To Mindhunter είναι μια αστυνομική σειρά που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2017. Περιστρέφεται γύρω από δύο πράκτορες του FBI και μια ψυχολόγο, οι οποίοι σχηματίζουν τη Μονάδα Συμπεριφορικών Επιστημών, στην εκπαιδευτική ακαδημία του FBI, στο Quantico. Οι χαρακτήρες βασίζονται τους πραγματικούς John E. Douglas, Robert Ressler και Ann Wolbert Burgess. Η ομάδα τους, που σχηματίστηκε το 1976, είχε ως στόχο να μελετήσει το ψυχολογικό προφίλ των κατά συρροή δολοφόνων.
Μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων που διεξήγαγαν σε πραγματικούς serial killers, συλλέξαν πολύτιμες πληροφορίες για τα κίνητρά τους, τον προγραμματισμό των σχεδίων τους, τις λεπτομέρειες των ίδιων των εγκλημάτων και τη μέθοδο εξαφάνισης των στοιχείων. Πληροφορίες πολλές εκ των οποίων δεν ήταν γνωστές έως τότε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ριζική αλλαγή στον τρόπο εντοπισμού, ανάκρισης και γενικότερης αντιμετώπισης της συγκεκριμένης κατηγορίας εγκληματιών.
Παρακάτω θα μελετήσουμε την ιστορία των πραγματικών δολοφόνων που εμφανίζονται στο Mindhunter.
Edmund Kemper
Ηθοποιός που τον υποδύεται: Cameron Britton
Νεαρή ηλικία και πρώτα σημάδια
Ο πραγματικός δολοφόνος του Mindhunter Ed Kemper γεννήθηκε στην Καλιφόρνια, το 1948. Ήταν ένα ευαίσθητο παιδί, που του άρεσε να παίζει με τα κοτόπουλα που η οικογένειά του εξέτρεφε στην πίσω αυλή, δίνοντάς τους μέχρι και ονόματα. Όταν ήταν δύο χρονών, είχε, άθελά του, την πρώτη του επαφή με τον θάνατο. Ο πατέρας του, τον οποίο ο Ed θαύμαζε, σκότωσε δύο κοτόπουλα μπροστά στα μάτια του. Η μητέρα του, αργότερα, τον ανάγκασε να τα φάει, κάτι που ο ο Ed έκανε παρά τη θέλησή του, με δάκρυα στα μάτια. “Δεν θέλω να φάω τους φίλους μου“, έλεγε.
Ύστερα από αυτό το περιστατικό, οι γονείς του Ed προσπάθησαν να τον απευαισθητοποιήσουν από τη θέα κοτόπουλων και άλλων ζώων φάρμας να σκοτώνονται. Αυτό, ωστόσο, είχε τραγικές επιπτώσεις στην παιδική του ψυχοσύνθεση, καθώς αδυνατούσε να κάνει κάποια διάκριση ανάμεσα στη ζωή των ζώων φάρμας και σε αυτή άλλων ζώων, ή και ανθρώπων. Τα επόμενα χρόνια, ο Ed ανέπτυξε προβληματικές συμπεριφορές, κόβοντας τα κεφάλια από τις κούκλες με τις οποίες έπαιζαν οι αδερφές του και θάβοντας ζωντανή μια γάτα, την οποία αργότερα ξέθαψε και αποκεφάλισε.
Εφηβεία
Οι γονείς του Ed σύντομα πήραν διαζύγιο, με τον μικρό να μετακομίζει στην Montana μαζί με την αλκοολική, βίαιη μητέρα του και τις αδερφές του. Η μητέρα του, που συστηματικά τον κακοποιούσε σωματικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά, τον υποχρέωνε να κοιμάται στο υπόγειο, γιατί φοβόταν μήπως ο Ed βιάσει τις αδερφές του. 15 χρονών πλέον, αδυνατώντας να ζει σε αυτό το περιβάλλον, ο Ed αποφάσισε να αναζητήσει τον πατέρα του. Προς μεγάλη του απογοήτευση, τον βρήκε να ζει με μια νέα σύζυγο και έναν γιο. Δεν ήταν ευπρόσδεκτος και έτσι πήγε να ζήσει με τη γιαγιά και τον παππού του.
Πρώτοι φόνοι
Ακολούθησε μια ήρεμη περίοδος, με τον Ed να παύει να εκδηλώνει ανησυχητικές συμπεριφορές. Μια σύντομη επίσκεψη στη μητέρα του, ωστόσο, αρκούσε για να σβηστούν μήνες προόδου. Ο Ed πυροβόλησε τη γιαγιά του, σκοτώνοντάς τη. Καθώς προσπαθούσε να κρύψει το πτώμα, άκουσε τον παππού του να επιστρέφει και τον σκότωσε και αυτόν. Όταν ερωτήθηκε, αργότερα, δήλωσε ότι σκότωσε τον παππού του για να μην χρειαστεί να ζήσει με τον πόνο του να δει τη γυναίκα του νεκρή, αλλά σκότωσε τη γιαγιά του γιατί ήθελε απλά να δει “πώς είναι να σκοτώνεις τη γιαγιά“.
Μετά από το συμβάν, ο Ed στάλθηκε σε ψυχιατρική κλινική, όπου διαγνώστηκε με παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Ήταν απόλυτα συνεργάσιμος, καλλιέργησε φιλικές σχέσεις με τον ψυχίατρό του και έγινε βοηθός του. Υπολογίστηκε ότι είχε IQ 136, που στην ενήλικη ζωή του έφτασε 145. Πέντε χρόνια αργότερα, αφέθηκε ελεύθερος, στη μέση μιας πολιτισμικής, κοινωνικής και σεξουαλικής επανάστασης (1968), Και μάλιστα, στο επίκεντρό της: στην Καλιφόρνια. O Εd, ωστόσο, έχοντας περάσει όλη του την εφηβεία στην κλινική, ήταν πλήρως αποστασιοποιημένος από τον τρόπο ζωής των συνομηλίκων του.
Επιστροφή
Ο Ed είχε επανειλημμένα ζητήσει από τους ψυχιάτρους να μην επιστρέψει στη μητέρα του, την οποία θεωρούσε υπεύθυνη για την κατάστασή του. Παρά το γεγονός ότι οι ψυχίατροι συμφωνούσαν, τον τελευταίο λόγο είχε ο δικαστής. Έτσι, για άλλη μια φορά, ο Ed βρίσκεται στο σπίτι της αλκοολικής μητέρας του. Στα 2 μέτρα και 136 κιλά πλέον, ο περίγυρός του θα τον χαρακτήριζε ως έναν ευγενή γίγαντα. Ήταν εξαιρετικά συμπαθής και ήθελε, μάλιστα, να γίνει αστυνομικός, κάτι που δεν κατάφερε λόγω ύψους. Ανέπτυσσε, παρ’ όλα αυτά, φιλίες με αστυνομικούς, κάτι που έκανε, όπως είπε αργότερα, για να ξέρει ακριβώς πως σκέφτονται και να μην πέφτει στις παγίδες τους.
Δολοφονική μανία
Από το 1972 έως το 1973, μετά από συγκρούσεις με τη μητέρα του, ο Ed έπαιρνε το αυτοκίνητο, έβρισκε μαθήτριες που έκαναν οτοστόπ, τις παρέσυρε σε απομονωμένα μέρη, τις σκότωνε και ασελγούσε στο πτώμα τους. Συχνά έπαιρνε το πτώμα σπίτι και το διαμέλιζε, για να ικανοποιήσει την περιέργειά του. Ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στο να καλύπτει τα ίχνη του. Έθαψε το κεφάλι μιας κοπέλας στην αυλή του σπιτιού του, ως αστείο. Είπε ότι στη μητέρα του πάντα άρεσε να τη θαυμάζουν (“she always liked having people looking up to her”). Σε αυτό το διάστημα σκότωσε έξι μαθήτριες, γι’ αυτό και ονομάστηκε “co-ed killer“.
Ο φόνος που έδωσε τέλος στους φόνους του
Ένα βράδυ, άκουσε τη μητέρα του να γυρίζει από ένα πάρτι. Κατέβηκε να τη χαιρετήσει και εκείνη τον κορόιδεψε, ως συνήθως. Της είπε “καληνύχτα”. Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που της είπε. Λίγο αργότερα, την σκότωσε στον ύπνο της, την αποκεφάλισε και πέταξε τις φωνητικές χορδές της στον σκουπιδοφάγο, που όμως τις πέταξε πάλι έξω. Ο Ed βρήκε εξαιρετικά χιουμοριστικό το περιστατικό, καθώς το αντιμετώπισε ως συμβολισμό για το ότι η μητέρα του ποτέ δεν σταματούσε να γκρινιάζει. Ύστερα, τηλεφώνησε σε μια φίλη της μητέρας του, καλώντας τη για φαγητό και σκότωσε και αυτήν.
Έχοντας δώσει τέλος στη ζωή του ανθρώπου που τον ενέπνευσε να σκοτώνει, ο Ed Kemper έκανε κάτι που ελάχιστοι κατά συρροή δολοφόνοι έχουν κάνει. Τηλεφώνησε στην αστυνομία και παρέδωσε τον εαυτό του. Καταδικάστηκε οχτώ φορές ισόβια και παραμένει ακόμα και σήμερα στη φυλακή. Ζει με τύψεις για όσα έκανε και έχει δηλώσει ότι αξίζει την θανατική ποινή. Έχει πει, ωστόσο, ότι χαίρεται που όλος ο κόσμος γνωρίζει πως η μητέρα του τον ώθησε στις πράξεις αυτές.
Η περίπτωση του Kemper μας κάνει να αναρωτηθούμε σε τι βαθμό είναι ο κάθε άνθρωπος προϊόν του περιβάλλοντος και των καταστάσεων στις οποίες μεγάλωσε και κατά πόσο είναι υπεύθυνος ο καθένας για τις ίδιες τις πράξεις του.
Darrell Gene Devier
Ηθοποιός που τον υποδύεται: Adam William Zastrow
O Devier διαφέρει από τους υπόλοιπους δολοφόνους, ως προς το ότι την χρονική περίοδο που η ομάδα του FBI διεξήγαγε τις συνεντεύξεις, ο Devier βρισκόταν ακόμη ελεύθερος. Για την ακρίβεια, αποτέλεσε τον πρώτο εγκληματία στον οποίο εφαρμόστηκε η μέθοδος της σκιαγράφησης του εγκληματολογικού προφίλ, την οποία ανέπτυσσαν εκείνη την περίοδο.
To περιστατικό
Ο Devier γεννήθηκε το 1955, στην Georgia. To 1979 παρέσυρε στο αυτοκίνητό του ένα 12χρονο κορίτσι και το βίασε. Έκπληκτος που το κορίτσι δεν το απολάμβανε, την άφησε να βγει από το αυτοκίνητο. Αμέσως, όμως, αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να την αφήσει να φύγει. Έτσι, την στραγγάλισε και την χτύπισε επανειλημμένα στο κεφάλι με μια πέτρα, σκοτώνοντάς τη.
Στο Mindhunter, o Holden δείχνει μια πέτρα στον Devier, με την ελπίδα ότι ο δεύτερος θα ομολογήσει. Έτσι έγινε και στην πραγματικότητα, με τον αληθινό πράκτορα του FBI, John Douglas, να τοποθετεί την ματωμένη πέτρα μπροστά του. Η τεχνική δούλεψε, αποδεικνύοντας ότι οι μέθοδοι σκιαγράφησης του εγκληματικού προφίλ έχουν πράγματι κάποια επιτυχία.
Το τέλος
Αφού ομολόγησε, ο Devier παραδέχθηκε την εμμονή του με το κορίτσι, καθώς και το γεγονός ότι την παρακολουθούσε για βδομάδες, ενώ δούλευε δίπλα από το σχολείο της, κλαδεύοντας δέντρα. Οι συνεργάτες του, όταν ερωτήθηκαν, δήλωσαν ότι τον είχαν ακούσει να λέει πράγματα όπως “ήρθε η ώρα το όμορφο κορίτσι να γυρίσει σπίτι του”. Παρόλο που ο Devier δεν ήταν κατά συρροή δολοφόνος, ο Douglas ήταν πεπεισμένος ότι αν δεν τον είχαν συλλάβει, θα σκότωνε ξανά.
Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε με τη μέθοδο της ηλεκτρικής καρέκλας το 1995.
Δείτε το δεύτερο μέρος, στο τρίτο μέρος, στο τέταρτο μέρος και στο πέμπτο μέρος για περισσότερες πραγματικές ιστορίες του Mindhunter.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο:
- Edmund Kemper Biography. Ανακτήθηκε από biography.com.
- Edmund Kemper: the Coed Killer. Ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=56i1vmLCpZk.
- Edmund Kemper | SERIAL KILLER FILES #9. Ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=NLM9cwFnkh0&t=306s.
- Mindhunter vs Real Life Ed Kemper – Side By Side Comparison. Ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=FDYBmNYc8IA&t=214s.
- Darrell Devier. Ανακτήθηκε από murderpedia.org.
- Who is Darrell Gene Devier?. Ανακτήθηκε από ajc.com
- Who Is Darrell Gene Devier? New Details About The Obsessive Murderer Featured On Netflix’s ‘Mindhunter’. Ανακτήθηκε από yourtango.com.
Παρόμοια άρθρα:
- Mindhunter vs reality: οι πραγματικοί δολοφόνοι της σειράς (μέρος 2ο)
- Mindhunter vs reality: οι πραγματικοί δολοφόνοι της σειράς (μέρος 3ο)
- Mindhunter vs reality: οι πραγματικοί δολοφόνοι της σειράς (μέρος 4ο)
- Mindhunter vs reality: οι πραγματικοί δολοφόνοι της σειράς (μέρος 5ο)
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
[…] […]
Comments are closed.