Φρίντα Κάλο, Viva la vida! Ένας όμορφος άνθρωπος

Αγαπημένα μου πλάσματα,

Φρίντα Κάλο! Ας σκεφτούμε λίγο την ομορφιά! Αλήθεια, τι είναι όμορφο; Πώς αντιλαμβανόμαστε την ομορφιά και πώς έχει διαμορφωθεί αυτή η έννοια μέσα στα χρόνια; Τετριμμένο ε; Ο Πίνο Κακούτσι στο Φρίντα Κάλο, Viva la vida! μας προσφέρει ένα παράθυρο στο μυαλό της ζωγράφου και μια αφορμή να αναρωτηθούμε πολλά.

Ένας μονόλογος

Λατρεύω την Κάλο γιατί λατρεύω τα χρώματα και γιατί θαυμάζω την ιστορία της. Οπότε ήταν σχεδόν σίγουρο να αγαπήσω και αυτό το μικρό βιβλιαράκι. Ο Κακούτσι γράφει ουσιαστικά έναν μονόλογο για την Φρίντα Κάλο. Τα λέει όλα, για την τέχνη και τους φρικτούς της πόνους, για το ατύχημα, για τον Ριβέρα και τον Τρότσκι, για το κόμμα και το Γαλάζιο Σπίτι. Είναι οι πιο κρυφές σκέψεις της Κάλο μαζί με κάποια γεγονότα. Η ίδια έλεγε πως είναι «δολοφονημένη από τη ζωή»…

Όσα περισσότερα χρώματα μπορούσε να βάλει στους πίνακές της τόσο καλύτερα. Και όσο περισσότερα μπιχλιμπίδια μπορούσε να φορέσει τόσο το καλύτερο. Λένε, πως όταν η Φρίντα ήταν καθηλωμένη από το ατύχημα που είχε, το μόνο που την κράτησε ήταν η ζωγραφική. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της υπέφερε από πόνους σε όλο της το σώμα. Ήταν όμως ένας άνθρωπος που στεκόταν στα πόδια της με τον δικό της τρόπο. Στήριζε τα πιστεύω της με όποιο κόστος κι αν έφερναν μαζί, και αυτό αν μη τι άλλο την κάνει αξιοσέβαστη -τουλάχιστον.

Η τέχνη

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που είδα έναν πίνακά της Κάλο. Τον κοιτούσα για ώρα και προσπαθούσα να αποφασίσω αν μου αρέσει ή όχι. Ήταν ο πίνακας που φαίνεται στη φωτογραφία του άρθρου. Δεν είναι όμορφος με τη συμβατική έννοια. Δεν είναι όμως και άσχημος. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το δίπολο για την Κάλο νομίζω. Ο Μπρετόν είχε πει για την Φρίντα και την τέχνη της ότι είναι «μια βόμβα τυλιγμένη σε μεταξωτή κορδέλα». Θεωρώ πως είναι από τα πιο εύστοχα που έχω ακούσει.

Αν αγαπάτε την Κάλο είναι εξήντα υπέροχες σελίδες και κάτι! Όμορφες λέξεις βαλμένες η μια δίπλα στην άλλη μας ταξιδεύουν στο Μεξικό και την Φρίντα όπως κάνει ο αγαπημένος Κακούτσι. Αν πάλι όχι, σίγουρα θα ξέρετε κάποιον που αγαπά ή μπορεί να αγαπήσει την Φρίντα.

Viva la vida και όλα θα πάνε καλά!

P.Cacucci, Φρίντα Κάλο, Viva la vida!, εκδ. Άγρα

Τα φιλιά μου,

Ελένη

Υ.Γ.1. Ο πίνακας λέγεται The two Fridas ή Οι δυο Φρίντες, όποιο σας αρέσει το κρατάτε. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θα τον βάλω στο καθιστικό ή στην κουζίνα.

Υ.Γ.2. Σας έχω και ταινία Frida (2002) του J.Taymor. Πολύ καλή! Βέβαια, διαβάστε και καμιά γραμμή, δεν βλάπτει. Και αν χάσετε κάποια βιβλία, εδώ είναι μερικά

Παρόμοια άρθρα:

• The Librarian of Auschwitz. Εμπρός πίσω! και
• Νυχτερινά: Για περισσότερο φως
• Το κίνημα του Φωβισμού και η επιρροή του στην τέχνη

Βρείτε μας σε Facebook και Instagram για περισσότερη έμπνευση

Giving Sight by Beasty-Press