“Η αυθεντική ποίηση μπορεί να αρέσει προτού γίνει κατανοητή” είχε πει ο T.S. Eliot. Πόσες φορές δεν αγαπήσαμε έναν στίχο ή ένα ποίημα για τις λέξεις του ή για τον ήχο που έκρυβε. Πολύ μετά το φέραμε στο νου μας και καταλάβαμε κάτι από αυτά που έκρυβε. Στην κατηγορία της όμορφης ποίησης, που πρώτα την αισθάνεσαι και μετά την καταλαβαίνεις ή καλύτερα, που πρέπει να την αισθανθείς για να την καταλάβεις, ανήκει και η ποιητική συλλογή “Γιατί αυτοκτόνησε ο Μπενερτζή” του Ναζίμ Χικμέτ
Καταλαβαίνεις ότι αυτό το βιβλίο διαφέρει. Στις πρώτες σελίδες ο ποιητής αποκαλεί τους ήρωες “νιό” (παλικάρι) και “γυναίκα”. Διαλέγει στην αρχή να μην τους δώσει συγκεκριμένο όνομα και πάνω στην ανωνυμία τους βασίζει τον έρωτα. Ένα φαινόμενο επίσης γενικό. Δυο άνθρωποι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον. Στο δεύτερο κεφάλαιο μαθαίνουμε το όνομα του άντρα, Μπενερτζής και το θέμα γίνεται πιο συγκριμένο: η αντίσταση. Όλη η ποιητική συλλογή αναφέρεται στον ρόλο του στην επανάσταση. Η εξιστόρηση της ιστορίας όμως γίνεται μέσα από ποιήματα. Τα ποιήματα αυτά είναι σε ελεύθερο στίχο και εντάσσονται στο ρεύμα του μοντερνισμού.
Ανάμεσα στα ποιήματα υπάρχουν και πεζά, τα οποία είναι αφηγήσεις του Ναζίμ, που έχει βάλει το καπέλο του αφηγητή. Σου μιλάει σε β’ ενικό πρόσωπο πράγμα που σε κάνει να πιστεύεις ότι τον έχεις δίπλα σου. Το βιβλίο είναι χωρισμένο νοητικά σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος έχει τέσσερα κεφάλαια, το δεύτερο έχει δύο κεφάλαια ενώ το τελευταίο μόνο ένα. Στο τέλος του βιβλίου σου αποσαφηνίζει την διαλογή των κεφαλαίων. Επίσης υπάρχει έντονος διάλογος και περιγραφή. Με λίγα λόγια φαίνεται η μαεστρία του ποιητή τόσο στον τρόπο που χώρισε την ποιητική συλλογή όσο και στους τρόπους αφηγήσεις που χρησιμοποίησε
Σου δίνει την αίσθηση πως παρακολουθείς ταινία. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις το κάθε ποίημα και πολλά από τα γεγονότα πρέπει να φτάσεις στο τέλος για να τα αντιληφθείς. Παρ’ όλα αυτά είναι τόσο όμορφα τα ποιήματα που καταφέρνουν και σου προκαλούν συναισθήματα. Το θέμα, καταλαβαίνεις στο τέλος δεν είναι απλά η επανάσταση αλλά η ελάχιστη επιρροή που έχει στην πραγματικότητα ο άνθρωπος πάνω στην ιστορία. Για να εκφράσει την δίνη της επανάστασης και την μικρότητα του ανθρώπου χρησιμοποίησε την ποίηση την πιο λεπτή έκφραση της λογοτεχνίας.
