Αν είσαι early bird καταλαβαίνεις την ιεροτελεστία που αποτελεί ο πρωινός καφές. Είτε προτιμάς ελληνικό σκέτο σε παράλογα μεγάλη κούπα, είτε το γούστο σου σε ταξιδεύει προς Γαλλία μεριά, ο πρώτος καφές της μέρας είναι μια διαδικασία που δεν πρέπει να παραλείπεις.
Αλλά γιατί;
Προσωπικά ο καφές δεν με ξυπνάει, κάτι που έμαθα πως ισχύει για πολλούς. Είναι πλέον απλά μια αγαπημένη συνήθεια που συνοδεύει το ξύπνημα των 5.30 το πρωί και μου δίνει την ψυχική δύναμη να κάνω όσα έχει το πρόγραμμα μου. Με αυτό το σκεπτικό, γιατί δεν πίνουμε απλά νερό; Γιατί πολύ απλά, ο καφές δεν είναι ένα απλό ρόφημα. Ακόμα και το να φτιάξεις καφέ είναι μια καλά μελετημένη αλληλουχία κινήσεων που σε βάζει σε εγρήγορση. Έχεις καεί από μπρίκι επειδή ήσουν νυσταγμένος και δε πρόσεχες; Είδες πως ξύπνησες αμέσως μετά;
Δεν είναι μόνο η γεύση.
Μόνο και μόνο η μυρωδιά του καλοαλεσμένου καφέ είναι μαγευτική. Κάθε γουλιά πρέπει να ακολουθεί μια γερή εισπνοή από το καυτό αυτό ρόφημα. Ειδικά το χειμώνα ο καφές δρα σαν αγχολυτικό, σαν μόνωση από το κρύο που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσεις μόλις βγεις από το σπίτι.
Συχνά τείνουμε να συνδέουμε τον καφέ με τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας. Είναι σαν ένα διάλειμμα από το παρόν, απλά για να επισκεφτούμε μια περασμένη (ενδεχομένως καλύτερη) εποχή. Ίσως επειδή τα ραντεβού μας ήταν “για καφέ”, άσχετα αν πήραμε κάτι άλλο. Ίσως πάλι επειδή την ώρα του πρώτου μας καφέ είμαστε χαλαροί και έχουμε χρόνο να νιώσουμε, και όχι απλά να σκεφτούμε.
Το πιο ρομαντικό δώρο.
Καλές οι σοκολάτες, ωραία και τα λουλούδια. Αλλά η κίνηση του να πάρεις στο άτομο που σε ενδιαφέρει (ή απλά σε κάποιον άγνωστο) τον καφέ της αρεσκείας του θα του φανεί αξέχαστη. Είναι ένα δώρο οικονομικό, που θα κάνει κλικ στα κομμάτια του εγκεφάλου του που θα τον μεταφέρουν στο δικό του “πρωινό ξύπνημα”. Εκτός κι αν πίνει μόνο τσάι, οπότε εκεί υπάρχει θέμα.
