Η γραφή του Κώστα Ταχτσή πάντα με γοήτευε. Το πρώτο βιβλίο του που διάβασα ήταν Το Τρίτο Στεφάνι. Ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και συναίσθημα. Ένα βιβλίο που με ταξίδεψε σε μια άλλη εποχή. Παρόλο που δεν την έχω ζήσει, με γέμισε με τόσες πολλές εικόνες που ήταν λες και την βίωσα και εγώ μαζί του.
Πρόσφατα διάβασα ακόμα ένα βιβλίο αυτού του αγαπημένου συγγραφέα, Τα Ρέστα. Το βιβλίο με ταξίδεψε ξανά σε παλιότερες εποχές. Εποχές που διαφέρουν από την δική μας. Εποχές σκοτεινές και συνάμα αρκετά φωτεινές. Τα Ρέστα του Κώστα Ταχτσή είναι μια συλλογή διηγημάτων με αφηγητή και πρωταγωνιστή -όχι τόσο φανερό- τον ίδιο τον συγγραφέα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι τα διηγήματά του Ταχτσή είναι αυτοβιογραφικά, κάτι τέτοιο όμως δεν είναι ξεκάθαρο. Σίγουρα αντλεί εμπειρίες και υλικό από την ζωή του, αλλά δεν είναι σίγουρο κατά πόσο τα πρόσωπα και τα γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο αποτελούν δικά του βιώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναφορά στον πατέρα του που συναντάται σε κάποια διηγήματά του. Σε ένα από αυτά με τίτλο Ο πατέρας μου και τα παπούτσια αναφέρει ότι ίσως το πρόσωπο που αναφέρεται ως πατέρας του δεν ήταν έτσι όπως τον περιγράφει.
Τα Ρέστα
Τα Ρέστα κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά το 1972 από τις εκδόσεις Ερμής. Διαβάζοντας το βιβλίο θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει συνέχεια του μυθιστορήματος Το Τρίτο Στεφάνι. Και αυτό διότι διαβάζοντας τα διηγήματα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί βρει αρκετά πρόσωπα που μοιάζουν με τους πρωταγωνιστές από Το Τρίτο Στεφάνι. Σχεδόν όλα τα διηγήματα του Ταχτσή έχουν ως κεντρικό πυρήνα τους την πατρική φιγούρα. Όλα περιστρέφονται γύρω από μια ανδρική φιγούρα που έχει ρόλο πατέρα, συντρόφου, φίλου κ.α.
Άλλο ένα σημαντικό θέμα που θίγεται στα Ρέστα είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Πόσο δύσκολο για την εποχή που ζούσε ο Κώστας Ταχτσής ήταν κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος; Πόσο καταπιεσμένος ένιωθε, τόσο από τον οικογενειακό όσο και από τον κοινωνικό του περίγυρο; Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιζε και παίζει ακόμα η έλλειψη της αποδοχής; Γιατί πάντα η διαφορετικότητα σε όλα τα επίπεδα μας τρόμαζε και μας τρομάζει; Ίσως γιατί συνήθως αντί να κοιτάμε πως να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι, κοιτάμε πως να κάνουμε τους άλλους να είναι δυστυχισμένοι. Θεωρώντας πως πάντα εμείς είμαστε οι σωστοί.
Διαβάζοντας Τα Ρέστα ζητάς να μην τελειώσει ποτέ. Το βιβλίο διακρίνεται για την ζεστασιά και την γλαφυρότητα που αποπνέει. Κάνει τον αναγνώστη να ξεφύγει από τα καθημερινά προβλήματα και να ταξιδέψει για λίγο σε άλλες εποχές. Ωστόσο, είναι αρκετά σύντομο χωρίς περιττές περιγραφές. Διαβάζοντάς το, ο αναγνώστης μπορεί να βρει αρκετά σημεία στα οποία μπορεί να ταυτιστεί. Σίγουρα, αυτό που θα γοητεύσει τον αναγνώστη είναι το κρυφοκοίταγμα σε μια άλλη Αθήνα, σε μια άλλη γενιά που παρά τα προβλήματα και τις κακουχίες πάντα έβρισκε τον τρόπο να περνά όμορφα και να παλεύει με κάθε της δύναμη για ένα καλύτερο αύριο. Από τα διηγήματα του συγκεκριμένου βιβλίου έχω ξεχωρίσει το ομότιτλο, Τα Ρέστα, αλλά και τα Μια διπλωματική ιστορία, Λίγες πένες για το Στρατό Σωτηρίας.
Τα Ρέστα του Κώστα Ταχτσή αποτελούνται από 13 μοναδικά διηγήματα, τα οποία επανεκδόθηκαν από τις εκδόσεις Ψυχογιός το 2021. Η εν λόγω έκδοση πέρα από τα διηγήματα περιέχει και σημειώσεις του επιμελητή αλλά και επίμετρο στο οποίο αναφέρονται σημαντικά στοιχεία για την δημιουργία και την αποδοχή του βιβλίου.
Παρόμοια άρθρα:
- Έγκλημα στο Orient Express: Ένα έγκλημα με προσωπικό χαρακτήρα
- Οι εκδόσεις Ψυχογιός σου μαθαίνουν «Πώς να χαλαρώνεις»
- Όλα όσα θα ήθελες να μάθεις για το Law and Order: Special Victims Unit
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
