρεις ενότητες, οι οποίες περιγράφουν την αγωνιώδη καθημερινότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία προσπαθεί να διεκδικήσει εκ νέου τα δικαιώματά της σε όλους τους τομείς της ζωής.

Animus Immortalis Est – η ανθρωπότητα χάνει τα δικαιώματά της

Στην πρώτη ενότητα, Animus Immortalis Est, θα συναντήσουμε έργα από τους Κάρλος Μότα, Λιουμπόφ Ποπόβα, Ρέμπραντ, Γεώργιο Λάππα, Σαντιάγκο Σιέρα, Δημήτρη Αληθεινό κ.α. Στόχος της πρώτης ενότητας (καθώς βεβαίως και όλης της έκθεσης) είναι να αντιληφθούμε πόσο ανησυχητικό και επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι η ανθρώπινη ύπαρξη παλεύει για ακόμη μία φορά να διεκδικήσει τα δικαιώματά της στην αυτόνομη σκέψη.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με όλον αυτό τον ζόφο που κατέκλυσε τις ψυχές των ανθρώπων, η ανθρωπότητα αποφάσισε να πιστέψει στην δημιουργία και στην εξέλιξη. Έγινε δεδομένη η ελευθερία της νόησης, η ανεξιθρησκεία, τα εργατικά δικαιώματα, καθώς άρχισε να αποποινικοποιείται και η έννοια της κάστας και της φυλής. Η οικουμένη αποφάσισε να ενωθεί και να ξεπεράσει προβληματικές σκέψεις πολλών αιώνων. Πώς είναι δυνατόν μετά από αυτή τη ραγδαία εξέλιξη των εθνών να βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που ήμασταν πριν αυτός ο πλανήτης πάρει φωτιά από ρατσιστικές συνωμοσίες και εγκλήματα κατά της δημιουργίας;

Κάτι Σαν Σπίτι – η ανθρωπότητα χάνει την εστία της

Στην δεύτερη ενότητα, Κάτι Σαν Σπίτι, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με εξαιρετικά έργα από τους Διονύση Χριστοφιλογιάννη, Νικόλαο Γύζη, Δημοσθένη Κοκκινίδη, Αλέξη Ακριθάκη, Ρενέ Μαγκρίτ, Νικηφόρο Λύτρα κ.α. Στην συγκεκριμένη κολεκτίβα έργων, σκοπός είναι να αναρωτηθούμε για την αξία της εστίας στην ζωή του ανθρώπου. Κάτι που προφανώς και όλοι θεωρούμε ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη πορεία της ανθρωπότητας. Κάτι που προσφέρει ασφάλεια και στεγάζει τα όνειρα κάθε ατομικότητας. Κάτι που στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό και εύκολο αλλά έχει καταντήσει να είναι μια πολυτέλεια στις μέρες μας.

Αμέτρητοι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους είτε από την πτώση εκρηκτικών σε πολέμους που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, είτε από την πτώση του συστήματος. Άπειρες οικογένειες δεν θα ξαναβρεθούν γύρω από καμία εστία για να μοιραστούν τα όνειρά τους. Άπειρες οικογένειες στεγάζουν την ζωή τους κάτω από μια πλαστική τέντα.

Κλιματική Κρίση – η ανθρωπότητα χάνει το σπίτι της 

Στην τρίτη και τελευταία ενότητα της έκθεσης Οπτικοποιώντας την ανθρωπότητα, με τίτλο Κλιματική Κρίση, θα μας μιλήσουν καλλιτέχνες όπως η Ρένα Παπασπύρου, ο Ομέντ Σαλεχί, η Φρέια Ναγιάντε, ο Σωτήρης Σόρογκας κ.α με σκοπό να έρθουμε αντιμέτωποι με το ζήτημα της Μητέρας Φύσης. Ένα ζήτημα που θα μας απασχολήσει εκτενέστερα σε όλη τη μετέπειτα πορεία μας και που συνδυασμένο με τις παραπάνω τοποθετήσεις θα ολοκληρώσει αυτό ακριβώς που θέλει να μας περιγράψει η έκθεση. Το μεγάλο κακό που έχει δημιουργήσει η ανθρωπότητα στον πλανήτη μας και το οποίο προφανώς έχει αρχίσει και της γυρνάει boomerang.

Ο ζόφος έχει επιστρέψει και πλανάται πάνω από την καθημερινότητα όλων μας. Μια καταχνιά και μαυρίλα που έχει φωλιάσει στις ψυχές μας και δεν τις αφήνει να αναπνεύσουν ελεύθερα. Μια καταχνιά που θυμίζει καιρούς που δεν έχουμε ζήσει οι τωρινοί άνθρωποι αλλά γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τι είναι ικανοί να αποφέρουν.

Γιατί επιστρέψαμε στον σκοταδισμό και στην λήθη; Στις συνομωσίες και στα εγκλήματα;

Γιατί δεν ακούμε την φωνή της Γης και του σύμπαντος;

Και κυρίως, πόσο θα αλλάξει αυτό την πορεία της ανθρωπότητας στον πλανήτη;

Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση Οπτικοποιώντας την ανθρωπότητα, τους καλλιτέχνες και τους συντελεστές εδώ.