19 Μαΐου: Όσο Ζω Δεν Ξεχνώ

19 Μαΐου : Όσο Ζω Δεν Ξεχνώ. 101 χρόνια μετά την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ο Πόντος ζει μέσα από τις ψυχές των απογόνων, τις παραδόσεις και τα τραγούδια. Ήταν η χρονολογία 1994, όταν αναγνωρίστηκε η 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Την ημέρα όπου η καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, αφάνισε σκοτώνοντας και εκτόπισε τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από τα πατρογονικά τους εδάφη.

Η ιστορία ξεκινά όταν γίνεται ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908, που με έντονο το εθνικιστικό συναίσθημα, ξεκινούν τις λεηλασίες, τους διωγμούς και τις σφαγές, με βάση τους ιστορικούς. Ο αριθμός των νεκρών, δεν υπολογίστηκε ποτέ με ακρίβεια. Σύμφωνα με τον ιστορικό Βλάση Αγτζίδη :

“Οι Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των 700.000- 800.000, σε όλη την έκταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας”.

Το επίσημο Τουρκικό κράτος, που ακολούθησε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν αναγνώρισε και δε παραδέχτηκε ότι διαπράχθηκε Γενοκτονία ενάντια στη Χριστιανική μειονότητα της Ανατολής.

Τελειώνει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι Τούρκοι, με τη δικαιολογία ότι θέλουν να προστατέψουν το κράτος τους, σπρώχνουν ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων στα βάθη της Μικράς Ασίας και στα “Τάγματα Εργασίας” (Αμελέ Ταμπουρού). Εκεί άνδρες, που δεν κατατάσσονταν στο στρατό, δουλεύουν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, υπό άθλιες συνθήκες. Οι θάνατοι από κακουχίες, αρρώστιες και πείνα, δεν είναι λίγοι.

Οι Ελληνοπόντιοι, αντιδρούν όπως έκαναν και οι Αρμένιοι και ανεβαίνουν στο βουνό ως αντάρτες, για να περισώσουν ότι είναι εφικτό. Το 1915 με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, είναι πλέον ανοιχτός ο δρόμος, για την εξόντωση των Ελληνοποντίων. Μέσα σε 5 χρόνια ο Κεμάλ, κατάφερε ότι δεν έκανε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες.

Το 1919 οι Αρμένιοι με τους Έλληνες και την υποστήριξη του Βενιζέλου, προσπαθούν να ενωθούν, δημιουργώντας ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο καταστράφηκε από τους Τούρκους, καθώς προχώρησαν στην “τελική λύση”.

Ξημερώνει 19 Μαΐου του 1919. Ο Κεμάλ, αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και ξεκινά η τελική σφαγή των Ελληνοποντίων, υπό την καθοδήγηση των Γερμανών και Σοβιετικών συμβούλων του.