Ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για μία ταινία που βγήκε πριν αρκετό καιρό, συγκεκριμένα το 2009, και έκτοτε έχει προβληματίσει κοινό και κριτικούς. Αυτή η ταινία δεν είναι άλλη από το 500 days of Summer που μετά από 10 χρόνια εξακολουθεί να προβάλλεται και να διχάζει τους θεατές. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;
Η υπόθεση είναι η εξής: Ο Τομ (Gordon-Levitt) αθεράπευτα ρομαντικός συναντά και ερωτεύεται την Σάμμερ (Zooey Deschanel) που δεν πιστεύει στον έρωτα και είναι δύσπιστη με τις σχέσεις. Ο Τομ παρόλα αυτά δεν πτοείται και προσπαθεί αδιάκοπα να κερδίσει την καρδία της Σάμμερ χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η ιστορία αποτελεί κλασσική ρομαντική κομεντί με μία ωστόσο μικρή διαφορά :Αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Αγόρι ερωτεύεται κορίτσι. Αλλά το κορίτσι όχι.
Αυτό είναι πάνω – κάτω το story και αδιαμφισβήτητα αν έχεις δει την ταινία στο τέλος,έστω και ασυνείδητα,θα έχεις ταχθεί με έναν από τους δύο πρωταγωνιστές, είτε με τον ρομαντικό Τομ είτε με την ανεξάρτητη Σάμμερ. Έτσι δημιουργούνται θα έλεγε κανείς δύο στρατόπεδα όπου η πλειονότητα τάσσεται με τον δύστιχο Τομ που τον απέρριψε η άκαρδη Σάμμερ.
Η πραγματικότητα ωστόσο είναι λίγο διαφορετική. Καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας βλέπουμε την οπτική γωνία του Τομ. Γνωρίζουμε την Σάμμερ μόνο μέσα από τα δικά του μάτια, ό,τι γνωρίζουμε για αυτή είναι μέσα από την γνωριμία της με τον Τομ. Δεν υπάρχει μια σκηνή όπου η Σάμμερ είναι μόνη της και δεν είναι κάπου ο Τομ να την παρακολουθεί και να πλάθει στο μυαλό του φαντασιώσεις που δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε ποτέ πραγματικά την Σάμμερ γιατί δεν μας μιλάει ποτέ ευθέως αλλά αποκλειστικά μέσω από το πρίσμα του Τομ. Και ο Τομ με την σειρά του πλάθει στο μυαλό του μια εξιδανικευμένη εικόνα της Σάμμερ, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπο της όλα τα στοιχεία που αποτελούν για αυτόν το τέλειο. Και αντίστοιχα όταν η Σάμμερ δεν ανταποκρίνεται στα συναισθήματα του Τομ μεταπίπτει από υπέροχη και αψεγάδιαστη σε σκληρή και αναίσθητη.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως η Σάμμερ είναι ένας ακόμη άνθρωπος με τα δικά του βιώματα και τις δικές του επιλογές που κάνει λάθη και προσπαθεί και αυτή να βρει έναν άνθρωπο που θα ταιριάζει στις δικές της προτιμήσεις και ανάγκες. Δεν είναι αυτό το maniac pixie dream girl που ο Τομ τόσο έντονα θέλει να πιστεύει.
Έτσι την επόμενη φορά που θα επιλέξεις να δεις αυτή τη ταινία και να συμπονέσεις τον ατυχή Τομ που ήταν τρελά ερωτευμένος αλλά δυστυχώς τα αισθήματά του δεν βρήκαν ανταπόκριση, σκέψου την Σάμμερ που αδίκως “έφαγε” τόσο hate καθώς το μόνο που έκανε ήταν να είναι άνθρωπος.
