Ζούμε σε εποχές δύσκολες, σε μέρες δυσοίωνες και απελπιστικές για την ανθρωπότητα. Πόλεμοι σε γείτονες χώρες, επικίνδυνες γρίπες και παγκόσμιες πανδημίες είναι μονάχα μερικά από όσα απειλούν την υφήλιο. Τα μεγαλύτερα θύματα; Φυσικά τα παιδιά, όπως μια ζωή! Δε θα το πάω όμως μακριά, καθώς θα αναφερθώ στα παιδιά και στη γενιά “…Της Υποχρεωτικής Μάσκας στα σχολεία”, θέμα που όπως μοιάζει βασανίζει μόνο την Ελλάδα.
Είμαι κι εγώ μητέρα, είμαι κι εγώ γονιός που μόλις άκουσα, από το καλοκαίρι κιόλας, για τη χρήση μάσκας στα σχολεία, δε κρύβω πως εξαγριώθηκα, θύμωσα κι έπειτα από όλα σαφώς προβληματίστηκα. Οι λόγοι προφανέστατοι και ευλογοφανέστατοι. Πως είναι δυνατόν ένα παιδί δημοτικού ή νηπιαγωγείου να κάνει ορθή χρήση μάσκας, όταν δε μπορεί ούτε καν ένας ενήλικας; Από τη μία προσπαθούμε να εξαλείψουμε τον Covid-19, από την άλλη ένα σωρό μικρόβια, ιώσεις και βακτήρια, από αυτά που κόβουν βόλτες σε όλα -μα όλα- τα σχολεία, θα εξαπλώνονται ραγδαία, καθώς τα παιδιά θα πιάνουν τις μάσκες με γυμνά χεράκια, ενώ πριν πιάνανε χώματα, θα τις ανταλλάζουν μεταξύ τους κι ένα σωρό ακόμα αθώα παιχνιδίσματα που είναι απλά στη φύση τους. Αυτές ήταν μερικές από τις σκέψεις που κόντεψαν να με τρελάνουν, εκείνες τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου.
Όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα αγρίευαν. Διαδηλώσεις, πορείες, συγκεντρώσεις για το θέμα της Μάσκας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα χάος που σου έβαζε το μαχαίρι στο λαιμό ρωτώντας σε, αν θα στείλεις το παιδί σου στο σχολείο ή όχι. Κι εκεί τα πάντα ανατρέπονται! Είναι δυνατόν να κρατήσω το παιδί μου μακριά από το σχολείο; Να μη πάει καθόλου για ένα χρόνο; Το κενό, όχι μόνο το μαθησιακό αλλά κυρίως το κοινωνικό και το αναπτυξιακό, ποιος θα του το αναπληρώσει μετά;
Ημέρα του Αγιασμού και της Μάσκας
Και μόνο το γέλιο της αντάμωσης μετά από τόσους μήνες και δυσκολίες, αρκούσε να για να καταλάβω πως έπραξα σωστά. Οι περισσότεροι γονείς, με άγχος, απορίες και ερωτήσεις προς του εκπαιδευτικούς, καθόταν δικαίως σε “αναμμένα κάρβουνα”. Το κοντινό μέλλον αβέβαιο για τα σχολεία, τα παιδιά στον δικό τους ανέμελο μικρόκοσμο και οι γονείς είτε να αντιστέκονται στο μέτρο με κάθε τρόπο -λογικό ή όχι-, είτε απλά να μένουν σιωπηλοί με ένα σωρό ανησυχίες να τους τριβελίζουν τα μυαλά. Και οι μέρες περνούσαν όπως κανένας δε μπορούσε να το φανταστεί. Οι μάσκες έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας. Οι βασικοί κανόνες για τη χρήση της, εμφυτεύτηκαν στα μικρά κεφαλάκια τους. Και το αποτέλεσμα; Tα παιδιά να κάνουν σωστή χρήση μάσκας. Καλύτερα από τους μεγάλους! Γιατί τα παιδιά μαθαίνουν πιο εύκολα από εμάς, έχουν θέληση και υπομονή, κάτι που εμείς δεν υπολογίσαμε για τα παιδιά μας.
Ανεξαρτήτως κρουσμάτων που εμφανίστηκαν στα σχολεία σε όλη τη χώρα, από ότι φαίνεται η μάσκα ούτε μπορεί να σταματήσει τον ιό, αλλά ούτε και να προκαλέσει όλα αυτά τα πελώρια ψυχολογικά προβλήματα που επικαλέστηκαν διάφοροι. Είναι απλώς κάτι που ήρθε για να κάνει τα παιδιά μας σοφότερα, με αμέριστη την ευθύνη της υπευθυνότητας και να μας δείξει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή…
Διαβάστε επίσης:
- Όταν η νοσοκόμα Ratched αποκαλύπτει το παρελθόν της
- Συζητώντας Για Την Αναπηρία Με Την Ψυχολόγο Μαρία Σγούρου
- Ένα Μισό Καλοκαίρι… Ένα Αξέχαστο Καλοκαίρι!
