1990. Η αμερικανική τηλεόραση, πλημμυρισμένη από επιφανειακές κωμικές σειρές, εκλαμβάνεται ως στερημένη ποιότητας, ως χαζοκούτι. Τα προγράμματά της είναι ένας θόρυβος στο βάθος της ζωής του νοικοκυριού. Μέσα σε αυτό το κλίμα, το Twin Peaks έρχεται για να συνταράξει τις παραδοσιακές δομές και να αλλάξει για πάντα τη σχέση θεάματος – θεατή. Πώς το επιτυγχάνει αυτό;
Περιπλοκότητα στην αφήγηση
Σε μια περίοδο όπου κάθε σίριαλ επιλέγει να συνοψίζει τις προβληματικές του εντός ενός ή λίγων επεισοδίων, το Twin Peaks παρουσιάζει στο κοινό αλληλεπιδράζουσες, μυστηριώδεις πλοκές και δευτερεύουσες ιστορίες, γεμάτες αινίγματα που λύνονται πολύ αργότερα ή και ποτέ. Σεκάνς ονείρων, παράλληλα σύμπαντα, σωσίες, ακατάληπτες δαιμονικές οντότητες, το υπερφυσικό. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα συστατικά της πειραματικής φόρμουλας των δημιουργών David Lynch και Mark Frost. Το είδος της σειράς; Ένα υβρίδιο, που ακροβατεί μεταξύ μυστηρίου και κωμωδίας, ανάμεσα σε τρόμο και σαπουνόπερα. Κατά τα λόγια του Frost: “το πλήρες πρίσμα της ίδιας της ζωής”.
Η εξιδανικευμένη Αμερική
Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε μια μικρή πόλη της βόρειας Αμερικής, με πρωταγωνιστές απλούς πολίτες που εργάζονται για να βγάλουν το ψωμί τους και χαίρονται με τα απλά πράγματα. Οι χαρακτήρες έχουν αρχετυπικούς ρόλους: ο έντιμος σερίφης με τον αδέξιο βοηθό και την ανόητη γραμματέα του, ο ευφυής πράκτορας του FBI, ο διεφθαρμένος επιχειρηματίας, οι επαναστατημένοι έφηβοι, η τρελή του χωριού. Μια αρμονική κοινότητα όπου όλοι γνωρίζονται και ο καθένας έχει τη θέση του. Εξιδανικευμένα σύμβολα της αμερικανικής ζωής, που παίρνουν μια εφιαλτική τροπή.
Οι απειλητικές δυνάμεις
Κάτω από τον πλασματικό μικροαστικό παράδεισο, ενεδρεύει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα και εκεί ακριβώς έγκειται η μαγεία του Twin Peaks. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ακόμα και οι πιο φαινομενικά αθώοι χαρακτήρες ζουν μια διπλή ζωή, έχουν έναν διαβολικό εαυτό, ο οποίος φανερώνεται στο κοινό μέσα από διαδοχικές αποκαλύψεις. Η ίδια η πόλη κρύβει πολύ περισσότερα από όσα θα πίστευαν οι κάτοικοι. Τα λεπτομερή νατουραλιστικά στοιχεία είναι το σημαντικότερο μέσο που χρησιμοποιούν οι σκηνοθέτες για να κάνουν αισθητές τις σκοτεινές δυνάμεις που ελλοχεύουν. Το νερό, το δάσος, οι κουκουβάγιες.
Έρωτας και σεξουαλικότητα
Invitation to Love είναι ο τίτλος της σαπουνόπερας που κάθε βράδυ καθηλώνει πολλούς από τους χαρακτήρες της σειράς και που αντανακλά τις δικές τους ζωές. Ερωτικά τρίγωνα, εξωσυζυγικές σχέσεις, μυστικά, απαγορευμένοι έρωτες. Κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του ιστορία αγάπης. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι ένα έντονο στοιχείο καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς και εκφράζεται κυρίως μέσα από τον ρόλο της Audrey και των κοριτσιών του οίκου ανοχής του Twin Peaks.
Φωτογραφία
Η απόδοση του τρόμου και του μυστηρίου επιτυγχάνονται μέσα από πρωτόγνωρη για την εποχή χρήση της κάμερας. Τη στιγμή που οι τηλενουβέλες προσπαθούν να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο αισθητή την παρουσία της κάμερας, το δίδυμο Lynch και Frost επιστρατεύει πρωτοποριακές για τη μικρή οθόνη τεχνικές. Ασυνήθιστες οπτικές γωνίες τονίζουν τη συναισθηματική αναστάτωση των χαρακτήρων, άδεια πλάνα μεταφέρουν το δυσοίωνο μήνυμα, κίνηση της κάμερας ενισχύει την ένταση της σκηνής, ακινησία μεταδίδει τον τρόμο, προκαλώντας τον θεατή να αναρωτηθεί ποια είναι η φύση της απειλής.
Μουσική
Η μουσική που επενδύει τη σειρά έχει διττή φύση, όπως ακριβώς οι χαρακτήρες και τα σύμβολα. Αφενός, ακούγονται εύθυμα jazz κομμάτια και γλυκανάλατη ποπ που συνοδεύουν τις χαρούμενες ή αθώες εφηβικές σκηνές. Αφετέρου, σκοτεινές synth μελωδίες, δυσαρμονίες και αφύσικα ηχοχρώματα παραπέμπουν στο απόκοσμο. Το θεματικό τραγούδι είναι ένα παραπλανητικά εφησυχαστικό κομμάτι.
Μια πρόκληση
Το Twin Peaks ήταν η σειρά που απαίτησε από τους θεατές την προσοχή τους, αλλάζοντας για πάντα τη σχέση τους με την τηλεόραση. Σε μια εποχή χωρίς Netflix, όπου ο μόνος τρόπος να παρακολουθήσεις μια εκπομπή ήταν να συντονιστείς την κατάλληλη ώρα στον σωστό σταθμό, το Twin Peaks ήταν η σειρά όπου αν έχανες ένα επεισόδιο, δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις. Αν άφηνες το επεισόδιο να παίζει ενώ συνέχιζες με την καθημερινότητά σου, δεν θα καταλάβαινες την πλοκή. Αν παρακολουθούσες κάθε λεπτό αφοσιωμένος, μπορεί και πάλι να μην καταλάβαινες. Έπρεπε εσύ, ως θεατής, να ανακαλύψεις το νόημα.
