Μόλις διαβάσεις αυτή τη παράγραφο θέλω να κλείσεις τα μάτια σου και να φανταστείς μια μπανάνα. Να δεις το κατακίτρινο χρώμα της, να μυρίσεις την εξωτική μυρωδιά της και να την ξεφλουδίσεις. Μετά από πέντε δευτερόλεπτα άνοιξε τα μάτια σου.
Έγινες μπανάνα;
Μάλλον όχι. Γιατί λοιπόν να μπορείς να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος την ευτυχία σου; Γιατί να μπορείς να μεταβείς από μία κατάσταση σε μια άλλη απλά επειδή το θες;
Η απάντηση είναι πως δε μπορείς να το κάνεις αυτό, αν δε δουλέψεις με άλλα πράγματα μέσα σου πρώτα. Ακόμα ωστόσο και αν φτάσεις στο σημείο που θα πεις πως είμαι εντάξει με τον εαυτό μου, θέτω στόχους, τους πετυχαίνω και εξελίσσομαι σε αυτό που έχω φανταστεί για ‘μενα, είσαι ευτυχισμένος;
Όχι. Είσαι χαρούμενος.
Η διαφορά των δύο εννοιών είναι πως η χαρά είναι κάτι παροδικό, κάτι εφήμερο. Ντοπαριζόμαστε για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μετά μας περνάει. Η ευτυχία είναι ένα κλίμα που μας περιβάλλει, που αλλάζει την οπτική μας για όσα συμβαίνουν γύρω μας σε βαθμό να νιώθουμε πως μπορούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο. Τώρα θα σου κάνω μια ακόμα ερώτηση:
Πότε ήσουν τελευταία φορά ευτυχισμένος;
Ό,τι και αν σκέφτηκες, χαίρομαι για ‘σενα. Ενδεχομένως σου χρειαζόταν μια στιγμή ηρεμίας μέσα στη μέρα, ακόμα και αν ήταν μέσω του παρελθόντος ή (good for you) του παρόντος. Κατά πάσα πιθανότητα σε αυτό που σου ήρθε στο μυαλό, δεν ήσουν μόνος/η.
Άρα πως θα είμαι ευτυχισμένος;
Πολύ απλά μπορείς να γίνεις, αρκεί να αναγνωρίσεις αυτά τα πράγματα στη ζωή σου που σε κάνουν ευτυχισμένο, και να μην τα συγχέεις με αυτά που σε κάνουν χαρούμενο. Τέτοια μπορεί να είναι ένα μήνυμα ή ένα βλέμμα από τον άνθρωπο σου, ή ακόμα και μια καλημέρα από κάποιον άγνωστο στο δρόμο. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι πομπώδες ή διαρκές για να κάνει το κλικ το μυαλό σου και να μπεις στο προαναφερθέν mood. Πάντως ό,τι και να δουλεύει για εσένα είμαι σίγουρος πως θα το καταλάβεις όταν σου συμβεί. Πρέπει απλώς να σηκώσεις το βλέμμα σου και να κοιτάξεις γύρω.
Κατάλαβες τώρα γιατί δεν μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας την ευτυχία μας;
