Exclusive Content:

Sea Power, η θάλασσα και η επέκεινα χώρα

Το From the Sea to the Land Beyond των British Sea Power ξεκινά σαν μια ανάδυση από τη θάλασσα, σαν ένα ταξίδι που αρχίζει από το τέλος του, από τη βύθιση, και κατευθύνεται προς μια άγνωστη στεριά.

There is nothing. Only warm, primordial blackness. Your conscience ferments in it — no larger than a single grain of malt. You don’t have to do anything anymore. Ever.

Από το indie punk ντεμπούτο τους, The Decline of Sea Power, μέχρι την αίθουσα χωρού της Βαλχάλα και τις μηχανές της ευτυχίας που ακολούθησαν στο ίδιο θορυβώδες και δυναμικό, ενίοτε μεταφυσικό, πνεύμα αλλά και μέχρι τη στροφή τους στα μετα-αποκαλυπτικά χωράφια της post-rock, ιδίως με το Sea of Brass, οι Sea Power έχουν δημιουργήσει μια πολυποίκιλη πορεία, με πολλές επιρροές, ανοίγματα και βουτιές στο υποβρύχιο ασυνείδητο. Ανάμεσα σε μια σειρά από σταθμούς, ξεχωρίζω τις δισκογραφικές απόπειρες που προέκυψαν από συνεργασίες και διαλόγους με άλλα έργα τέχνης, συγκεκριμένα τα Man of Aran και From the Sea to the Land Beyond.

From the Sound to the Screen Beyond

British Sea Power
Πηγή εικόνας: juzi0.com

Γνωστοί για τη στενή επαφή και αγάπη τους για το φυσικό τοπίο (στα καλύτερά τους, τοποθετούνται κάπου κοντά στους Sigur Rós και ελπίζουμε να τους δούμε, σαν τους τελευταίους, να παίζουν μουσικές κοντά σε παγωμένα φαράγγια), οι Sea Power έχουν επιλέξει και επιλεχθεί να επενδύσουν ντοκιμαντέρ για τη φύση. Το Man of Aran (2009) αποτελεί εναλλακτική τους πρόταση μουσικής επένδυσης του ομότιτλου docufiction του 1934. Το έργο του Ιρλαδού Robert J. Flaherty σκιαγραφεί την καθημερινότητα της ζωής των κατοίκων των νησιών Άραν.

Το From the Sea to the Land Beyond (2013) αποτελεί αντίστοιχο εγχείρημα, για ένα ντοκιμαντέρ επίσης του 2013, με τον ίδιο τίτλο. Δημιούργημα της Penny Woolcock και του BBC, εξερευνά την ιστορία της Βρετανικής ακτογραμμής κατά την τελευταία εκατονταετία, συμπεριλαμβάνοντας κοινωνιολογικές οπτικές, τη ζωή εν καιρό πολέμου και ειρήνης, την ιστορία των γυναικών, του ψαρέματος, της κατασκευής πλοίων. Τα κομμάτια του άλμπουμ, αν και γράφτηκαν για να συνοδέψουν το ντοκιμαντέρ, αποτελούν καθαυτά έργα που χρήζουν εκτίμησης, ανάλυσης, απόλαυσης και που ως μέρη ενός όλου συνθέτουν ένα άλμπουμ – εμπειρία, ίσως ένα είδος μουσικής που τολμώ να αποκαλέσω καλοκαιρινή post-rock.

From the Sea to the Land Beyond

Πηγή εικόνας: mondo-digital.com

Το άλμπουμ των Sea Power ξεκινά σαν μια ανάδυση από τη θάλασσα, σαν ένα ταξίδι που αρχίζει από το τέλος του, από τη βύθιση, και κατευθύνεται προς μια άγνωστη στεριά. Το πρώτο κομμάτι, ομότιτλο, μας προϊδεάζει πως ο δίσκος αποτελεί ένα οδοιπορικό με εκκίνηση την λήθη, που ακολουθεί εσωτερικά θαλάσσια μονοπάτια, βαλτότοπους, άγνωστα νησιά, άγνωστα πουλιά και, φυσικά, άγνωστο προορισμό. Η μελωδική κιθάρα, τα ονειρικά πλήκτρα και η ελπιδοφόρα τρομπέτα που συνεχίζουν και στο Remarkable Diving Feat έρχονται να σβήσουν όλα σου τα άγχη, τους φόβους, τις ανησυχίες… όλες σου τις αναμνήσεις. Αυτή είναι μια καινούρια αρχή ασυνείδητης εξερεύνησης, ένα κυνήγι θησαυρού. Και έπειτα, οι εκρήξεις ανάμεσα στους ήχους των κυμάτων της ακτής, στο τέλος του Strange Sports.

Το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ της μπάντας, The Decline of Sea Power, συνοδεύεται από την εξής φράση:

We ourselves may be loved only for a brief time… Even so, that will suffice… There is a land for the living and there is a land for the dead…

Πρόκειται για απόσπασμα από το βιβλίο The Bridge of San Luis Rey, του Thornton Wilder και φαίνεται πως ταιριάζει απόλυτα στο υπαρξιακό μεσοδιάστημα, στο κενό μεταξύ ζωντανών και νεκρών, ανάμνησης και πραγματικότητας, παρελθόντος και μέλλοντος, το οποίο διαχέεται σε όλο το From the Sea to the Land Beyond.

“It’s a cruel world/ Fall in love/ Don’t fall in love”

Η αναζήτηση νοήματος σε έναν κόσμο στα πρόθυρα της αποκάλυψης αναδύεται σε μερικά από τα πιο δυναμικά κομμάτια, ξεκινώντας από το Heroines of the Cliff, με την κορύφωση να εντοπίζεται στο Suffragette Riots, κομμάτια που έχουν γραφτεί για το φεμινιστικό κομμάτι της ιστορίας των Βρετανικών ακτών, αλλά που φαίνεται να έχουν βαθύ εσωτερικό υπόβαθρο. Να αγαπήσουμε; Να αγαπηθούμε; Προλαβαίνουμε; Αρκεί; To Heatwave έρχεται και σε γεμίζει με ζεστούς ήχους καύσωνα πριν προλάβεις να απαντήσεις. Το είδος του καύσωνα που σε ξυπνάει στις 3:44 το πρωί και συνοδεύεται από απόκοσμους ήχους γλάρων που μέσα από το όνειρο που πριν λίγο έβλεπες έχουν εικονογραφηθεί στο μυαλό σου σαν ήχοι εξωτικών πουλιών και μακρινών ακτών.

Disco Elysium, 2019, ελαιογραφία σε pixels
British Sea Power
Πηγή εικόνας: twitter.com

Καθώς προχωράμε στα βάθη του άλμπουμ των Sea Power, ένας ολόκληρος κόσμος αρχίζει να παίρνει μορφή. Η ζωή στις ακτές, όχι τις Βρετανικές, αλλά μάλλον κάποιου άλλους είδους ακτές, κάπου μακριά, αποκτά ιστορία και πλαίσιο. Το Be Your Mighty Sparrow? ξεκινά με ένα ηχητικό αρχείο σαν από παλιό και ξεχασμένο δελτίο ειδήσεων:

[Everyone wanted to make them welcome in the empire’s capital and show them the admiration and regard they had won in Britain by their magnificent effort during the war]

Μέσω ενός μεταβατικού Berth 24, που έχει πάρει το όνομά του από ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους του ’50 για τη ζωή των ναυτικών στη Σουηδία, φτάνουμε στο πιο δυναμικό κομμάτι του άλμπουμ. Το Red Rock Riviera αποτελεί και το μοναδικό τραγούδι του άλμπουμ που ακούγεται στο Disco Elysium, ένα RPG παιχνίδι του 2019, του οποίου τη μουσική επένδυση ανέλαβαν οι Sea Power, εντάσσοντας ήδη υπάρχοντα κομμάτια τους και συνθέτοντας νέα.

Στο Disco Elysium, ο παίκτης ξεκινά ως ένας αλκοολικός αστυνομικός χωρίς καμία απολύτως ανάμνηση, ο οποίος στην πορεία σταδιακά ανακαλύπτει το παρελθόν του και την πολιτική κατάσταση του κόσμου γύρω του. Όπως παραπέμπει και το όνομα του παιχνιδιού, ο κεντρικός χαρακτήρας έχει δημιουργήσει ενός είδους διαστρεβλωμένα Ηλύσια Πεδία στο νου του, όπου ζει σε διαρκή λήθη και ενδίδει σε κάθε είδους προσωρινές απολαύσεις, προκειμένου να ξεφύγει από τον εαυτό του και το παρελθόν του. Πρόκειται για μια ιδέα πολύ κεντρική στο From the Sea to the Land Beyond –να μην χρειάζεται να κάνεις τίποτα πλέον.

Bonjour Copains

Τελικά, το άλμπουμ είναι μια διαδρομή που ακροβατεί στο μεταίχμιο -πολλών ιδεών και πραγμάτων. Αλλά είναι και μια ερώτηση. Είναι καλύτερο να ξεχνάμε; Τα media και, για να φέρουμε ένα πρόσφατο αγαπημένο παράδειγμα, το άνιμε Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba, έχει θέσει το ερώτημα του τι είναι καλύτερο. Να ζούμε σε ένα εξιδανικευτικό όνειρο ή να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα. Και, ακόμα κι αν επιλέξουμε το δεύτερο, είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να το κάνουμε;


Παρόμοια άρθρα:

Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε FacebookInstagram και Spotify.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project

Χαρά Παπαδάτου
Χαρά Παπαδάτου
Σπουδάζει στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Το Spotify της είναι μονίμως ανοιχτό, παίζοντας οτιδήποτε από post-punk, μέχρι shoegaze, και post-rock/ darkwave. Καταβροχθίζει ταινίες, σειρές, άνιμε, μάνγκα και βιβλία, μη έχοντας αποφασίσει τι θέλει να κάνει στη ζωή της. Αγαπημένο ρόφημα ο καφές και αγαπημένο μπαχαρικό η κανέλα.

Latest Articles

Διάβασε επίσης...