Ας μιλήσουμε για Ομοφοβία

Σταματήστε ότι κάνετε και ας μιλήσουμε για Ομοφοβία. Νομίζετε ότι δεν υπάρχει; Ότι επειδή ζούμε στον 21ο αιώνα, δεν ζει και ανάμεσα μας; Κάνετε λάθος! Εξάλλου, σαν σήμερα 17 Μαΐου του 1990 η ομοφυλοφιλία, ΈΠΑΨΕ ΝΑ ΘΕΩΡΕΊΤΑΙ ΑΣΘΈΝΕΙΑ, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (αν και ακόμα και σήμερα σε 40 τουλάχιστον χώρες άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα)… Μάλιστα… Η αγάπη, ο έρωτας και η έλξη με “διαφορετική ματιά”, ήταν μάλλον αρρώστια… Πολλοί είναι εκείνοι που το θεωρούν ακόμη αρρώστια. Το έχω ακούσει, πάνω σε μια λεκτική επίθεση, στη πλατεία στο Μοναστηράκι.

17 Μαΐου και Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας. Στην έννοια της ομοφοβίας, συμπεριλαμβάνονται η αποστροφή και οι διακρίσεις με άξονα τον σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά και σε βάρος των LGBTQI+ ατόμων. Η ομοφοβία εν ευρεία έννοια σχετίζεται με το σύνολο των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και όχι αποκλειστικά με τα ομοφυλόφιλα άτομα.

Οι συνηθέστερες εκφράσεις της ομοφοβίας, εξωτερικεύονται με εχθρότητα και αποδοκιμασία στα ομοφυλόφιλα άτομα και αφορά τη συμπεριφοράς τους, τις απόψεις τους και τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Δεν απουσιάζουν και οι περιπτώσεις, όπου η ομοφοβία εκδηλώνεται πολύ επικίνδυνα, με πράξεις μίσους, λεκτική ή σωματική βία, ξυλοδαρμούς ή ακόμη και φόνους.

Δεν φταίνε οι ομοφοβικοί. Φταίει η έλλειψη παιδείας και τα κάποια μυαλά, που έχουν μείνει πίσω και εκφράζουν ελεύθερα τις ρατσιστικές- σεξιστικές απόψεις τους. Φταίει το σχολείο, που δεν μαθαίνει το σεβασμό και την αγκαλιά στη διαφορετική αγάπη και προτίμηση. Φταίει ο καθένας ξεχωριστά, που μπορεί να μη δεχτεί να ακούσει την άλλη μεριά, γιατί φοβάται και δεν το θεωρεί φυσιολογικό και φτύνει μετά τον κόρφο του, ψιθυρίζοντας “μακριά από εμάς”… Φταίει η κοινωνία που προωθεί ορισμένες φορές, στενόμυαλες απόψεις.

Η ομοφοβία κάποιες φορές κρύβεται, πίσω από τη φράση που ξεκινά κάπως έτσι: “Δεν είμαι ομοφοβικός, ΑΛΛΑ…” Αλλά τι; Δεν δέχεσαι να βλέπεις ένα gay ζευγάρι να κρατιέται χέρι- χέρι; Δεν θεωρείς πρέπων να γίνεται αλλαγή φύλου, όταν ο άνθρωπος που κουβαλά αυτό το σώμα, νιώθει εγκλωβισμένος; Δεν είναι ηθικό ένα παιδί να μεγαλώνει μαζί με δυο μαμάδες ή δυο μπαμπάδες; Αλήθεια, υπάρχει κάποιος νόμος που να λέει ότι τα ετερόφυλα ζευγάρια ανατρέφουν σωστά ένα παιδί; Γιατί και ξυλοδαρμούς και βιασμούς και γενική κακοποίηση παιδιών έχουμε δει και ακούσει από οικογένειες που δημιουργήθηκε από ετερόφυλους γονείς. Μήπως δυο μαμάδες ή δυο μπαμπάδες θα δώσουν λιγότερη αγάπη και φροντίδα σε ένα μικρό παιδί; Είναι αμαρτία, να παραδέχεσαι τον έρωτα σου και να θες να το επισημοποιήσεις, επειδή είστε το ίδιο φύλο και η οικογένεια, η κοινωνία, κάποιος άγραφος νόμος σε δείχνει με το δάχτυλο και το απαγορεύει;

Μη κρίνεις χωρίς να ξέρεις. Κατέβασε το δάχτυλο, δεν έχεις το δικαίωμα! Η αγάπη είναι αγάπη και δεν γνωρίζει από νόμους, φραγμούς, σωστό και λάθος. Όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτήν. Και πριν τολμήσεις να κρίνεις, μπες στη θέση των ανθρώπων που καταπιέζονται και δεν ζουν τον έρωτα όπως θέλουν, αναγκασμένοι να λένε ψέματα και να υποκρίνονται. Η αγάπη είναι αγάπη, δεν αλλάζει. Δεν υπάρχει κάποιο ελάττωμα ή “κουσούρι” πάνω της, μόνο κάποιοι μικροί εγκέφαλοι. Είναι το πιο αγνό συναίσθημα στον κόσμο, μη το κρίνεις.

Υ.Γ: Αν θες να μιλήσεις, να συμβουλευτείς, να σου φύγει κάποιο βάρος, τότε κάλεσε:στον οργανισμό ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ στο 11528.

Παρόμοια άρθρα

• Καταναλωτισμός: Συνήθεια ή επιλογή;
• Αγοραφοβία: ο πανικός του συνωστισμού
• Καταστροφολογία εν έτει 2020

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project