Καίτη Δροσίνη: «Θέλω να περάσω την αισιοδοξία, πως πάντα στο τέλος θα συμβεί κάτι καλό διαφορετικά δε θα είναι το τέλος»

Η συγγραφέας Καίτη Δροσίνη με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου «Το Μυστικό της Ταμπακιέρας» από τις εκδόσεις Ελκυστής δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Για να γράψω αυτό το βιβλίο με ώθησαν αρκετά οι προσωπικές μου εμπειρίες. Λάτρεψα και αγαπώ πολύ, τον τόπο που μεγάλωσα, το διαπιστώνει εξάλλου ο κάθε αναγνώστης στα βιβλία μου.

Η ιστορία σας βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα;

Ελάχιστα είναι τα πραγματικά γεγονότα που βασίζεται. Σε μεγάλο βαθμό, έχω περιπλέξει ιστορίες που ανήκουν στη μυθοπλασία. Ακόμη και οι ήρωες είναι πλασματικοί. Αποφεύγω τα ιστορικά γεγονότα γιατί πρέπει να είμαστε ακριβείς.

Γιατί επιλέξατε το κάστρο της Κορώνης ως κεντρικό φόντο δράσης των ηρώων σας;

Το κάστρο της Κορώνης για μένα ήταν χώρος παιχνιδιού και αναζήτησης. Το πατρικό μου βρίσκεται στην πύλη του κάστρου, επομένως το θεωρούσα ως προέκταση της αυλής μας. Από μικρή χανόμουν εντός των τειχών, περνώντας ατελείωτες ώρες εξερεύνησης.

Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να περάσετε μέσα από το βιβλίο;

Θέλω να περάσω την αισιοδοξία, πως πάντα στο τέλος θα συμβεί κάτι καλό διαφορετικά δε θα είναι το τέλος. Κοινότυπο αλλά πάντα μου άρεσε το ευτυχισμένο τέλος.

Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Ήταν κάτι που έκανα από πολύ μικρή το οποίο δεν μπορούσα να εξηγήσω. Αφιέρωνα αρκετές ώρες γράφοντας μικρούς διαλόγους και διαφορετικά παραμύθια. Θυμάμαι ακόμη τα πρώτα κειμενάκια μου, ενώ βρισκόμουν στην έκτη τάξη δημοτικού. Ήθελα να γράφω τις δικές μου ιστορίες και να δημιουργώ ήρωες από το πουθενά.

Πόσο καιρό κράτησε η συγγραφή του παρόντος βιβλίου;

Το συγκεκριμένο βιβλίο βρίσκεται στη δεύτερη έκδοσή του. Όταν το έγραφα αφιέρωσα γύρω στους έξι μήνες, ίσως ένα χρόνο κράτησε η έρευνα, δε θυμάμαι ακριβώς. Ως ιδέα όμως, βασάνιζε το μυαλό μου αρκετά χρόνια πριν…

Υπάρχει κάποιο ή κάποια συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη που επιθυμείτε να υπηρετήσετε;

Τελευταία δοκιμάζω την αστυνομική λογοτεχνία και διαπιστώνω ότι μου αρέσει πολύ. Δεν ακολουθώ όμως το ρεύμα της εποχής, προσπαθώ όσο το δυνατόν να γίνομαι πρωτότυπη, οι ιδέες μου να διαφέρουν.

Εσείς ως αναγνώστης, τι είδους βιβλία προτιμάτε; Ποια θεματολογία σας ελκύει περισσότερο και ποιο-α συγγραφέα θαυμάζετε;

Προτιμώ την κλασική λογοτεχνία. Μου αρέσει η θεματολογία που περιλαμβάνει μυστήριο, ανατροπή, αναζήτηση, δικαιοσύνη ίσως, π.χ. αγαπημένο μου βιβλίο: «Ο Κόμης του Μόντε Κρίστο» του μοναδικού κατ’ εμέ Αλέξανδρου Δουμά. Ως συγγραφέα τον θαυμάζω πολύ.

Κλείνοντας, προτού σας ευχαριστήσω για την τιμή που μας κάνατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σας σχέδια;

Το τελευταίο μου βιβλίο βρίσκεται ήδη στον εκδοτικό οίκο Ελκυστή και σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει. Όπως γνωρίζεται οι ιδέες δε σταματούν ποτέ και λίγο πριν ολοκληρώσουμε ένα βιβλίο, κάποιοι νέοι ήρωες κάνουν κατάληψη στο μυαλό μας, μέχρι να πάρουν κι αυτοί τη σειρά τους, να ζωντανέψουν στο χαρτί.

Σας ευχαριστώ πολύ, καλές γιορτές σε όλους με μια νέα χρονιά χωρίς προβλήματα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο «Το μυστικό της ταμπακιέρας»

Η Λυδία είναι μια όμορφη και δυναμική νεαρή κοπέλα, που ζει και εργάζεται στον ειδυλλιακό, ιστορικής σημασίας τόπο καταγωγής της, στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου. Η ζωή της κυλά ήρεμα, αλλά σύντομα θα αναστατωθεί από τη διπλή εισβολή του φτερωτού θεού του Έρωτα και μιας μυστηριώδους ταμπακιέρας, που αποτελεί ενθύμιο από τη φλογερή και απαγορευμένη σχέση της θείας της με έναν αξιωματικό του Τρίτου Ράιχ στην Κατοχή. Εξαιτίας της ταμπακιέρας και του μυστικού που αυτή κρύβει, η Λυδία και η αδελφή της θα εμπλακούν σε μια περιπέτεια με απρόσμενο αποτέλεσμα.

Λίγα λόγια για την Καίτη Δροσίνη
Η Καίτη Δροσίνη γεννήθηκε στην Κορώνη Μεσσηνίας. Από μικρή ηλικία έγραφε φανταστικές ιστορίες. Σπούδασε λογιστική, την οποία όμως δεν άσκησε ποτέ. Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο Ήταν, το οποίο αμέσως αγαπήθηκε και επανεκδίδεται βελτιωμένο στην παρούσα έκδοση με τίτλο Το μυστικό της ταμπακιέρας. Ακολούθησαν τα διηγήματα Το ταξίδι και Το χρυσό φλουρί στη γλάστρα. Λίγο πριν από το 2019 εκδόθηκε το βιβλίο της Ο Μανδραγόρας. Η ζωή της μοιράζεται ανάμεσα στη συγγραφή και τη ζωγραφική.