Καθότι παιδί των 90ς (Το 95′ στις καθυστερήσεις δηλαδή) έχω προλάβει επικά παιδικά στην τηλεόραση (είχαμε φυσικά και το ALTER με τα Μικομαο). Έφτασε λοιπόν η ώρα να έρθει η νοσταλγία στην ψυχούλα όλων μας με τρείς από τις ωραίες(;) σειρές που βλέπαμε τα μεσημέρια και μας κρατούσαν συντροφιά στο φαγητό.
Ανυπότακτες καρδιές
Η Μαρίζα, ο Πάμπλο, η Μια και ο Μανουέλ έζησαν το όνειρο μου. Ήταν εσώκλειστοι σε ιδιωτικό σχολείο (Elite way school). Έρωτες, τσακωμοί, ευτράπελα και εφηβική τρέλα. Η ελίτ του σχολείου δεν δεχόταν εύκολα όσους ήταν με υποτροφία εκεί -ατιμοι πελούσιοι- και τους κάναν την ζωή δύσκολη. Όμως κάποια στιγμή συσπειρώνονται όλοι μαζί για να ξεκινήσουν την δική τους επανάσταση ενάντια στο σύστημα του σχολείου τους. Δεν θυμάμαι το τέλος γιατί κανείς έτσι και αλλιώς δεν το θυμάται. Αυτό που ξέρω είναι ότι η Μία ( Λουιζιάνα Λοπιλατο ) ήταν ο έρωτας κάθε πιτσιρικά και ο Μανουέλ (Φελίπε Κολόμπο) τα είχε ως δια μαγείας με όλα τα κοριτσόπουλα της τάξης μου και ας μην το ήξερε ο ίδιος σιγά.
Και θέτω το εξής ερώτημα: Η Καμίλα Μπορντοναμπα (Μαρίζα) γιατί δεν μου απάντησε ποτέ όταν την πήρα από το καρτοτηλέφωνο στον αριθμό που είχε στο περιοδικό; Τα λεφτά μας πίσω κύριοι.
Τσικιτίτας
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα ορφανοτροφείο όπου οι μικροί μας φίλοι περνούν στην εφηβεία και τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά καθώς αλλάζουν οι σκέψεις και οι ανάγκες τους . Η υπεύθυνη του ορφανοτροφείου τους δίνει το “Βιβλίο της ζωής”. Όπου εκεί καλούνται να γράφουν τις σκέψεις τους και τα όνειρα τους . Όχι μην αγχώνεστε φυσικά και υπήρξε ο κλασσικός εφηβικός έρωτας όπου μάλιστα ο Αλέχο “μεταμορφώνεται” σε Μανουέλ (τον και καλά δίδυμο αδερφό του ) για να κερδίσει την καρδιά της Μπελέν.
Εμείς ότι πιο κοντά σε Βιβλίο της Ζωής είχαμε το ημερολόγιο της Μαρούλας που γράφαμε ότι θέλουμε να γίνουν Σπάιντερμαν (Αν η Μάρβελ βλέπει είμαι έτοιμος για συμβόλαιο)
Ατρόμητοι
Όλε ολα όλε ολα όλε ολα Ατρόμητοι
Κάπου εδώ σταμάτησα να το τραγουδήσω όλο και συνεχίζω . Αυτά τα παιδιά στην Αργεντινή με συντρόφευαν εν ώρα φαγητού και με “κοροϊδευαν” ότι θα γίνω πρωταθλητής στο ποδόσφαιρο σάλας -που δεν ήξερα καν το είναι , νόμιζα ότι απλώς παίζανε μπάλα σε κλειστό γήπεδο. Ένας προπονητής λοιπόν (γεια σας κύριε Λουτσερο) μαζεύει τα αγόρια της γειτονιάς και φτιάχνουν μια ομάδα ποδοσφαίρου.
Ο Αλφόνσο που ήταν ο κακός πατριός του Γκαστόνε τους βάζει συνεχώς εμπόδια. Ο μικρός Ταρουσα όμως εμφανίζεται και βοηθάει την ομάδα με την διαστημική μπαλαρα που παίζει. Τα κορίτσια βοηθούν τα μέγιστα την ομάδα τους και όλοι μαζί γίνονται μια γροθιά. Πέραν αυτής της συγκίνησης, η σειρά φρόντισε να αποτελειώσει όταν ο κύριος Λουτσερο άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο .Τελικά δεν έγινα αθλητής ποδοσφαίρου σάλας (ούτε καν κανονικού) . Έχω κρατήσει επαφή όμως παίζοντας που και που κάνα στοίχημα ελπίζοντας κάποιος αντίστοιχος Ταρουσα να με πάει ταμείο .(Τζογαδόρους μας κατάντησαν οι Αργεντινοί)
Και επειδή νοσταλγήσαμε που νοσταλγήσαμε πάω να δω κάνα επεισόδιο στο YouTube
