Η Vintagia της Παρασκευής vol 50

Η Vintagia ήρθε… Μετά από μια βδομάδα απουσίας επέστρεψε για να μεταδώσει τα λιγοστά συμπεράσματα. Η ολίγη μιζέρια και η νοσταλγία για παλιές καταστάσεις δε θα λείπουν, μιας και το όριο των 2 χιλιομέτρων έχει κάνει ζημιά. Αλήθεια, πως μου είστε; Τι μου κάνετε;

Είναι πλέον επίσημο, μου λείπουν τα ταξίδια. Μου λείπει το συναίσθημα της ανυπομονησίας για το καινούριο. Η μυρωδιά της βαλίτσας και του αεροδρομίου. Οι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι στον χώρο αναμονής. Ο έλεγχος των αποσκευών και το espresso το μονό το σκέτο, πριν τον έλεγχο των εισιτηρίων. Τα beauty free, οι σοκολάτες Toblerone ( ναι, για εμένα έχουν άλλη γεύση πριν το ταξίδι, αν μου τη δώσεις σε άσχετη στιγμή δε θα καταλάβω 100% τη γλύκα της) και το αγνάντεμα από ψηλά. Η ελευθερία του ουρανού, ακόμη και όταν αν έχει συννεφιά.

Awkward.

Ήρθε και πέρασε η Τσικνοπέμπτη και ομολογώ, σήμερα κατάλαβα πόσο θα ήθελα το έξω, τη live μουσική και την κάποια οχλαγωγία. Παράπονο δεν έχω όμως, το έζησα και νιώθω χαρά για αυτό. Καθώς έκλεινε η ημέρα μου ήρθε φλασιά από τη σειρά Awkward που παιζόταν στο ελληνικό Mtv και είχε ως κανάλι μια κάποια υπόσταση και επίπεδο.

Για όσους το ξέρουν, θα θυμούνται την Jane και τον έρωτα τον μεγάλο, τον εφηβικό με τον Matty. Τις αναποδιές, τις ανοσίες και τις προδοσίες. Ποτέ δεν έμαθα τι έγινε στο τέλος της σειράς, για αυτό κάνω παράκληση μεγάλη, σοβαρολογώ, όποιος ξέρει να με ενημερώσει. Έξι χρόνια τώρα και ίσως να είναι παραπάνω, δεν έχω αξιωθεί να μάθω.

Στη σειρά εκείνη, πέρα από την Jane που γράφει στο προσωπικό της blog και είναι μια σύγχρονη έφηβη Carrie Bradshaw, με λιγότερη βέβαια φινέτσα, είχα βρει θυμάμαι, ένα κομμάτι του εαυτού μου και είχα αποφασίσει ότι κάποια μέρα, θα γράφω για να βοηθάω, να μοιράζομαι και ίσως μια μέρα, να εκδόσω το δικό μου βιβλίο ή κάτι τέλος πάντων.

Η αλήθεια…

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Δεν ξέρω. Είπαμε ο περιορισμός. Υπάρχει μια σκηνή, στο σχολικό χορό και τελευταίο, όπου η Jane μετά τα απανωτά λάθη, λέει στον Matty αυτό:

Το θυμάμαι πεντακάθαρα, έπαιζε το αγαπημένο μου τραγούδι Wildest Moments, το οποίο είχε μπει στη προηγούμενη Vintagia, αλλά θα ξανά μπει γιατί του αξίζει! Τότε δεν καταλάβαινα. Δεν είχα καν σχέση μέχρι τα 18 μου σχεδόν. Το να αγαπάς τον εαυτό σου σαν να μην υπάρχει αύριο χωρίς να είσαι ναρκισσιστής, να έχεις ένα άτομο δίπλα σου, να συζητάτε, να στέκεστε ο ένας δίπλα στο άλλον και να αλληλοσυμπληρώνεστε, χωρίς να χάνετε την ταυτότητα σας, αλλά να αποκτάτε μόνο τα θετικά, είναι επίτευγμα.

Κάπου εδώ το παραλήρημα τελειώνει. Η Τάχα Δήθεν Σοφή Κουκουβάγια, μαζεύει τα πούπουλα της και βάζει τη playlist της Vintagia να ακουστούν.

See you…

Παρόμοια άρθρα

Η Vintagia της Παρασκευής vol 49

Η Vintagia της Παρασκευής vol 48

Η Vintagia της Παρασκευής vol 47

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project